უბრალოდ.. დავიცალე!

-არა.. არუნდა ხდებოდეს ასე. მე ხომ სიკეთის მეტიარაფერი მინდოდა.. მინდოდა ბედნიერება. მინდოდა რომ ყველაფერი კარგად ყოფილიყო.... მაგრამ "ოცნებები ოცნებებად რჩება" ისეთ მომენტში შეიძლება გაგტეხონ და სულიერად მოგკლან, სუულიიი ამოგაძრონ ამოგწყვიტონ

ერკე მიდასი - დავიცალე....

დავიცალე, დამეცალა რითმები და ყველა გრძნობა ამიტომაც ურითმოა ყველა ჩემი, ლექსთა წყობა, ფრინველთ მისცეს ფრთები, რატომ? რა მიზეზებით ჩვენ არა ნუთუ უნდა ვზიდოთ დაცემულის პატივი ჩვენ? კმარა!