დიახ,ჩვენ ცხოვრება დავუნგრიეთ სხვა ადამიანს.
დიახ,იმდენად დიდი იყო გრძნობა, რომ ჩვენ,ერთი შეხედვით ძალიან ძლიერი ადამიანებიც, კი ვერ მოვერიეთ მას
დიახ,ვიცოდით რომ შეიძლება დაგვეკარგა ყველაფერი რაც კი ძვირფასი იყო ჩვენთვის
დიახ, ვიცოდით რომ საზოგადოება გაგვრიყავდა
დიახ,ვიცოდით რომ ახობელი ადამიანებიც კი არ გვაპატიებდნენ
დიახ,ვიცოდით რომ ცუდი მაგალითის მოსაყვანად ყოველთვის ჩვენი სახელი ამოუტივდივდებოდათ თავში
დიახ,ვიცოდით რომ ბევრს ვტკენდით გულს
დიახ,ვიცოდით რომ რასაც ვაკეთებდებდით არასწორი იყო და ჩვენ მორალსაც კი ეწინააღმდეგებოდა
დიახ,ვიცოდით რომ ტრაგიკული დასასრულის რისკი დიდი იყო
დიახ,ვიცოდით რომ სირთულეებით სავსე გზა გველოდა
დიახ,ისიც ვიცოდით რომ ამ გზაზე მარტონი ვიყავით
დია,ვიცოდით რომ ეს არ უნდა გაგვეკეთებინა
დიახ, ვიცოდით რომ საკუთარ თავსაც ძალიან ვნებდით
დიახ,ვიცოდით რომ გვეტკინებოდა
დიახ,მეშინოდა
დიახ,ძალიან
დიახ,დიახ ეს ყველაფერი ვიცოდით
დიახ,ორივემ
დიახ,და მაინც
როგორ ? ძალან უბრალოდ, თვალებში ჩავხედე
დიახ თვალებში, მაშინაც ასე იყო, ახლაც ასეა, ძალას ყოველთვის მის თვალებში ვპოულობ,ვუყურებ და ვიძირები სიღრმეში,ვხვდები რომ მისი თვალებია თავად სამყარო,რომ სხვა სამყარო,არცაა საჭირო, აქ მხოლოდ შვებაა,სხვაგან მხოლოდ ტკივილი,აქ მხოლოდ ბედნიერება და სიმშვიდეა,სხვაგან მხოლოდ უბედურება.
შემდგეგ ?! შემდეგ უბრალოდ ხელი ჩავჭიდეთ ერთამენეთს,ძლიერად,ისე რომ ვერანაირ ძალას ვერ დავეშორებინეთ და აღარ ვუშვებთ,გვეშინია
რისი ?! რისი და ერთამენთის დაკარგვის,გვეშინია მხოლოდ შავ და რუხ ფერებში არსებულ სამყაროში დარჩენის,გვეშინია იმ მომენტის როცა გამწარებულნი შველას ვითხოვთ და მხსნელი არ ჩანს,გვეშინია უსიყვარულობის,დიახ უსიყვარულობის,რადგან თავად სიყვარული გვიყვარს,სიყვარულით ვცოცხლობთ,ის ტკივილიც გვიყვარს რომელიც სიყვარულს მოაქვს, ის ცრემლიც და ის უბედურებაც
ახლა ?! ახლა ისევ მიყვარს,ისევ ისე ძლიერად,ვიცი რომ სწორი იყო ის რაც არასწორი იყო
დიახ,არასწორი იყო მაგრამ სწორი იყო,სწორად გაიგეთ
დიახ,ხდება ხოლმე ასეც რომ არასწორი სწორია და სწორი არასწორი
არა,არა,სწორი რომ აღმოჩნდება არასწორი და არასწორი სწორი მაგას კი არ ვგულისხმობ,არის შემთხვევები როდესაც სწორია არასწორია და არასწორი სწორი ერთდროულად,თანაც ძალიან ბევრი
მაგალითად ?! მაგალითა, არასწორია გაააუბედურო ადამიანი,მთელი ცხოვრება ტანჯვისთვის გაიმეტო და ამაზე შენი ბედნიერება ააგო,ძალიან არასწორია.მაგრამ სწორია იბრძოლო ერთადერთი სიყვარულისთვის,ერთადერთი გზისთვის რომ იყო ბედნიერი,იმისთვის რომ ნადვილად იგრძნო რაღაც ამ წუთისოფელში,საიდანაც ადამიანებიი ხშირად ისე მიდიან რომ ვერც კი გრძნობენ ნამდვილს ვერაფერს.
სიყვარული ყველაფრის საწყისი.სიყვარულია ყველაფრის საფუძველი.სიყვარული და მხოლოდ სიყვარული.ნამდვილი,წრფელი სიყვარული რომელსაც მილიონობით ადამიანში მხოლო ერთეულნი გრძნობენ და ერთეულნი განიცდიან.
პ.ს ძალიან დიდი მადლობა მათ ვინც რამდენიმე წუთი გაიმეტეთ ჩემი ჩანახატისთვის და წაიკითხეთ.პირველად დავდე ესე საჯაროდ ჩემი ნაწერი,სართოდ დიდი ხანი არც არის რაც ვწერ და გამოცდილებაც არ მაქვს ,მიუხედავად იმისა რომა არც ისე პატარა ვარ.თუ არ შეწუხდებით დაწერეთ თქვენი აზრი,რა მოგეწონათ და რა არ მოგეწონათ.თვქენი აზრი ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია