დავიწყე წერა ავიღე კალამი

დავიწყე წერა ავიღე კალამი , ვეღარ გავიგე რა არის მართალი ,ნუთუ სიყვარული ასეა დამჭკნარი ,და სულაც არა არის ეს გრძნობა ლამაზი.ერთი მხრივ იმედგაცრუება და მერე ფიქრები,რატომ არ გესმის რომ შენ მე მჭირდები,

ნაქსოვი კალამი ანუ შენთან წერილია, ელიანა!

''ელიანა, მე შენ გიცნობ, თუმცა შენ არა... ვიცნობ იმ სამყაროს, სადაც შენ ცხოვრობდი, რადგან მე შევქმენი ის. ცასა და მიწას შორის გამოვყავი ადგილი, სადაც ვიცხოვრებდი, სადაც ჩემს სამყაროს მოვქსოვდი, სადაც ვიქნებოდით მე და შენ.''

ერთი კალამი, ორი ფურცელი! (თ.ჯ)

ჩემთვის სამოთხე მომავალია და ყოფნა ქვეყნად არის ღირსება, იკითხონ იმათ, რომ არ არიან, რის გამოც გული სევდით ივსება. ავამეტყველე ლექსები შენზე, ვიცი, შენც დაწერ რამეს საჩემოს, ათიათასი დღის შემდეგ, მაინც მე გამიხსენებ, სხვამ შეგაჩეროს.