ჩვენ ადამიანები ემოციაზე აგებული მონსტრები ვართ ... სამყარო უგულობით და ბოღმის დიდი ერთფეროვნებაა ... ზოგის გული იმისთვის ძგერს რომ მას უბრალოდ არსებობა სჩირდება მე უკანასკნელი მატარებელი ვარ ამ სამყაროში სადაც ვგრძნობ რომ გაჩერება არ შეიძლება რადგან ჩემი ადგილი არ არის .. მე და ეს სამყარო ორი განსხვავებული რამ ერთ სივრცეში ერთმანეთს გზა არეული გადავეყარეთ.. მე დასავლელი ხვთისგან მივიწყებული და განდეგილი,, აღმოსავლელ სულის მქონე ადამიანებს მინდა მივაწვდინო ხმა რომელიც ჯერ კიდევ ვერ გაცდა ჩემს გონებას ... თქვენ რომ გაწვიმს და ქოლგის ქვეშ დგეხართ გამოძვერით და ბოლომდე შეიგრძენით წვიმა რომელიც იმ ხალხის ცრემლებია დღეს მშიერ მწყურვალი რომ მოთქვამენ და წუხან ... ეს ის წვეთებია რომელიც მცირედით ბედნიერობს და თქვენ ნებისმიერ სიხარულს ესთ გაღიმებად უდრის .. მე თვით შექმნილი სამყაროს არა ორდინალური მოძრავი სამკუთხედი ვარ რომლის შიგნით სიამოვნებაში და სიმყუდროვეში გადაიკარგეთ, მის გარეთ კი ნამდვილი ავხორცობა შური და ბოგმაა ... არა კაც კვლა არა ძალადბა არა სისხლი და შუღლი ამ ყველაფერმა იცვალა სახე და კი უბრალოდ კით იქცა ... მე ნახევარი ცხოვრება სამყაროს ძიებაში გავლიე ერთნი საუბრობენ მეორენი უსმენენ .. ეს იგავია მგელისა და კრავის... თვალ ახვეული მიედინება სამყარო ჯოჯოხეთისკენ... მე სამოთხე არ მინახავს თუმცა ჯოჯოხეთიც არ ვიცი როგორია,, მაგრამ ვიცი როგორია ჩვენი სამყოფელი და მას უბრალოდ სიცივეს შევადარებ ,,, სუსხს რომელიც ქუჩებშიც ისევე იგრძნობა როგორც უკვე ბევრის ოჯახში .. არავინ ფიქრობს რა არის სწორი და რა სათქმელი ამბობენ და თვლიან რომ ის ნამდვილად იყო სათქმელი და მისი სიზუსტე არავის ადარდებს..!!! და ბოლოს ვიტყვი ცდებით სულიერნო .. თქვენ მე არ მგავხართ და მე თქვენ არ გავარ .. ვიღებ კრტიკას, და ვზივარ ჩემს სამკუთხედში სადაც ბევტი ისურვებდა ყოფნას ...