1) ჩემში ჩარჩნენ ცივი ამინდები
თუმცა აღარ ვიცი უშენობა რომელ გამყინვარებას შევადარო...
2)მზე ვეღარ მათბობს იმდენად მაკლია
შენი სითბო..
3)ისევ გულის გახლეჩვამდე მომენატრე.
4)მარტო დარჩა ჩემი სიმარტოვე წავალ ცოტას მოვეფერები.
5)ჰაერში ჟანგბადზე მეტი შენი სურნელია.
6)გულმა უშენობით ისევ იმარხულა.
7)-ვნანობ მაპატიე
-შენც მაპატიე
-რა?
-ის რომ გვიანია და ვერ გაპატიებ.
8)შენ გჯეროდა იმისი რომ მე მჯეროდა შენი იმიტომ მტკივა ახლა მე გული.
9)მთაში ვიცხოვრებდი,იქნებ ნისლმა ცოტა გაგაქარვოს.
10)გადაიყვარო,
ეს
იგივეა,
იყვირო
და
ამის
შემდეგ
გადაიყვირო,
ხომ
არ
გამოდის,
მერე
რა
მოხდა,
თუ
ვერავინ
ვერ
გაიგონა.(ნიკოლოზ ტოტოღაშვილი)
11)სისულელეა ყველაფერი და ძილს ართულებს,
ღამე.
გირეკავს ტელეფონი, ნაცნობი ზარით,
და გეუბნება მომენატრეს, ვერც გაამტყუნებ,
ყველა ტკივილი უფრო მეტად მძაფრდება ღამით (ნიკოლოზ ტოტოღაშვილი)
12)მწერ - აცივდაო,
თურმე ქარიც დაქრის ვერაგი.
....................
აქ, კარადაში,
შენს ეულად დარჩენილ კაბას,
გავიხადე და - მოვახურე ჩემი პერანგი (ნ.ტ)
13)ამინდებივით ვართ შენ და მე...
წვიმასავით მოვდივარ ხოლმე
შენთან დროებით,
მერე ისევ უკან ბრუნდები
და მერე ისევ შენთან მოვდივარ,
ასე გრძელდება მერამდენე შემოდგომაა.
არ ვიცი როგორ უნდა შევძლო,
შენთან დარჩენა,
როცა არც იმდენად ცივი ხარ
რომ თოვლივით დავდო
და არც იმდენად თბილი რომ
აღარასდროს აღარ მოვიდე.(ნ.ტ)
14)ღიმილის კუთხეში რომ კოცნი
და მაგრად იკრავ გულში
სუნთქვის შეკვრამდე,
მანამდე,
სანამ ის დღეები არ ამოგახველებს
მის გარეშე რომ ცხოვრობდი.(ნ.ტ)
15)ადამიანებმა დაივიწყეს რომ
ღმერთმა სიყვარული
იმ ფოლადისგან შექმნა რომელსაც,
გაციება არ უნდა აცადო
თორემ ვეღარასდროს დაუბრუნებ,
პირვანდელ მდგომარეობას.(ნ.ტ)

ცოტა ჩემეული და ცოტა ტოტოღასეული