იმაზე საშინელება რა შეიძლება იყოს როდესაც საყვარელი ადამიანი , რომელიც ყველას და ყველაფერს გირჩევნია უბრალოდ არ ან ვერ არის შენს გვერდით ... ღმერთო როგორი უსამართლობაა , ესენი ტკივილის შემდეგ მაინც გვიწევს ცხოვრების გაგრძელება უფრო სწორად გაწელვა , დროის გაყვანა , მაგრამ ნათქვამია დრო ყველაფრის მკურნალიაო რისიც ნაკლებად მწამს რადგან რაც უფრო დრო გადის მით უფრო მიმძაფრდება ტკივილის გრძნობა , მით უფრო მიჭირს ცხოვრება მის გარეშე გარშემო ამდენი წაშლილი სახეები , ამდენი ვითომ მეგობრები რომლებიც რაღაცის გამო მეგობრობენ შენთან და არა იმიტომ რომ შენ უყვარხარ ...
მეგობრები... რადგან ამ თემას შევეხე ბარემ ამაზეც ვიტყვი მცირეოდენს , ბავშვობის მეგობარი რომელსაც ყველაზე კარგად ვიცნობდი და მიცნობდა დავკარგე! დიახ დავკარგე მე გავუშვი ! ვერ ავიტანე მესამე პირის გამოჩენა ჩვენს შორის რომელიც გამუდმებით ცდილობდა ჩვენს დაშორებას , სუსტი აღმოვჩნდი ამ საკითხში ძალიან სუსტი . ამ ამბიდან გავიდა დაახლოებით 1 წელი იმ მესამემ დიახ ზუსტად იმ მესამემ მიატოვა ჩემი ყოფილი საუკეთესო მეგობარი. ყველაფერი თავიდან რომ მომხდარიყო ზუსტად იგივეს გავაკეთებდი .
მაგრამ გულის სიღრმეში მაინც მტკივა როდესაც ერთმანეთს ისე ჩავუვლით გვერდძე თითქოს არ ვიცნობდით ერთმანეთს არასდროს . ელემენტარული ''გამარჯობის'' გარეშე ჩაივლის ხოლმე ეს ყოველივე .


და მაინც როგორი ძლიერია ადამიანი რომ შეუძლია აიტანოს ესეთი და უფრო დიდი ტკივილი თან ისე რომ გარეგნულად არაფერი შეიტყო და ხალხს ეგონო მხიარული ადამიანი...