ჩემი "ფიქრნი მტკვრის პირას"
მტკვრის პირას მივდივარ ღამის თბილისში, სულ სიცარიელე არის აქ ივლისში. სულაც არვინ არ დადის აქ ამ ღამის წყვდიადში, მე მთვარე და ვარსკვლავი ჯერ არ ვართ განთიადში. მივდივარ, გული აღარ ცემს მყარად. მისგან დაიჭრა ვინც ჰყავდა ფარად. მაინც მივდივარ(მტკვრის პირას ,ხიდზე მდგომ ბებიას )
მტკვრის პირას ,ხიდზე მდგომ ბებიას (ჩანაჯღაბნი) თეთრად დაგათოვა თმაში და ახლა,ალბათ,შვილს აკვანს ურწევ შვილების.ბუტბუტებ ჩუმად ,ძლივს გასაგონრად,ამ ცხოვრებაზე ნაწყენი,თვალებში ცრემლებჩაგუბებული "მამაო ჩვენო,რომელი ხარ ..." და გწამს რომ უფალიტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.