ძილინებისა უჟმურო (სრულად)

-იქნებ ღიმილი მაჩუქო?-ღიმილს არ წყვეტს ის და თვალებში მიყურებს. -ვერ მომთაფლავთ თქვენი ლურჯი თვალებით, წადით და სალომეს თხოვეთ გაგიღიმოთ-მისი მდივანი შევახსენე, რომელიც ასევე საყვარელი იყო მისი და გაღებული ლიფტის კარიდან ქუსლების კაკუნით გამოვედი.

ძილინებისა, ანნაბელლ

ქალაქმა პირი მოაღო და გშთანთქა, შთანთქა შენი ფერადი ოცნებები და სიზმრები. ქალაქმა პირი მოაღო და გშთანთქა, შენი სხეული გახადა უფერული, შენი თვალები და სისხლისფერი ტუჩები გახდნენ გამჭირვალე...