"შეშლილთა" შეკრება
ჩანბნელებულ ოთახში ღრმად მეძინა. ტვინი ისვენებდა და მეც ვგრძნობდი როგორ ვივსებოდი ნელ-ნელა ენერგიით. ხო, ძილში ენერგია მემატება. მემგონი ყველა ადამიანი ასეა, არა? ტელეფონმა ბოლო ხმაზე დაიწყო ზუზუნი. ხელით მოვსინჯე ტუმბოზე არსებული „ეშმაკის მანქანა“შეშლილთა ოჯახი
ჩემი ოჯახით ყოელთვის ვამაყობდი.ვამაყობდი დედაჩემზე,როცა მასზე ბევრ კარგ რამეს ამობდნენ.ჩემ ძმაზე. ოჯახი რომელიც მეგონა რო ჩემი ნაწილი იყო შევცდი.17 წელი სიცხრუეში ვიცხოვრე.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.