ერთი ბაბუ იყო, სახელად იურა,
რომელიც ცალი თვალით კარგად ვერ ხედავდა.
პატარა გოგონა, შვილიშვილი
კი მას გამუდმებით ერთსა და იმავე კითხვას უსვამდა...
-ბაბუ, ბაბუ, რას ხედავ?
-რას ვხედავ ბაბუა და... -შვილიშვილი მოუთბენლად ელოდა პასუხს.
-რას და შენ და მზეს.

პ.ს ასე მეუბნებოდა ხოლმე ჩემი ბაბუ, რომელიც წლების წინ წავიდა და დამტოვა. თუმცა, ამღზარდა, როგორც ნამდვილი ადამიანი და არა მარტო მე. მან მნიშვნელოვანი მოგონებები დამიტოვა, მათგან ყველაზე ტკბილად ეს მახსოვს, რომელიც სამუდამოდ დამამხსოვრდება დღეს ხუთი მაისია, დღე როდესაც ეს კაცი ამ ქვეყნად მოევლინა.
დაწერეთ მოგონებები იმ ადამიანებზე, რომლებიც გსურთ რომ თქვენს გვერდით იყვნენ.