და მაინც, გავძლებ..

და მაინც, არ ვიცი, რატომ უნდა ვიტანჯო ასე, წინაპართა ცოდვებისა და შეცდომების გამო. ყველა დამოუკიდებელი პერსონაა. დრო გადის, მე კი ხელებში ისევ ის, პაწაწინა ოცნებები მიჭირავს. დრომ უსასრულო და უზარმაზარ რამეებად, რომ ააქცია. ცოტაოდენი მოგონებებიც

შენ გარეშე ვერ გავძლებ (სრულად)

დედა: სად იყავი აქამდე? მე: სკოლაში დედა: ამ დრომდე? მე: ხო რა იყო? დედა: ვისთან ერთად დაეთრევი, დღეს დეიდაშენმა ვიღაც ბიჭთან ერთად დაგინახა