ქუჩაში მანქანების ხმა ისმოდა სახლში ადამიანების, სოფლებში ცხოველების, ტყეებში კი ლამაზი ნაკადულების,
-რისი ხმა ისმის?
იკითხა ფაბიმ რომელიც გრძელ თეთრ სინათლესთან ახლოს იდგა,
-და შენ სადახარ?
ვუპასუხე მე,
-მე აქ ვარ, შენთან ვარ,
- მაშინ, სიყვარულის ხმაისმის ფაბი,
-არამგონია მეხომ მოვკვდი
-მეც მოვკვდი ფაბი,
-შენც?
-ხო, მეც
-სიკვდილმაც ვერ დაგვაშორა ჩაიჩურჩულა ფაბიმ და გაქრა,
- დამელოდე
გაჰკივა ჩემმა სულმა და დაეცა,

რისი ხმა ისმის?
ზამთარში თოვლის,
გაზაფხულზე წვიმის,
ზაფხულში მზის,
შემოდგომაზე ფოთლების შრიალის,

ახლა რა ხმა ისმის რა?
გაჰკიოდა პატარა გოგონა,

ახლა?
ახლა სიკვდილის ხმა ისმის.
გიძახის, გიზიდავს , შეგიძლია გადარჩე დაეხსნა სიკვდილს, მაგრამ, ადამიანებს ხომ გარეგანი მდგომარეობა უფრო გვიზიდავს,
არგვადარდებს რა ხდება შიგნით გულში,
-მაგრამ სიკვდილს ხომ გული არაქვს?
-აქვს ყველას და ყველაფერს აქვს გული, გააჩნია როგორ შეხედავ, როგორ აღიქვამ მის მშვენიერებას,
-არმინდა სიკვდილი,
-შენ არმოკვდები,
დავამშვიდე მაგრამ ვიცოდი გადარჩენის ცოტა პროცენტი ცოცხლობდა,
-კარგია.
თქვა და თვალები დახუჭა.

გარშემო ყველა შემოეძარცვა.

რისი ხმა ისმის იკითხა ეშმაკმა,
-სიკვდილის
უპასუხა ღმერთმა
-შენ ხომ მკვლელი არხარ,
-არვარ,
-ჩემთან ბრძოლა რატომ აღარ გინდა?
-შენც ისეთი მოკვდავი ხარ რომელსაც ბოლოს სიკვდილი ელოდება, შენთან თამაშით კი დავიღალე,
-იქნებ შენ მოკვდები პირველი, და ეს სამყაროც ჩემი გახდება?
-მე უკვდავი ვარ ისეთი უკვდავი როგორიც სულია, მაგრამ, თუ ოდესმე ჩვეულებრივი მოკვდავი გავხდები, ყველას გავანადგურებ, რათა აღარავინ იარსებოს და შენც მოიწყენ მოგინდება სიკვდილი და ვეღარ მოკვდები,
-შესაძლოა,
ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა,
პირველად დაეთანხმა ეშმაკი ღმერთს,
-იმ დღეს მხოლოდ ორი რამის ხმა ისმოდა,
სიყვარულისა და სიკვდილისა,
სიყვარულის
და
სიკვდილის
ისინი ერთმანეთისთვის განუშორებელი ჭირია.

***
იმ ღამეს ყველას ესმოდა სიკვდილის ხმა...
***

***
იმღამეს ყველას ესმოდა სიყვარულის ხმა...
***

იმღამეს მსოფლიო დუმდა
იმღამეს ყველას სიჩუმე იზიდავდა
სიკვდილი კი სიჩუმეს იზიდავდა
ყველა სიკვდილისკენ მიექაჩემოდა
ეგონათ ხსნა იყო იმ ცხოვრების ხმაურიდან სიჩუმეში ყოფნა
ეგონათ ხსნა იყო..