ერთადერთი რეალური მიზეზი იმისა,თუ რასაც იხილავთ,რასაც განვიხილავ,არის ის რომ როგორც ყოველთვის,კვლავაც მძლია უგუნურობამ.რომელსაც ახლა სავსებით მძაფრად შევიგრძნობ,მაგრამ ეს უნდა გავაკეთო,რატომ ?...
მოდი ვისაუბროთ
ამისთვის საერთოდ არ არის საჭირო პირისპირ აღვმოჩნდეთ,ან რა აზრი აქვს.ადამიანები ყოველთვის ვლაპარაკობთ,განუწყვეტლივ ვლაქლაქებთ რაღაცას და არავის,არსებობაში არავინ მოინახება ისეთი ვინც გაგვიგებს.ყველა გაგება,არის უაზრო შეთანხმება,როგორც საკუთარ ასევე სხვა უამრავ ამ ვითომდა ღვთაებრივ თავებთან.სიყვარულის ძებნამ,ჭეშმარიტების ხილვამ და გამოღვიძების სურვილმა,უფრო სწორედ,ამ ყველა ენერგიის უმართავობამ,დამმართა ის,ზემოთ თქმული იმპულსი რომელიც უკვე განვმარტე,რომელსაც სიბრიყვის მეტი არაფერი მოაქვს.მაშასადამე საითაც არ უნდა გაიხედო ყველგან დაინახავ ადამიანების გაბრწყინებულ სახეებს.საკუთარი ფიზიკურის სხეულის ხილვაც კი უკვე გრძნობებს იწვევს.ეს როგორ შეიძლებოდა მომხდარიყო ? იქნებ ამ კითხვამდე უნდა ვიკითხოთ სად ? სად შეიძლებოდა,რომ ასეთი რამ მომხდარიყო ? რა თქმა უნდა კიდევ ერთი კითხვა ერთვის ამ ყველაფერს მაგრამ გამოვოცხლდეთ.იქ სადაც არც დასაწყისია და არც დასასრული ! როგორ შეიძლება აი აქ,ასეთ სისტემურ არსებობაში განხორციელებულიყო შემდეგი:სამარადისო,უგუნურება და სიბრიყვე ?-მე პირადად წარმოდგენა არ მაქ.მაგრამ ფაქტი,რომელიც ხელთ მაქვს მეტად შემზარავია,ვიდრე იმის წარმოდგენა თუ რას შეიძლება განეპირობებინა მსგავსი მდგომარეობა ახლა,ცოცხვალ ინტელექტუალ-ცნობიერ არსებებში.ერთხელ ერთ დინებას მივყვებოდი,სადაც ჩანდა თითქოსდა ყველა,საერთოდ ყველა ადამიანის სისპეტაკე,ღვთაებრიობის შესაძლებლობა,ნებისმიერი მათგანის აღმავლობისა და ეს ჭეშმარიტად,ყველა არსებულ სამყაროზე,უდიადესი შესაძლო აწ დაშვებული შესაძლებლობად მეჩვენა.თუმცა არა.ახლა განზრახ ავღნიშნავ შემდეგს.სიყვარულზე საუბარი უგუნურებაა,სიბრიყვეა.ნებისმიერი სახით მისი გამოვლინება "სიტყვა-სიმბოლო-ფიზიკური მოძრაობა-თუ უბრალოდ ღრიალი რომ რაღაც გაკლია და ფიქრობ,რომ ეს სიყვარულია" არის სრული სიბრყივე.ერთადერთი რაც გვესაჭიროება,ადამიანებს-ადამიანებს ცხოველური და ასე ღვთაებრივი ნაპერწკლებით,გამართლებულსა და გაუმართლებელს,ბედნიერსა და უბედურს,არის ის.ერთადერთი გამოსავალი,რომელზეც აუცილებლად ვისაუბრებთ.თუმცა მანამდე ერთი რამის აუცილებელი შეგნებაა საჭირო.საკუთარი მნიშვნელობის გაცნობიერება.თითქმის ყველა ადამიანი შეიგრძნობს რაღაცას,რაც მას საკუთარ არსებობას,თითქოს დიადს ხდის,მნიშვნელოვანს სხვა დანარჩენი,ნებისმიერი ენერგიის არსებობის,ასევე მისი ფორმისდა მიუხედავად.მაგრამ როგორ ფიქრობთ თუ თქვენ ყვირით იმიტომ,რომ სიყვარული გჭირდებათ და სიძულვილზე,ადამიანების სიყვარულს ითხვოთ და მათი სიძულვილი არ შეგიძლიათ,განა კი მიიღებთ იმასაც რასაც ითხოვთ ? მაშინ როდესაც კიდევ ერთი ფაქტის წინაშე დგახართ.