ადამიანების ერთმანეთისადმი სიყვარულს საჭიროება განსაზღვრავს...
უპირობოდ არავის არაფერი გვაკავშირებს...
ეგოისტია ადამიანი ..სხვისი სიყვარულითაც კი საკუთარ თავზე ზრუნავს...
იდეებს პროცესად განვსაზღვრავთ, ერთმანეთს წიგნებივით ვანაწილებთ თაროებზე, გრძნობებს ვაცალკევებთ, მერე ისევ ვაწებებთ ერთმანეთს და ყველაფრის თავიდან დაწყების გვჯერა..
რატომ ?
იმიტომ, რომ სრულიად უსუსურები ვართ მარტოობის წინაშე. გვეშინია, რომ ერთ დღეს არავისთვის სასურველი არ ვიქნებით და ბოღმის კოცონს კიდევ უფრო გავაღვივებთ..
დიახ, ეგოსტები ვართ..
სხვა იმდენად გვიყვარს, რამდენადაც გვჭირდება... სწორედ ასე ვქმნით უსიყვარულობის გრძელ ჯაჭვს და ტყუილში ვაგრძელებთ ცხოვრებას..