გაზაფხულის წვიმიანი დღე იყო...

წვიმიანი დღეები, ხალხი ქოლგით ხელში და წვიმის სურნელისგან დამთვრალი მეგაზაფხული წელიწადის დრო, როდესაც პირველად ჩავისუნთქე ჰაერი და ტირილი დავიწყე. წვიამიანი , ნესტიანი აუტანელი ამის მიუხედავად, მთავარია იგრძნო თუ როგორი გასაოცარია შემდეგ კი

წვიმიანი დღეები...

არ მეშინია წვიმის წვეთების, არც სიცივის, მარტო დარჩენის მეშინია. მეშინია, რომ არასოდეს გამოჩნდება ადამიანი, რომელიც გამათბობს, ჩამეხუტება, მერე ტუჩებს შემახებს გაყინულ ლოყებზე და კოცნას მაჩუქებს, ჩამჩურჩულებს ნუ გეშინია, მარტო აღარ ხარო…