ოჯახი ძვირფასი განძია... ამას ყოველ წამს უნდა ვგრძნობდეთ.. ჩვენ ყველანი გავდივართ ჩვენთვის განკუთვნილ წამებს ჩვენ ვიწყებთ და ვამთავრებთ ჩვენთვის განკუთვნილ გზას. ეხლა ის დროა როცა ჩვენ ცოცხალი გვქვია.. ვიყავით სანატრელი ბავშვები და ჩვენ გავჩნდით.. როგორც ოდიდანვე იყო ეს სურვილი და ახდენა ასევე იქნება მომავალში.. შემდეგ ჩვენ დაგვერქვა შივლები რომლითა მშობლები გამუდმებით ბედნიერები იყვენ, ცელქობის ტკენის სიგიჟის მიუხედავად. ისინი ჩვენზე ხარობდნენ ბედნიერები იყვნენ ჩვენი ცქერით... შემდეგ მოზარდები რომლებიც თავგადასავლებს ძიებაში ვიყავით მუდამ... გარდატეხვის ასაკი ჩვენი ყველაზე გიჟური დღეები ეს ის ასაკი ყველას რო გააღიმებს დაასერიოზულებს ან ღრმად დააფიქრებს.. დაუოკებელი სულით და ახალ ახალი ძებით შეპყრობილები, დაუთმობლობა თავის გატანის და განათლების ახალ ეტაპზე ასვლის მომენტი.. ნელნელა კი ჩვენში სიდინჯე, სწავლა, სამუშაო და დატვირთული ცხოვრება წამოვიდა.. ყველა თითქოს ერთ წერტილს ეძებს და ებღაუჭება მას.. იწყება ახალი ცხოვრების ეტაპი. სიყვარულით და ოჯახით. საიდანაც გზა ისევ იქ მიდის სადაც პირველი ამოსუნთქვა იწყება ახალშობილის.. ნელნელა კი აღარ არის დრო უკან დაბრუნების.. გამუდმებით ხელს გვიშლის რაღაც, რაღაც ისეთი რამაც იცის რომ ამ გზას შეუძლებელია ავერიდოთ.. რადგან ის უკვე დაწერილია შენს ბედისწერაზე.. ჩვენ კი ამას ცხოვრებას ვაბრალებთ.. დღეს ცხოვრებამ თვალები აგვიხილა დაგვანახა რომ ჩვენი მოუცლელობის გამო უამრავ ლამაზ წუთზე გვითქვამს უვარი.. ჩვენ მოგვეცა შანსი ცოტახნით მაინც ვიყოთ ერთად ოჯახები, მივხვდით რომ შობლებთანაც დებთან და ძმებთან შეგვიძლია საერთო ენის გამონახვა და მეგობრულად საუბრები.. ეს ყველაფერი ძვირფასია მათთვის ვინც იცია რა გამოიარა და რის ხარჯზე.. მე უკვდავი არ ვარ.!წარმავალია ჩემი ცხოვრება ისევე როგორც ყველასი და ამიტომაც დროულად უნდა შეგვეძლოს შემჩნევა..
