****
-ამ საქმეს ჯერ მხოლოდ ახლა ვიწყებ და შესაბამისად თქვენ პირველი ხართ.ინტერვიუ შეიძლება?
ქალმა,რომელსაც დროის დაუნდობლობა სახეზე აღბეჭვდოდა ,თეთრი,ჭაღარა თმა შეისწორა და ლამაზად გაიღიმა.
-რა თქმა უნდა.
კვლავ ღიმილით წარმოთქვა სიტყვები და თითები ერთმანეთს ჩასჭიდა.
-კარგით,მოდით დავიწყოთ თქვენი ასაკით: რამდენი წლის ბრძანდებით?
-60-ის.
-მითხარით,რამეზე ოცნებობთ?
-შვილო ეს მოხუცებულთა თავშესაფარია,აქ ყველა ოცნებობს.
-კარგით,მაშინ თქვენ რაზე ოცნებობთ?
-მე გაფრენაზე ვვოცნებობ.
გოგონამ,რომლის ასაკიც 30-ს ძლივს აღწევდა მოხუცს გაკვირვებული თვალებით შეხედა.
-გაფრენაზე?
-დიახ.ფრთებზე და უკიდეგანო სამყაროში გადაკარგვაზე.
-საინტერესოა.შემდეგი კითხვა: ახლა რას ისურვებდით?თუნდაც შეუძლებელი დამისახელეთ.
-ახლა 2010 წელს და ჩემი X-Factor-ის ბიჭებს ვისურვებდი.
-უკაცრავად,მაგრამ ვერ მიგიხვდით.რომელ ბიჭებზე საუბრობთ?
-როგორ-გაკვირვებით წამოიძახა ქალმა-მაშ თქვენ არაფერი გსმენიათ One Direction-ის შესახებ?
-მაპატიეთ,მაგრამ ეს სახელი ჩემთვის უცხოა.
-გამაგიჟებთ მე თქვენ-ხელები მაღლა აღმართა მოხუცმა-იყო დრო ეს ბიჭები ჩარტებს იპყრობდნენ,თქვენ კი მეუბნებით,რომ მათ შესახებ არაფერი გსმენიათ?ეს რა თაობა მოხვედით.
-იქნებ განმანათლოთ?-უკმაყოფილება გაურია გოგონამ ხმაში.
-რა თქმა უნდა.ამის გაკეთებას ისედაც ვაპირებდი.
-მაშინ გისმენთ.
ქალბატონი,რომელიც ამდენი ხნის განმავლობაში სიწყნარით გამოირჩეოდა და ამხელა აურზაურში,სწორედ ამის გამო მიიქცია გოგონას ყურადღება,გაფუჭებული რადიოსავით დაიქოქა და მისი შეჩერებაც წამოუდგენელი აღმოჩნდა.
-ეს ბენდი 2010 წელს შეიქმნა,არ გეგონოს შვილო,რომ თავიდანვე ერთად იყვნენ.ისინი,შემდეგ გაერთიანდნენ.ერთს ჰარი ერქვა.ოჰ მას ისეთი თვალები ქონდა,შეხედვისთანავე,რომ შეგიყვარდებოდათ.მეორეს ზეინი ერქვა.მართალია მას არ ქონდა მწვანე თვალები,მაგრამ ისიც ძალიან სიმპატიური იყო...
-ქალბატონო,ქალბატონო-ხელის აწევით გააჩუმა ის გოგონამ-თუ შეიძლება ცოტა მოკლედ,ამდენი დრო ნამდვილად არ მაქვს.
-ჰო,ახლანდელ თაობას სულ სადღაც ეჩქარება.კარგით მაშინ ორი სიტყვით გეტყვით.ისინი იყვნენ ბიჭები,რომელთაც დაკარგეს "იქს-ფაქტორი" ,მაგრამ დაიბყრეს მთელი სამყარო.ახლა გასაგებია?
-ჩვენს დროში,ამას თითქმის ყველა აკეთებს.
-შენ არ გაძრდილხარ ჩემს დროში ძვირფასო,ამიტომ ვერც ვერასდროს მიხვდები რა იყო მათი ფანობა.ეს რაღაც ფერთა გამას ჰგავდა.მათ ცხოვრება შეაყვარეს მილიონობით ადამიანს და იცით,რა იმისდამიუხედავად,რომ ახლა მათი გაყინული სხეულები მიწაში ასვენია,მათ სიახლოვეს მაინც ვგრძნობ ხოლმე.მე მესმის ჰარის ბოხი ხმა,ძილის წინ ის ჩემს საყვარელ სიმღერას მღერის ხოლმე.იცით,მე ლიამიც მყავს,ის ჩემი დათუნაა,აი იქიდან გვიმზერს ახლაც.ლუიც მყავს და ნაილიც,მათი თვალები სულ თან დამყვებიან.აი ზეინი კი არ ვიცი სადაა,ჩემთან არასდროს მოდის.არადა იცით,როგორ მიყვარდა?-ცრემლები შეიმშრალა მან.
-დამშვიდდით-მის დამშვიდებას შეეცადა გოგონაც და უმალ მოიშორა ლოყებზე ჩამოგორებული რამოდენიმე ცრემლი.
-თქვენ ასეთი სიყვარულის გჯერათ?-იკითხა ქალმა.
-როგორ ასეთის?
-არდავიწყებული სიყვარულის.სიყვარულის მიწა და სიკვდილიც,რომ ვერ გაშორებს მასთან.მე გეგმები მქონდა,ვაპირებდი მადაგასკარზე წასვლას.
-მადაგასკარზე?იქ რატომ?
ქალმა გემრიელად ჩაიხითხითა,დანაოჭებული ხელებით თვალები მოისრისა და ხმის კანკალით ყურში ჩასჩურჩულა:
-იქ ლეგალურია ხუთი ქმრის ყოლა.