ეს გრძნობა ხომ ომია

არეული გონებით,დაბინდული აზრებით, ზოგჯერ ლაღი ღიმილით, მოკაშკაშე თვალებით. ცხოვრებაც ხომ ომია, ათას გრძნობით აღსავსე?! ზოგჯერ ძირში ეცემი, ზოგჯერ ცაში ფარფატებ.

ომია!

******* ნავებსაც ეტყვიან სულ მალე ჩიტები "წამოდი,სიყვარულს სხვაგანაც იპოვნი". გაჭრიან სულ მალე სამოთხის დარაბებს, და ვიღაც სინანულს სხვაგანაც იპოვნის. სანთლის შუქს ეძებენ ამ წამსაც ხელები,

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - დასასრული

-მომისმინე ბექა ნუ დაგავიწყდება რომ შენ მე მიღალატე მ ი ღ ა ლ ა ტ ე გესმის? ძალიან კარგად იცოდი თავიდანვე ჩემი ხასიათები ზედმეტად მეტი იცოდი და შენ მაინც მიღალატე იცოდი რომ არ გაპატიებდი იცოდი რომ ამას არ გაპატიებდი და შენ მაინც მიღალატე ზუსტად იმ

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 6

მხოლოდ მარწყვის და კივის ნაყინი ვჭამე მერე კი ნიკას თავი დავადე და ეგრევე ჩამეძინა დილით კი მზის სხივებმა მომჭრა თვალი და ავდექი ვიბანავე და ჩავიცვი ჩემი ლამაზი სულ სწორი შავი კაბა შუაში მთელ ჩაყოლებაზე ლამაზი შავი ბრჭყვიალები ქონდა იმავე ფერის

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 5

რომ ჩავედი ნიკასთან მივედი მას არაფერი უკითხავს უბრალოდ მაგრად ჩავეხუტე და უსიტყვოდ მიხვდა რომ რაღაც ისე არ არის როგორც უნდა იყოს დავსხედით და ვლაპარაკობდით უამრავ რაღაცაზე ვისაუბრეთ.

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 4

-მეც მაგრამ უნდა წახვიდეწადი სახლში და არ ინერვიულო - ამ დროს გარედან დაცვამ დამიძახა გასვლის დრო იყო მე გავედი მაგრამ სახლში არ წავსულვარ თეოსთან წავედი ის გიგის ცოლი იყო მასთან ვიყავი ერთმანეთსაც ვერ ვამშვიდებდით ორივე ძალიან ცუდად ვიყავით ერთი

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 3

იმ საღამომ კარგად ჩაიარა მე ბექას ძმაკაცებთან ერთად ვიყავი სულ და იმდენ რამეს მიყვებოდნენ ბექაზე რომ ვერ აგიღწერთ და ასე სიცილ სიცილში მოვიდა ჩვენი წასვლის დრო მე ჩანთები ავიღე ყველას დავემშვიდობე და წამოედით მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია არც ერთს

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 2

-გირჩევია მოემზადო ზეგ იქნება წვეულება და იმედია კარგად მოიქცევი - ეს თქვა სახეზე ცინიკური ღიმილი აიკრა და ოთახი დატოვა მე კი კარებს ბალიში ვესროლე ისევ დავწექი და ტირილი დავიწყე.