შავი სუდარა და ჩემი ქელეხი

გვიანი მატარებლის კუპეებში ერთის მიყოლებით ქრება სინათლე. ჩაბნელებული ვაგონების ფანჯრებიდან ფარდები იწევა და სავსე მთვარის მკრთალ შუქს შემოღწევის საშუალებას აძლევს. ერთი, ორი, სამი, ოთხი. ისევ. ერთი, ორი, სამი, ოთხი. ფეხზე დგები და თაროზე შემოდებული

სუდარა!

მაგ სუდარაშიც რა ლამაზი ხარ ესეთი თეთრი, თითქმის ნაზიც ხარ ნეტავ რატომ ვარ ჩვენ ეხლა ესე?! შენ სადარაში, მე კი კვლავ ფეხზე!