მოსაღამოვდა.
ისევ მე, ღამე დაა ჩემი ფიქრები ვრჩებით ერთად. ნეტავ რამდენ ხანში ივიწყებ იმ ადამიანის სურნელს რომელიც გიყვარს? ნეტავ სიყვარული რამდენ ხანში ქრება, ან ქრება საერთოდ? აღარ მინდოდა ბოლოს შენზე მემბა, ისინიი მთელი გულით მისმენდნენ მაგრამმ ჩემი გრძნობები მაინც ჩემთან რჩებოდნენ დაა მათამდე არაღწევდნენ, ისინიი ვერ იგრძნობდნენ იმას რაც ჩემში ხდებოდაა. “შენი გაცემული სიყვარული მაინც ინდენი მიდის ადამიანამდე, რამდენადაც თვითონ უყვარხარ.” არის გრძნობები, რომელსაც სიტყვებში ვერ ჩაატევ,სათქმელად ვერ გაიმეტებ. საშინელებაა სიყვარული ,ყველაზე მტკივნეული გრძნობა და უფრო საშინელი მონატრებაა. როდის უფრო გახსენდები როცა გტკივა თუ როცა გილხინს? არსებობენ ადამიანები ვისაც შენი ყოფნა უბრალოდ უხარიათ. ჩემსა და შენს შორის არისს რაღაც რაც არასდროს გაგვაერთიანებს და არც არასდროს დაგვაშორებს, ჩემსა და შენს შორის არის რაღაც რაც ვერ გახდება ჩვენ. ღამეები იმაზე ფიქრში დამთენებია, როგორ შეიძლება გიყვარდეს და არუყვარდე ან პირიქით. და მაინც არ არსებობს არაფერი სრულყოფილი ყველა ადამიანს აქვს ცხოვრებაში ბედნიერი მომენტები ,ცუდიც და ისე რაც . ნებისმიერ დროს შეუძლია თავიდან დაიწყოს ცხოვრება, ბოლოს მაინც გაწყვიტოს მარწუხები და დაცემული წამოდგეს, ნელა დაიწყოს სვლა , შემდეგ მყარად დადგეს, თავი მაღლა ასწიოს და მზის სხივებს მზერა გაუსწოროს. გზა განაგრძოს ღიმილით და მაინც ჭრილობებით რომლებიც არ გაქრებიან , რომლებიც სხეულის ნაწილად იქცევა ერთ დღეს .