ისტორია / ანაბელ შველიძე
არ იტირო, ღიმილაკო...
- ასე რატომ მომექეცი? სიცივისგან გათოშილი ხელები ციებიანივით გიცახცახებს, მუდამ სისხლივით წითელ ბაგეებს კი ნაცრისფერი აქვთ მიღებული, გული მიკვდება ასეთს, რომ გიყურებ. მზერა... მაშინებს შენი მზერა, მკვდარი, უსიცოცხლო, უფერული.
ისტორია
სურვილი რომელიც მკლავს...(დასასრული)
-ყველაზე ბედნიერი ვარ.-მოულოდნელად მითხრა.-შენ და ჩემი კაცი აქ რომ მყავხართ, ყველანაირი დაძაბულობა რომ გამქრალია. -მოიწია და ნაზად მაკოცა. -ვაჩე, მეც ბედნიერი ვარ. -ნაზად გავუღიმე და წამოვდექი. -პატარას ჭამის დროა, მე დაბლა ჩავალ საჭმელს გავუმზადებტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
