* * *
სიხარულის ცეცხლი ადნობს ყინულს ჩემს შიგნით და ღვარად მდის ცრემლი, ბედნირებისგან. ალბათ ამას ვერასდროს გადავეჩვევი. ვიზრდები, მაგრამ ცხოვრების ბოლომდე ბავშვი დავრჩები. გული მწყდება ეს ღამე რომ ძველის დასასრულია. მიხარია, რომ ხვალ ახალი დღე გათენდება. ახალი ფერადი და შავი წამებით. ვიცი, ბევრი წავა, ბევრი მოვა ჩემს ცხოვრებაში. შემხვდება ბევრი უფსკრული, რომელთაც გადავლახავ. გავივლი ცხოვრების გზას და კვლავ დატრიალდება კადრებად ჩემი მოგონებები... იჩქარე ნელა! ცხოვრების ძაფი, ხომ ყოველდღიურად ისევ ირღვევა, ძველი საათი და ძველი წუთი, ხომ საოცრად მალე ილევა? კადრს უკან ვახვევ: თვალებიდან მდიან სიტყვები... ისევ წარსულის მოგონებები... გულს კი ტანჯავენ მასზე ფიქრები. დრო გადის, კადრს უკან ვახვევ: აი, გამოჩნდა ბედნიერი წამი. როგორც ჩანს კიდევ გაზაფხულია, არ შეშრობია ჯერ ბალახს ნამი. არ შეშრობიათ ჩემს თვალებს ცრემლი- -მარგალიტივით ამშვენებს წამწამს, ქარი ამღერებს წარსულის სიმებს და მგონი კადრიც იცვლება ამ წამს... აი, გამოჩნდა შემოდგომა და ფოთლებს მიაქვთ ბედნიერება. მიჰქრიან ფოთლები და თან მიაქვთ, ამ გაზაფხულის მშვენიერება. ისევ იღვიძებს ჩემში წარსული ვხედავ ზამთარს, ისევ სუსხიანს გულმა გაუძლო რამდენ თოვლს! მტანჯველს, მაგრამ ეშხიანს... კადრს უკან ვახვევ, წარსულიდან აწმყოში ვხვდები თვალებიდან მდიან სიტყვები და... ცხოვრების ახალ დინებას ვყვები. ----------------------------------------------- ამ წამს უბედნიერესი ვარ, იმდენად ბედნიერი, რომ 12 წლის ასაკში დაწერილი საშინელი ლექსიც კი დავურთე ნაწერს :დ მიყვარხაართ! |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
