პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 5. გასვენება შუაღამეს და საპატრულო პოლიცია

ხელოსანმა ათი წუთი უჩხიკინა ტელეფონს, ბოლოს გამოვიდა და დამწუხრებული სახით მამცნო, რომ არაფერი ეშველებოდა, რადგან იგი გარდაიცვალა. გული ჩამეთუთქა. ჩემი ტელეფონი, ჩემი საუკეთესო მეგობარი, რომელიც რამდენი წელია მომყვება ემოციებისა და ცხოვრების გზაზე,

ცოდვის გასვენება

შენს სახეზე დაღვრილ სევდას ვწმინდავ და ცრემლით ვხატავ, იქნებ სიხარულით გარდამეცვალე, შენს პანაშვიდზე რიგში ვარ მესამე, კალმით ხელში და იქვე ვაჯღაბნი გულებს გატეხილს შავ ხვრელებს ხელით ვაფერადებ და მერე ვშლი ნარჩენებს ნაჯღაბნებს ნახატებს ჩემსას,