ამაოება
როცა მზის სხივი სარკმელში, სადღეღამისოდ ჩაქრება, როცა სიცოცხლე სიბნელის და უსულობის ტოლია სიცარიელე მოგიცავს, იმედი სულმთლად გაქრება, ამ წუთისოფლის აზრიც ხომ, ხვდები უკვე, რომ ნოლიაამაოება
ეს ცხოვრება სასრული რა მტანჯავი ყოფილა, დავიბადე,კვლავ ვსუნთქავ,მაგრამ რა მაბადია? მხოლოდ გულის ნადები სიღრმეებში რომ კვდება, მხოლოდ მძაფრი გრძნობები,ასე ძლიერად მტანჯავს. მე ამდენ ხანს ვიცხოვრე,მაგრამ მაინც რა შემრჩა? "არაფერი,იცოდე,დარჩიტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.






გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.