ღამით უჩვეულოდ ადრე დავიძინე დაღლილი ვიყავი და მალე ჩამეძინა,მოულოდნებლად სადღაც მოვხვდი თითქოს მეცნობა ეს ადგილი მაგრამ ვიცი რომ აქ ნამყოფი არ ვარ,ირგვლივ ვიხედები გაკვირვებული იქნებ ვინმემ გამოიაროს და ვკითხო თუ სად ვიყავი,ფაქტი ერთი იყო წარმოუდგენელი სილამაზის პატრონი იყო ეს ადგილი თოლიების ხმა ისმოდა ჰაერში ზღვის სუნი ტრიალებდა უეჭველი იყო რომ ზღვიან ადგილშ ვიყავი სადღაც.რამდენიმე ნაბიჯი გავიარე იქნებ არავინ არ ჩანდა გამვლელი ისე ჯერ ძალიან ადრე იყო ექვსი თუ იქნებოდა.გავიდა ნახევარი სააათი და შორიდან ვხევდავ ვიღაც მოდის ბოლოს მომიახლოვდა ბუშტების გამყიდველი ბაბუ იყო მოვიდა ჩემთან ალბათ შემატყო გაურკვევლობაშ ვიყავი შევეკითხე თუ სად ვიყავი მან კი მითხრა რომ ეხლა სოხუმში ვიმყოფებოდით,სოხუმშ?კი მაგრამ როგორ რანაირად?ბაბუმ იმდენად შემიყოლია ლაპარაკში რომ ყველა კითხვა გაქრა სახელი ვკითხე მას ლევანი ერქვა ვისეირნეთ,მზეც ნელ-ნელა ამოდიოდა საოცარი სანახაობა ზღვა და მზის ამოსვლა ერთად.უკვე დლა იყო ცხრა საათი ხალხის ნელ-ნელა გამოვიდა სახლებიდან დაიწყო ჟრიამული ღმერთო აი რა არის ბედნიერება ყველა ერთმანეთს შეჰხარის და ცხოვრობენ ერთი დიდი ოჯახივით,თითქოს განწირული იყო ეს ყველაფერი არ შეიძლება ადამიანი და მით უმეტეს ადამიანები ასეთი ბენდიერები იყვნენ უცებ ცა შიკრა...გაშავდა ზარბაზნების ხმამ გადაფარა ირგვლივ ყველაფერი ხალხი ატირდა მიიფანტა ლევანი ვერსად დავინახე მე ადგილიდან არ ვიძროდი შუაში ვიდექი თითქოს მე არაფერი მემუქრებოდა დავინახე ძირს დაგდებული ლევანი ის სისხლისგან იცლებოდა ვტიროდი მაგრამ ადგლიდან არ ვიძროდი,უცებ თითქოს დრო გადაახვიეს ეს სილამაზე სადღაც გაქრა ყველაფერი გადაიწვა ხალხი ტიროდა და უცებ ვიღაცამ მითხრა შენ დაბრუნდები და გამომეღვიძა,სულ სველი ვიყავი ბევრი ემოცია იყო ჩემში ყველაზე სასიამოვნო ბოლო სიტყვები იყო შენ დაბურნდები,დიახ ჩვენ დავრუნდებით მე შენ გეტყვი აფხაზეთო გამარჯობას!
