კლონი (თავი 1)

დრო მდორედ მიედინებოდა. ყოველი ახალი დღე წინა დღისგან არაფრით არ განსხვავდებოდა. სახლი საავადმყოფო, სახლი დაავადმყოფო და ასე. ერთ-ერთი ქიმიოთერაპიის შემდეგ, როცა სახლში წამოსვლას ვაპირებდი, საავადმყოფოს ეზოში მაღალი, შავგრემანი ბიჭი დავლანდე.

კლონი (საცდელი თავი)

„ჩემო მეგობრებო, თუ თქვენ დღეს ამ წერილს კითხულობთ ესეიგი მე ცოცხალი აღარ ვარ. რა სამწუხაროა, რომ ჩემს სიცოცხლეშივე არ შემეძლო თქვენთვის იმ ყველაფრის თქმა რასაც მე ვგრძნობდი თქვენს მიმართ.ლაშა, ეგნატე,