***

ბევრჯერ მიფიქრია, რა ხდება მას შემდეგ როდესაც ვიხოცებით? ამბობენ თეთრ გვირაბში გადიხარ, მერე იქიდან ან სამოთხის გზას გაუდგები, ან ჯოჯოხეთისასო.
მე მაინც მგონია, რომ ასე არ ხდება. მგონია, რომ როგორც კი ვიხოცებით, მაშინვე, იმ წამსვე, თავიდან ვიბადებით. უბრალოდ, სხვა ადამიანად, სხვა ქვეყანაში, სხვა სახელითა და გვარით. სხვანაირად ვიწყებთ ცხოვრებას. სხვა სახლში, სხვა მშობლები გვყავს, სხვა მეგობრები, სხვა გარემო, თუმცა ჩვენ ამას ვერ ვხვდებით, რადგან სიკვდილს ჩვენი წინა ცხოვრების თითოეული დეტალი მიაქვს, ჩვენ არაფერს გვიტოვებს. არც ის ხალხი გვახსოვს, ვინც იმ ცხოვრებაში გვიყვარდა, არც ის რა სახელი გვერქვა... საერთოდ არაფერი.
ჩვენ ვიბადებით. ვცხოვრობთ. ვიხოცებით. შემდეგ ისევ თავიდან და ასე დაუსრულებლად.
შესაძლოა, სასაფლაოზე მისვლისას საკუთარ სახელსა და გვარსაც ვკითხულობთ, თუმცა ეს ზუსტად ვინ იცის?
ამას ალბათ, ვერავინ ვერასდროს ვერ დაამტკიცებს. ჩვენ კი ამქვეყნად ვივლით ხან ერთი სახელითა და გვარით, ხან მეორეთი. ხან ლამაზი ვიქნებით, ხან ნაკლებად ლამაზი, თუმცა, ვფიქრობ, ყველა ადამიანი ოდესმე ყველანაირ სახეს მოირგებს.