ჩემი მიჯაჭვული ცხოვრება კიდევ უფრო მიჯაჭვული გახდა.მაგრამ ახლა იმ კაფეზე ვიყავი მიჯაჭვული სადაც დანი მუშაობდა.სპეციალურად იმ დროს მივდიოდი მისი წამოყვანა რომ მე შემძლებოდა.დანი კი არაფერს მაგრძნობინებდა ჩემს ეტლზე და ეს ყველაზე მეტად მახარებდა.მაგრამ გამოჯამრთელების იმედი ნაკლებად მქონდა და როცა საკუთარ თავთან მარტო დავრჩებოდი ისევ იგივე გრძნობა მეუფლებიდა როგორც უწინ.
მე და დანი დავმეგობრდით!ახლა ყველა წვრილმანზე აზრისთვის მე მირეკავდა.ერთხელაც კლუბში წაყოლა მთხოვა.მე რათქმაუნდა უარი ვუთხარი არ მინდოდა ხალხს საცოდავი მოვჩვენებოდი.მაგრამ დანი ყოველთვის უმას აკეთებს რაც უნდა.
-დანი?
-სურპრიზი შენ ასე გინდა რომ კლუბში წამოხვიდე?
-და შენ ასე ფანჯრიდან ადიხარ ხოლმე შენს სახლშიც?წარმოიდგინე დაცხას ქურდი რომ ჰგონებოდი,მერის სახლში ფანჯრიდან ამოძვერი.
-გირჩევთ დაცვა შეცვალოდ ან ღამის სმენაზე სხვა დააყენოთ,მართლა ქურდი რომ ამოძვრეს ვერაფერს გაიგებს ,უკვე მეცხრე სიზმარს ხედავს.
-ხომ მოვილაპარაკეთ რომ კლუბში არ წამოვიდოდი?
-კარგი არ წავიდეთ კლუბში გავისეირნოთ.
-ხასიათზე არ ვარ,დედაჩემი ამოდის მგონი.
-მოიცა რა! სად დავიმალო?
-არ არის საჭირო... ა კარგი მაშინ ლოგინის ქვეშ იყოს.-ვუთხარი უკვე ლოგინის ქვეშ შემძვრალს.
-სემ, საყვარელო ძალიან ვწუხვარ,ხვალ სახლს მარტო ვტოვებთ და შენთვის ახალ ექთანს ვეძებ ,იმედია არ გამიბრაზდები მხოლოდ ორი დღით დაგტოვებ,საყვარელო.
-კარგი დედა უექთნოდაც არაფერი მიჭირს.
-ხვალდილით მოვა.რამე ხომ არ გინდა?
-არა,შეგიძლია წახვიდე-და დედამ კარი მოიხურა.
-როგორი ექთანი მოვა ხვალ შენთან? ქერა თმიანი და დიდი მკერდით თუ სხვა ტიპაჟები გირჩევნია?
-კარგი გეყოს.
-სემ მინდა დაგელაპარაკო.სერიოზული და ჩაფიქრებული გამომეტყველებით მითხრა დანიმ.
-მითხარი!
-ერთი ბიჭი მავიწროვებს ,ჯერ ვცემო და მერე გავლანძღო თუ ჯერ გავლანძღო და მერე ვცემო?
-ჯანდაბა შენ არ გამოსწორდები-ამოვიწვნეშე მე.
ღამის ორ საათამდე ვლაპარაკობდით მერე სახლიდან გავიპარეთ და დილის ექვსამდე დამაქროლებდა მოსახვევიდან მოსახვევში.ეს უფრო საშიში იყო ვიდრე უმუხრუჭო მანქანაზე ჯდომა.წარმოიდგინეთ რომ სრულიად შეშლილი ადამიანი მანევრებს ატარებს ეტლით რომელზედაც გაშეშებული ზიხარ.დილის ექვს საათზე სახლში შემაპარა.და მე შუადღემდე მეძინა.
როდესაც ჩემს ოთახში საწილზე ტანსაცმლიანად გამეღვიძა.ეტლზე გადავბობღდი და სააბაზანოში პირის დასაბანად წავედი,კიდევ ვერ ვიფხიზლებდი.მერე სამზარეულოში ჩავგორდი და ექთანი დავინახე რომელიც რაღაცას ამზადებდა.ექთანი მომეწონა მაგრამ რას ვიფიქრებდი რომ...
-დანი?რა გინდა აქ?
