სისხლად გამშრალი მიწა

დავწერთ ისტორიას და მომავალს ვაცნობებთ იმ ქვეყნის შესახებ არასდროს რომ დანებებულა,დაცემული რომ წამომდგარა და დროშა ხელში აუღია. ადამიანი ბრძოლის დროს საქართველოს ჰიმნს რომ მღეროდა და გულით ოჯახის ფოტოს ატარებდა. ქვეყანა რომელიც ბოლომდე იბრძოდა და

ბედნიერად

ეს თეთრი, ურითმო ლექსია.. უბრალო,არაფრით გამორჩეული სხვების ლექსებიდან,მაგრამ ეს ის ლექსია ჩემთვის,გულის ღრმა ნაწილიდან სისხლად რომ წვეთავს და თითოეული წვეთი მახსენებს,როგორ მიყვარდი მხოლოდ ერთი! ახლა ღამეა,ძველ ტკივილებს გულში ვინახავ.. და გადის