უკვე სამი წელი იყო გასული, ჩვენი ბოლო, შეხვედრის დღიდან.. როცა მოულოდნელად დამინახე ქუჩაში.
თვალებში ჩაგხედე შორიდანვე და ვიგრძენი, როგორ გაგიხარდი... როგორ გინდოდა მომვარდნოდი და ხელები შემოგეხვია მხრებზე... ჩამხუტებოდი, ჩაგესუნთქე მთელი ძალით და აღარ გაგეშვი არსად.
მე შევტრიალდი. ზურგი შეგაქციე. შენ არც კი დაუკვირდი ამას, მოიქროლე აქოშინებულმა და ზურგიდან ჩამეხუტე. მესმოდა, როგორ მომიახლოვდა შენი ნაბიჯების ხმა...



"ოდესღაც მიხვდებით, რომ ისეთი ადამიანები არსებობენ, რომლებიც არასდროს გიღალატებენ, მაგრამ ამისთვის, უამრავი ღალატის გადატანა მოგიწევთ."