ისტორია
ვიცოდი, რომ არ გამიმეტებდი... (2)
და გავშეშდი, ხმა ვერ ამოვიღე, ვიფიქრე, რომ არ მეჩვენებათქო, არა, ნამდვილად ის იყო, ის უცნობი, სკვერში რომ უკმეხად მელაპარაკა, დავიბენი და ვეცადე რამე მეთქვა: - შენ, შენ... - მოიცა, შენ აქ რა გინდა? - ის ის იყო მეც იგივე უნდა მეკითხა, რომ ოთახში ლილე
ისტორია
ვიცოდი, რომ არ გამიმეტებდი... (1)
სახლიდან განერვიულებული გამოვიქეცი, მინდოდა სადმე წავსულიყავი, იქ, სადაც არავინ იქნებოდა, სადაც შემეძლებოდა ფიქრი, დამშვიდება, ჩემს თავში ჩაღემავება, აღარ მინდოდა იქ დაბრუნება, იქ მხოლოდ უპატივცემულობაა, სიცივეა... ამის ატანა აღარ შემეძლო, სასწრაფოდტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
