ცხოვრება ერთი მეტად გრძელი და თან მოკლე მოგზაურობაა.. ყველა საკუთარ გზას მოვუყვებით და ჩვენივე ნაბიჯებით ვქმნით ისტორიას.
ზოგჯერ ჩვენი გზები იკვეთება, ზოგჯერ - პირიქითაც ხდება..მივდივართ და ზურგზე აკიდებულ ხურჯინში ვაგროვებთ თითოეულ განცდას, ემოციას, ფიქრს...ვაგროვებთ, ვაგროვებთ და ასე გრძელდება უკანასკნელ ნაბიჯამდე...
რა იქნებოდა ცხოვრება შეგრძნებათა გარეშე ? ალბათ უინტერესო თავგადასავალი..
სხვა რა დაგვრჩენია ამქვეყნად...სვლა, განცდა, ფიქრი და ისევ ფიქრი, სანამ შეგრძნებათა ხურჯინი ბოლომდე არ გაგვევსება და განცდები ძირს ვარდნას არ დაიწყებენ ...