რას არ გავცემდი ოღონდ ჩემთან იყო...როგორ მენატრება შენი ხელები...მწვანე თვალები მრავლის მეტყველი...წვიმაში უხმოდ მივაბიჯებ...მტკივა მე უშენობა,ისე მტკივა რომ ვეღარც ვინძრევი,და მაინც უხმოდ მივაბიჯებ და მხოლოდ ფოთოლთა შრიალი არღვევს გამაყრუებელ სუჩუმეს,საცაა ღრუბელი შეერთდება და წვიმაც გაიმეფებს,ის მაინც მიგრძნობს მომეფერება...მომელამუნება წვიმის წვეთები...და ჩემი ცრემლებიც მას შეერევა...ის მანუგეშებს რომ, ერთი გვყავს მზეც და მთვარეც...ცაც და ღრუბელიც...მე ხომ შეგევედრე არ წახვიდეთქო მაგრამ არც დამიგდე ყური ახლა მე ვიწვი უშენობით სატირლად მიგდებული,მენატრება მე შენი ხმა მხოლოდ და მხოლოდ შენი ტუჩები..შენი ჩახუტება და შენი ხელები მზესავით მწველი...აი იჭექა წვიმაც მოვიდა მეც გადმომცვივდა ცრემლები..ეს არის განცდა მონატრების და მარტოსულობის..რას არ გავცემდი ოღონდ აქ იყო და აქ მეგულებოდე ფრთებიც არ მაქვს წითელი ფრთები რომ,მოვფრინდე უკუნეთიდან...იცი მენატრები ძალიან და მინდა შენი ნახვა...ქარიც დაჰქრის და ჩემს თმებს დაუნდობლად მიჩეჩავს ეს ის თმებია შენ რომ გიჟდებოდი და აღმერთებდი..ნეტა მქონდეს მე წითელი ფრთები მოვფრინდებოდი ამ უკუნეთიდან შენთან ჩაგეხუტებოდი და გაგიღიმებდი ისე როგორც, შენ გიყვარდა და მაინც წითელი ფრთები მრჩება აუხდენელ ნატვრად...


მე მინდა მქონდეს წითელი ფრთები..
მოვფრინდებოდი უკუნეთიდან...
დაგიკოცნიდი მაგ ლამაზ თვალებს
მწვანე და დიადს..ცრემლით ავსებულს..
ნატანჯ სულის თქმას გულს რომ ეუბნება.

ჩაგიხუტებდი სულის შეკვრამდე..
როგორც ღრუბელი ცის კამარაზე
მზეს ეტმასნება...
შენს მწვანე თვალებს დავთმობდი ტანჯვით...
იმედით რომ კიდევ ვიხილავ
გავფრინდებოდი წითელი ფრთებით ისევ უკუნში..
ცეცხლის ალებით რომ, იფერფლება.
მე მინდა მქონდეს წითელი ფრთები ცის კამარაზე გავლით რომ ჩნდება.

მენატრები და უკვე წვიმაც წავიდა გრიგალიც გაქრა და სხივიც ჩაკვდა...ცისარტყელამაც დამტოვა მარტო...ახლა შენ გელი წითელო ფრთებო თქვენც ნუ გაქრებით ,ნუ მიმატოვებთ ამ უკუნეთში ტკივილით სავსე და გათანგულს.

ავტორი:ჰართბითი..