ერკე მიდასი - გადავხტები ფანჯრიდან

ღამის გულში, უიმედოდ ვუმზერ მთვარეს, გაფიცულს, ჩემსაებრ ისიც მარტოა, გვერდს არავინ უმშვენებს, კედლებს შევცქერ ოთახისას, შავ-ჩრდილებით გამინულს, სურვილს მიქრობს გადავხატო, ჩემი გრძნობა ფურცელზე.

მოდი ავდგები და ცაში გადავხტები.

ვწევარ იატაკზე,მტვრიან იატაკზე, ვწევარ გულაღმა და ჭერზე ცარიელი, ოთახს კიდევ ერთი სტროფი მივაკაწრე, ირგვლივ მიმოვფანტე მინდვრის ყყვავილები.არ დგას არაფერი გარდა სიჩუმისა და დევს სიჩუმეზე ჩემი ხერხემალი, ცოტა იწვიმა და ბევრი იგულისხმა, რატომ გადაიღო