მთელი ეს ბრწყინვალება სხივისა,ასევე არსებობა და ნებისმიერი რამ დღე ღამის მსგავსად,რომ არსებობს ?!) ჩვენ გვინდა ვიყოთ მუდამ ეიფორიის ქვეშ,გვინდა და გვაკლია ნივთიერებები რომლებიც სიხარულს გვძენენ,მაგრამ ეს სივრცე შესაბამისი კანონების თანახმად გვაძლევს და ასევე გვართმევს.ამიტომაც ზემოთ თქმული ერთადერთი გამოსავალი,არის გაცნობიერება ! გაცნობიერება რას ითხოვთ.რამდენ ხანსაც არ უნდა იცოცხლოთ,როგორც კი გაიელვებს თქვენში ბედნიერება.სიხარულო აღფრთოვანება ან ნებისმიერი მსგავსი თბილი გამოვლინება,მაშინვე გაიაზრეთ და მოემზადეთ აუცილებელი უბედურებისთვის,წყენისთვის ან საკუთარ თავში გაჩენილი უდიდესი დისკომფორტის,რომელსაც ახსნას ვერ უძებნით.კიდევ ერთი,რამ ჩვენ გვიყვარს,იმიტომ რომ საჭიროდ ვთვლით თავებს და ამასაც თავი დავანებოთ როგორც კი ჩვენი ნების"ასევე ყველაზე მეტად სჭირდება საკუთარი ნების გაცნობიერებას ძალისხმევა"ჩარევის გარეშე ვებმით ვინმეს,ან რაიმეს.ნებისმიერ გამოვლინებას სამყაროში,მით უმეტეს ჩვენთვის კარგად ნაცნობ ფორმას,თუმცა ეს ასე როდია ! სივარყულს,და ვამბობთ,ეს ჩვენი ნებელობაა.ეს ჩვენ გვინდა.და აი ჩვენ გვიყვარს.და აი მე მოვიპვე ის რისთვისაც ვიბრძოდი.მაგრამ ეს მხოლოდ და მხოლოდ საკუთარი თავის მოტყუებაა.თუ კი ნება,არის ჩემი !საიდან და როგორ,ასევე რანაირად.არავის საერთოდ არავის ამ არსებობაში,მხოლოდ და მხოლოდ საკუთარ თავს როგორ დავუმტკიცებ,როგორ ვაჩვენო საკუთარ თავს ის,რომ ჩემი ნება მართლაც ჩემია.მხოლოდ იმის კეთებიც რა მეამება ? და ეს იქნება მტკიცებულება,იმისა რომ მე ვარ ? და ვარ თავად ნება ?არა.ეს სიბრიყვე და ასევე საკუთარი თავის გაშაყირება იქნება ! თუ საკუთარ ფიზიკურ სხეულს,საკუთარი ნების შესაბამისად სიამეს ვუვლენთ,რატომ არ შეგვიძლია,შეგნებული ტანჯვა ?! იმიტომ,რომ ჩვენი ნება,ეს ისევე გაუცნობიერებელი რამ არის როგორც სხვა დანარჩენი.საკუთარი თავის შეგნებული,ტანჯვის შესაბამისად მოიპოვება უნარი,რომელსაც შეგნებული ტკბობა მოაქვს.და მაინც მოვკვდებით ყველა ! ყველა ფიზიკური სხეული ოდესმე დაინგრევა.ჩვენი ცნობიერება დარჩება სადღაც ჩამოკიდულში არც იქით და არც აქეთ.ხოლო დანარჩენი ყველაფერი თავის გზას იპოვნის.მიწა მიწად იქცევა და ნებისმიერი ნივთიერება იპოვნის სახლისკენ მიმავალ გზას.მაგრამ ჩვენ ? შჰენ ? რას გააკეთებ ? ცხოვრების განმავლობაში კვლავ ბრყივ,მეოცნებე არსებად დარჩები თუ დაიწყებ გაცნობიერებას ? რომელსაც მოაქვს ნამდვილი სიყვარული ! და რაარის ეს ? ამაზე საუბარი კვლავ სისულელეა.თუმცა დასაწყისში ნახსენები იმპულსების დიდი რაოდენობის შეძენის შედეგად ჩვენ უკვე ვიცით მთლიანი სურათი ! გისურვებთ გამოღვიძებას,სიყვარულს საკუთარი თავისას,სრული შეგნებით.