უკვდავი იები [2]

თავი ავწიე, გარემო მოვათვალიერე და.. გავშეშდი.. ხმა ჩამიწყდა.. ვერ ვინძრეოდი.. ის იყო.... ის... ვერ ვიჯერებდი... ნუთუ... ღმერთო, შეუძლებელია.. ძლივს გავინძერი, მივუახლოვდი და აწყლიანებულ ლურჯ თვალებში ჩავაჩერდი მოხუცს, რომელიც ულამაზესი იებით ხელში

უკვდავი იები [1]

როგორც ყოველ საღამოს ახლაც ფანჯრის რაფაზე ვიჯექი და დათოვლილ ჰორიზონტს გავჰყურებდი... თუმცა დღეს განსაკუთრებულად ემოციური საღამო იყო.. თითქოს ყველა დაგროვილმა ტკივილმა და წყენამ ერთად იჩინა თავი... ახლაც ვფიქრობ.. ეს როგორ გამიკეთა.. მე ხომ მთელი