-ახალი სამსახური დავიწყე,ხუმრობ საათში 1000 დოლარი?
-როგორ მოხვდი აქ? ექთანს რა უყავი?
-ნუ ღელავ საავადმყოფოში პრაქტიკანტი ვარ.
-მანდამაინც აქ რამ მოგიყვანა?
-რა გინდა?ფიქრობ რომ ტვინი არ მაქვს და საწამლავს დაგალევინებ?
-მაპატიე ცუდად გამომივიდა,წუხანდელისთვის მადლობ ასე კარგად თავი დიდი ხანია არ მიგრძვნია?
-არაფრის! თავ მომწონედ მითხრა და მაგიდაზე საჭმლის დალაგება დაიწყო.


-ეს ყველაფერი შენ მოამზადე?
-ჰო,ნუ გეშინია არ მოგწამლავს.
-არა ძალიან გემრიელია.და სანამდე აპირებ ჩემს ექთნად მუშაობას?
-მე შენი ფიზიოთერაკევტი ვიქნები.
-ესეიგი უნდა მაუძულო რომ ჩემი უმოძრავო ფეხები ავამუშავო?შენ თვითონაც იცი რომ არაფერი გამოვა.
-სანამ წუწუნს არ მოეშვები მანამ მართლა არაფერი გამოვა.
-არ ვწუწუნებ მე ეგ უკვე ვცადე.
-ხო რამდენი ხარნი? დედაშენმა მითხრა რომ სავარჯიშოებს უკვე 2 თვეა რაც მოეშვი,ასე არ შეიძლება.
-მოიცა შენ მარტო იმიტომ დამიახლოვდი რომ ჩემი ფიზიოთერაპევტი გახდე?
-შენ ჩემი მეგობარი ხარ და მინდა რომ დაგეხმარო მეტი არაფერი.
-არავის დახმარება არ მჭირდება მით უმეტეს შენი.
-დიდი მადლობა მისტერ სემ!მაგრამ ექიმი აქ მე ვარ და მე ვიბრძანებლებ.
-ყველაფერი გასაგებია!
-რა რა არის გასაგები?
-შენი "სტაჟის" ამაღლების გულისთვის მიყენებ არა?
-მე უკვე მაქვს გამოცდილება!და მე შენ არ გიყენებ,შემხედე ექთნის ფორმა მე მაცვია და საჭმელს მე გიმზადებ და კიდევ მე გიყენებ?
-არ გინდა გაიძვრე ეგ ფორმა და ამ საჭმელსაც მოეშვი,თუ ასე ძალიანგამცირებს.
-კარგი გავიხდი!
მერე მართლა გაძრობა დაიწყო,რამდენიმე ხანი ენა ვერ ამოვიდგი მერე კი ძლივს ბლუკუნ ბლუკუნით ამოვღერღე.
-რრაა...ი..ყო...ახლა..ე.სსს..?
-თავს ასე უფრო კომფორტულად ვგრძნობ ,საჟმელი არ გინდა არა არაუშავს.-და ყველაფერი სანაგვე ყუთში ჩაყარა.მე ისევ იდიოტივით ვუყურებდი სანამ არ გამოვფხიზლდი და სასტუმრო ტახისკენ გავგორდი ჩემი ეტლით.რამდენიმე წუტში დანი როგორც იქნა და ჩაცმული გამოვიდა და ჩემთან საუბარი დაიწყო.
-მისმინე! ვიცი რომ გიჭირს გინდა რომ ისევ ისეთი დამოუკიდებელი იყო,მაგრამ ვერ იქნები სანამ შენ თვითონ არ მოინდომებ ჩემი დახმარება მაინც დაგჭირდება.მე მზად ვარ რომ რამდენი ხანიც არ უნდა დაჭირდეს შენს გვერდით ვიქნები,და მერეც...
-რა მერეც?
-შენ ჩემთვის სულერთი არ ხარ! მინდა რომ დაგეხმარო?
-რატომ ასეთივ ვერ მიმიღებ?
-მე შენ უკვე მიგიღე! შენ ვერ იღებ საკუთარ ავს ასეთს ერთი შენ თავზე შეგახედა იცი როგორ მინდა ახლა რომ გცემო?რა უმადური ხარ! ამაყი!
-მაპატიე!მე არ მინდოდა შენთვის წყენინება,მაინც რა უნდა გავაკეთო?
-მკრძნობელობის ტესტი რამდენი ხნის უკან ჩაიტარე?
