მოძალადე ვარ!
დიახ,
მოძალადე ვარ.

***

ყოველ დილით, როცა ვიღვიძებ
ყოველ წამს, როცა ვცოცხლობ
ყოველ დამპალ წამს შევიგრძნობ ამას, მაგრამ ვერაფერს ვაკეთებ.
ვერაფერს ვაკეთებ
ვერაფერს
და ეს მე მსიამოვნებს
გულს უნდა რომ შევიცვალო,
მაგრამ არ შემიძლია
და ეს მე მახარებას.
მახარებას, რადგან სხეული,
აი ის სხეული, რომელიც მე მეკუთვნის,
აი ზუსტად მას არ უნდა ეს, რადგან მე, მსიამოვნებს.

მსიამოვნებს ისე, როგორც ოიდიპოსს მამის მკვლელობა.
მსიამოვნებს ისე, როგორც ლოლიტას ჰუმბერთან განმარტოება.
მსიამოვნებს ისე, როგორც არასოდეს.

დიახ, მსიამოვნებს, რადგან ვერ წარმომიდგენია ცხოვრება იმ თვალების გარეშე, რომელიც სასუწარკვეთილი ხმით განუწყვეტლივ მიმიორებს -"გთხოვ, არ გინდა, გთხოვ, ადამიანი არ ხარ? შემიბრალე"
ამ დროს, წამით მუცელთან იმდენად სასიამოვნო ლავა მიტევს, რომ მთელი სიდიადით ვგრძნობ ჩემს ამდგარ პენ**ს.
პენ**ს, რომელმაც 30 წლის განმავლობაში ათობით ქალის გაუბედურება მოასწრო,
მაგრამ ის, ისევ ამდგარია,
როგორც ჰიტლერი ებრაელების წინააღმდეგ,
როგორც მეჰმედII კონსტანტინოპოლის განადგურებისას.

მაგრამ
ის მომენტი
ის ხმა, რომელიც განუწყვეტლივ მეუბნება რომ შევჩერდე, შევჩერდე, რადგან....
აი, აქ მთავრდება ყველაფერი

"რ ა დ გ ა ნ"

რადგან მიზეზი არ მაქვს შეჩერების

რადგან მიზეზე არ მაქვს შებრალების

რადგან მიზეზი არ მაქვს ადამიანობის

რადგან მიზეზი არ მაქვს...
არაფრის მიზეზი არ მაქვს
აი მიზეზი ყველაფრისა.

და მაინც
-რატო ვაკეთებ ამას?
-გსიამოვნებს - მარტივი პასუხი გამცა ალტერ ეგომ და ჩემმა სხეულმაც განაგრძნო იმ საქმის კეთება, რომელიც ყველაზე მეტად სიამოვნებდა.
სიამოვნებდა სულით ხორცამდე და ამით ბედნიერი იყო.

წამიერი ორ**ზმი
აი ეს იყო მისი ბედნიერება!

______
ფროიდი, დარწმუნებული ვარ საფლავში ტრიალებს.