ჩვენ ნაცრისფერი გოგონები ვართ
ვეწევით ბევრს და
ვსაუბრობთ ცოტას

ვუსმენთ ყველა'ფერს ბრამსიდან კოკერამდე
და სულ ფეხებზე
ზედა მეზობლის გემოვნება

დილით უფერულები ვართ
საღამოს მკრთალები
ღამით კი
ღამით ბნელები ყველაზე მუქი გაგებით

ვსვამთ ყველა'ფერს
ერთჯერად ჭიქაში ჩამოსხმული ნემიროვიდან
ბარიდან მოწოდებულ ჯეიმსონამდე
(უკანა ჯიბეში დარჩენილ რუსთაველის გამოსახულებების რაოდენობას გააჩნია)

ვკითხულობთ დიკენსს, ბრონტეს და
ოსტინის დარსიზე ვოცნებობთ

და შემდეგ საღამოს პრინცის ნაცვლად მომდევნო დორიან გრეი გვრჩება ხელში

ჩვენ ყველაფერი და არაფერი ერთდროულად ვიცით

დღის ბოლოს კი
ისევ მარტო ვრჩებით საკუთარი აუტანელი თავის ასატანად
ჭიქა კონიაკთან და ერთ ღერ კენტთან ერთად


ნაწილი მარტოსულებს გვეძახის
ნაწილი დეპრესიულებს ან უცნაურებს
სხვებს ორიგინალურები ვგონივართ

არადა ჩვენ ნაცრისფერი გოგონები ვართ
ალაგ-ალაგ შავი კოპლებით