დუმილი, ვით სამარე... (9 ნაწილი)

ვილმამ გულიანად ამოისუნთქა და წერილი გადაიკითხა: - თუ დამშვიდდი, გადაგიარა გამოხტომებმა და მზად ხარ მომისმინო, გადმომირეკე სამსახურში და მაშინვე წამოვალ. ვილმამაც არ დააყოვნა და დაპირებისამებრ ქეთი სახლში ძალიან მალე გაჩნდა. სიხარულით გადაეხვია

დუმილი, ვით სამარე... (8 ნაწილი)

-- კარგია თუ მიხვდი როგორ არაადამიანურად მოიქეცი, გამითელე გრძნობები წიხლის ქვეშ, თხასავით გამცვალე დაქალში, ნუ ვიცი არც გქონდა ჩემს მიმართ გრძნობები, მაგრამ შეგეძლო უფრო ადამიანურად გაგეანალიზებინა ყოველივე, მაგრამ სინანული ხომ გონიერებაა, რომელიც

დუმილი, ვით სამარე... (7 ნაწილი)

ყველაფერი თითქოს დალაგდა, მაგრამ ეს მხოლოდ ერთი შეხედვით. არც დიტოს ედგა კარგი დღე, გამუდმებით ფიქრობდა იმაზე თუ რა გაუგებრობაში გაეხვა, როგორ შეცდა, როგორ გადაწონა ფიზიკური და დაგმო ის სულიერი, რომელიც იზიდავდა. გაახსენდა თიკას დაბადების დღე 1 წლის

დუმილი, ვით სამარე... (6 ნაწილი)

ყოველგვარმა დეპრესიამ გადაიარა, თუმცა ლექციების სწავლისგან გადაღლილმა ვილმამ მთვარით განათებულ ფანჯარას მიაშურა, ჩამოჯდა მის ძირში და ფიქრებში ჩაიძირა, წარსულის, აწმყოსა და მომავლის ფიქრებში და ცრემლები წასკდა უნებურად. მის სახეზე ვარსკვლავები