სამყაროს საზღვრებს ლეწავს რემარკი

სამყაროს არა, მაგრამ მე მაკლდი,ხის ჩრდილი ღამით შენს თითებს ჰგავდა,ვლეწავდი საზღვრებს, როგორც რემარკი,ფურცლებს კი სევდა უცეცხლოდ წვავდა. გესმოდეს, ჟოან, რომ დროა უკვეაღარ მიყვარდეს,

მონატრება ყველაფერს ანგრევს, ყველაფერს ლეწავს

უცნაური გრძნობაა მონატრება, ერთდროულად სასიამოვნო, თან საშინლად მტკივნეული.. არაფერი შეედრება მონატრებას როცა სუნთქვაც კი გბეზრდება მის გარეშე..და როცა სიტყვები ვერაფერს ამბობენ, თვალები და ხელები ყვებიან გრძნობებზე ყველაფერს, სწორედ მაშინ