იმ დღეს,როცა მე და შენ ერთმანეთს პირველად
შევხვდებით
უსათუოდ იწვიმებს,
მე მეცმევა გრძელი შავი კაბა,
შენ შავი მანტო,
მარტი იქნება,
მარტის ცამეტი,
მეტრომდე სულ ვსველდები,
შენს წინ ვგდები,
შემომხედავ და გაიფიქრებ-გიჟია,ასე სველი სად მიდისო,
მე გავბრაზდები შენს ფიქრებზე,
ერთი ნაბიჯით გიახლოვდები
-გიჟი არ ვარ-ვამბობ და ჩემი სიტყვები საბოლოოდ გარწმუნებს იმაში ,რომ გიჟი ვარ.
-უბრალოდ ზოგჯერ ნორმალურობა მღლის-
დაბნეული მაკვირდები და მიღიმი,
მეტრო ჩემს გაჩერებას უახლოვდება,
კიდევ ერთი ნაბიჯი,
კისერთან ტატუ გაქვს,
რიცხვი 13,
თითებით ვეხები,
შენ კრთები,
მსიამოვნებს,
-ლამაზია
-შენსავით
მეტრო ჩერდება,
მე გელოდები,
შემდეგი ნაბიჯი შენზეა
-გინდა ასეთი შენც გქონდეს?!