ისე მომენატრე, სულ მელანდები

ისე მომენატრე რომ გაჩერდა დროის წამები ისე მომენატრე ვეღარ ამბობს სათქმელს თვალები ისე მომენატრე ჩემი გრძნობით ზეცა ატირდა ისე მომენატრე რომ ზაფხული უცებ გაცივდა

მომენატრე

შენი კოცნა ალერსით გაგიჟებულ- შეშლილი, მეც ადამიანი ვარ უფლის ხატად შექმნილი!

როგორ მომენატრე!

როგორ მომენატრე ასე? ნუთუ ყველაფერი გაქრა? ნუთუ შენსკენ სავალ გზაზე ხიდი სამუდამოდ ჩატყდა? უკვე მერამდენედ გნახე, თვალი რომ დავხუჭე წამით. ახლა ირგვლივ ყველგან შენ ხარ, შენ ხარ მომღიმარი სახით... სულში უშენობა დაძრწის, გული სიყვარულით დნება. ოღონდ

ისევ ძლიერ მომენატრე...

ისევ ძლიერ მომენატრე, ნეტავ რატომ? დამივიწყე, ვიცი უკვე აღარ მნატრობ!.. მახსენდება ერთად ყოფნის ყველა წამი, და თვალებზე მეწვეთება ცრემლის ნამი... გახსოვს ის დღე პირველად რომ გამაღიმე, ის წუთები როცა მწარედ ამატირე?!