-ეგ რა არის?
ჯიბიდან პატარა ჩაქუჩის მაგვარი ხელსაწყო ამოიღო და ფეხებზე მამიწყო კაკუნი.და უცებ როდესაც მარჯვენა ფეხის მუხლთან დაარტყა ფეხი ინსტიქტურად ახტა.
-სემ ეს შესანიშნავია! შენი ნერვი ჯერ კიდევ ფუნქციონირებს არ უნდა იზარმაცო შენი დანიშნულებები სად დევს?
-მგონი იმ კარადაში ინახავენ.
დანიმ კარადიდან რაღაც ფურცლები გამოიღო და სიხარულით დაიწყო კითხვა.
-წინა თვეში სართოდ არ გქონია არანაირი მგრძნობელობა.ახლა კი შენითაც ხომ ხედავ.შენი ნერვი ცოცხალია!
-ეგ რას ნიშნავს რომ გავივლი?
-ასი პროცენტით ვარ დარწმინებული.შენ ჯერ ახალგაზრდა ხარ და შენს ორგანიზმს აღდგების საშუალება უფრო მეტი აქვს ,ასე რომ ფარხმალი არ უნდა დაგეყარა იცი ეს დედაშენს ძალიან გაუხარდება.


იმ დღიდან ადრიანა ყოველ დღე ორი და სამი საათობით მაბეზრებდა თავს.მაგრამ ახლა მუხლის გაშლა და მოხრა შემეძლო მაგრამ ეს იმდენად რთული და დამღლელი იყო.დედაჩემს ჯერ არაფერს ვეუნებოდი,რადგან ადრიანამ ნიზლავი დამიდო რომ სამ თვეში გეხზე დადგომას მაინც შევძლებდი.ასე დიდი ხანი გრძელდებობა კიდევ უფრო მეტი და მეტი წინსვლა მქონდა.ერტხელ დანი მოვიდა ,სხვანაირი ჩანდა.
-დანი შეიძლება გკითხო რა დაგემართა?
-არაფერი,ფეზი კიდევ ერთხელ აწიე დღეს ორმოცდაათჯერ უნდა გააკეთო.
-ჩემი მოკვლა გინდა?
-მიდი ,მიდი ნუ წუწუნებ.
-რა გჭირს?
-მამას უნდა რომ ცოლად მისი კომბანიონის შვილს გავყვე.გუშინ მოილაპარაკეს.მე არაფერი მკითხეს წარმოგიდგენია?
-მოიცა ეგ როგორ ,მერე შენ?
-რა მე იცი რა იდიოტია კრიზისის გარდავერაფერზე დაელაპარაკები.მისი გონება და ფიქრები რაც შეიძლება ბევრი ფულის შონაზეა გადართული.
-რა უნდა გააკეთო?
-ცოლად მომიყვანე!ხმადაბლა მაგრამ გაბედულად მითხრამან.
-შენ რა მეხუმრები?
-არა!
-გინდაცოლად ინვალიდს იმიტომგაყვე რომმამაშენს ვერ ესაუბრები?
-სემ მამაჩემთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს მას ვერ წარმოუდგენია რატომ არ უნდა გაყვე სიმპათიურ ფულიან ადამიანს.
-დიახ ძნელი წარმოსადგენია რომ მის მაგივრად მე მირჩევ.ახლაც შენს საკეთილდღეოდ მიყენებ როგორვერ ხვდები? მე ხომ ინვალიდი ვარ .
-შენ იმაზე მეტი იდიოტი ხარ,რადგან დროებით შენი ფიზიკური შესაძლებილობები შეზღუდულია ეგ იმას არ ნიშნავს რომადამიანს არ შეუძლია რომ შეუყ...
მთელი ძალა მოვიკრიბე და ავდექი.დანი გაოცებული მიყურებდა ხან ღიმილი გაკრავდა ხან ცრემლი გადმოუვარდებოდა მერე შეშლილივით იკივლა და ჩამეხუტა მე ეტლზე დავვარდი,მაგრამ მეორედ ადგომის სურვილიც გამიჩნდა.ავდექი და მაგრად ვაკოცე.ამ დროს სახლიდან დედა გამოვიდა რომელიც სამსახურში მეგონა ,მასაც იგივე რეაქცია ჰქონდა.ნაბიჯების გადადგმა რათქმა უნდა ვერ შევძელი მაგრამახლა თავის გამაგრება შემეძლო.