ნოემბრის 12 იყო შემოდგომის ერთი ლამაზი , უღრუბლო და ნათელი დღე, რომელიც უეცრად კოშმარად მექცა.
ძალიან არ მინდა გავიხსენო, მაგრამ მოგონებები თითქოს თავისით მაკითხავენ . განა ასეთი იოლია პირველი კოცნის დავიწყება?
ჰო პირველი ტკბილი კოცნა, რომელმაც ელექვით საოცარი ეფექტი მოახდინა ჩემზე. უხილავი ფრთები შემასხა და უცხო სამყაროსკენ გამაქანა, სამყაროსკენ სადაც მხოლოდ სიკეთე და სიყვარულია , სადაც ღრუბელზე თავისუფლად შეგიძლია ძილი.
და რაც მთავარია ამ სამოთხეში მხოლოდ ჩვენთვის მოიძებნებოდა ბუდე, მხოლოდ ჩვენ ორისთვის.
თუმცა ამ ლამაზმა სიზმარმა დიდხანს არ გასტანა. მოულოდნელად ვიგრძენი როგორ მაჭრიდნენ ჩემს უხილავ ფრთებს და როგორ უკვალოდ ქრებოდა ფერადი სამყარო. სამყარო , რომელშიც უსასრულოდ შემეძლო მასთან ერთად მეხეტიალა, მაგრამ ბედნიერების ილუზია დაიმსხვა. ხელში კი ფუჭი მოგონებები შემრჩა, ის საუცხოო მოგონებები, რომლებიც კოშმარად მექცა.