დაიკო...

არ ვიცი ჩემი დასვენება როდის იქნება, ამოვა მზე და განმიმარტავს გუშინ რა იყო...

მომენატრე დაიკო

მომენატრა დაიკო, მე დღეს შენი დანახვა. არ მსურს მე შენს გარეშე ლექსებად გარდასახვა. როგორ, როგორ მომენატრე, შენ ხარ ჩემი პატარა, ისევ, მხოლოდ შენზე ფიქრმა მე ზღვა შემომატარა. არ მინდა მე ერთი, რომ შენ დაკგარგო მარიამ, მიყვარხარ და მენატრები შენ,

ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ დაიკო

ჩემი ცხოვრების აზრს ჩემს მშვენიერს მინდა მივუძღვნა ლექსი მცირედი ის მე მამყოფებს მუდამ ბედნიერს არს ერთადერთი ნამდვილი ლედი დაიკოსათვის დავთმობ ყველაფერს მოვკლავ ყველას და დავთმობ ყველა ერს ის არის ჩემი

ჩემი დაიკო დამიბრუნდა

მე გამითენდა დღე მშვენიერი როცა დაიკო ჩემთან დაბრუნდა ჩემი სიცოცხლე არს ბედნიერი როცა დაიკოს ჩემთან კვლავ სურდა ჩემი პრინცესა თვალისმომჭრელი და ანგელოზად ჩემთან მომსვლელი ყველაზე მეტად მიყვარხარ მარი მე ხომ ვარ შენი სიცოცხლის ფარი შენ ხომ ხარ ჩემი

ჩემი დაიკო

ისე მომენატრე რომ მე მომელანდე ჩემო საყვარელო ჩემო სანატრელო მე შენს გვერდით ვდგავარ მაგრამ მე არ ვჩანვარ ძალიან მიყვარხარ ჩემი ფერია ხარ ჩემი ბედნიერება ჩემი ქვეყნიერება ჩემი ცხოვრების არსი ჩემი ვენერა, მარსი

ჩემი დაიკო გაიზარდა

გაიზარდა ჩემი პატარა დაკო უკვე აღარ მიჯერებს ალბათ ყველგან მასეა ყველა და მასეა იზრდება და გვფრინდება და იწყებენ თავიანთი ცხოვრების აწყობას