შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

"მე მკვდარი ვარ!"


26-04-2021, 12:44
ავტორი Life is beautiful
ნანახია 8 892

"-პირველი გაჩერება, "გაღვიძება".
-ჯანდაბა რა ხმაზეა მოსული. - თავს ვაქნევ გონზე მოსასვლელად, ყურებში წივილს ვგრძნობ, მაგრამ ეგ არაფერია თავის ტკივილთან შედარებით. ასე მგონია ოც ლიტრიანი ჩავცალე და ახლა ნაბახუსევი მკლავს. ცალ თვალს ვახელ, ირგვლივ ვიხედები და...- მოიცა, სად ვარ?-აშკარად მაგრად დავთვერი. თავზე ორივე ხელს ვიჭერ ტკივილი უფრო მიძლიერდება და...
-ჯანდაბა, ეს რა არის?! - თავზე ჩაღრმავებას ვეხები ხელით.
"-შემდეგი გაჩერება, "მეხსიერება".-და ადგილიდან ვიძვრით.
-უკვე გაგიღვიძიათ. რამე ხომ არ გტკივათ?
-მიღიმის ქერათმიანი ქალი, თეთრ შარვალსა და თეთრ მაისურში გამოწყობილი.
-სად ვარ? - ვცდილოვ ცოტა წამოვიწიო.
-მატარებელში. - ისევ მიღიმის.
-და რატომ ვარ? - ცალ წარბს ინტერესით ვწევ ზევით.
-შემდეგ გაჩერებაზე გაიგებთ. - სახე ჯერ უსერიოზულდება მერე ეღუშება და მიდის.
-მოიცა სად მიდიხართ?! - ხმაში ბრაზი მერევა.
-საქმეს უნდა მივხედო. - ისევ გაიღიმა და წავიდა.
რა შარში ვარ. ნეტავ ხომარ მოვკვდი?
მოიცა, მოიცა ეს ღრმული ჭრილობაა?
"-მეორე გაჩერება," მეხსიერება". მგზავრებს გთხოვთ სიმშვიდე შეინარჩუნოთ!"
ირგვლივ ვიხედები, ხელჩასაჭიდს ვეძებ, იქნებ რამე მეცნოს. ამ დროს ის ქერა მიახლოვდება.
-ახლა კითხვების დროა.-დინჯი გამომეტყველებით მიყურებს.
-რა კითხვების?! - გაკვირვებული ვუყურებ.
-შენი სახელი... - ყურადღება არ მიუქცევია ჩემი კითხვისთვის, ეგრევე საქმეზე გადავიდა.
მოიცა, ჩემი სახელი? რა მქვია?
-მე...-დამფრთხალი თვალებით ვუყურებ, თავი ხაფანგში გაბმული კურდღელი მგონია.
ჰაჰ, ჩემო საცოდაო არსებობავ არც კი ვიცი ტალახი როგორ ჩამოგრეცხო თუმცა არც ეგვიცი.-გეცხო? - ფიქრების კორიანტელი მიტრიალებდა თავში მაგრამ არცეთი პასუხი.
-ეს დალიე. - მაწვდის ლურჯ კაფსულას.
-რატომ? - ჯერ ხელზე მოთავსებულ კაფსულას ვუყურებ მერე ქალს.-იქნებ ჩემი მოკვლა გინდათ?! - ჩამეცინა. ეგრე სულელი ვარ ახლა ვიღაცის გამოწოდებული წამლებით მეჭყიპა ორგანიზმი. არა რა, საერთოდ როგორ მოსდით ასეთი იდეა. ჰაჰ.
-დალიე. -სიცილის ნოტები შეერია ხმაში. თან კაფსულაზე მიმითითებს.
-არა!-პატარა ბავშვიჳით გავჯიუტდი. ჩემს თავზე გულში მეცინება ახლა ხელების გადაჯვარიდინება ტუჩის აბზიკვა და ეგაა.
მარიტა გამახსენდა. ჩემი ლამაზი. მარიტა ვინაა?! თავის მოვიქავე. ისევ ის ჩაღმავება ვიგრძენი და ჯრუანტელმაც არ დააგროვა. ჯანდაბა, რა ცივი ვარ.
ხელზე ვიხედები სულ თეთრი ვარ. თვალები შუბლზე გადამდის. ამ გაკვირვებას "ქერა" ამჩნევს და ეღიმება.
-მისმინე, ან შენი ნებით დალიე ან დავუძახებ მეცხრე საკნელებს. - თვალები აატრიალა.-თვალებში ვაშტერდები, აშკარად გამკეთებელია. ჩემი მოკვლა რომ უნდოდეს, ასე თბილად არ გამიღიმებდა.თუ კი?!
ხელიდან წამალს ვართმევ. მშვიდობით ჩემო გაურკვეველო არსებობავ.
წამალს ვსვავ.
თვალებში სიბნელე.
ყურებში ისევ ის საზიზღარი წივილი.
თავი მტკივა.
თვალებს ვახელ და ვხედავ ლურჯ-წითელ განათებას. თექვსმეტსარულიანი ბინის კედლებს შრდილოეთის ციალივით რომ ელამუნება.
რა სილამაზეა.
მეღიმება.
თავი რაღაც მაგარზე მიდევს, ასე მგონია შუშის ნატეხები უგულოდ მისერავენ მთელ კანს.
ძირს ვიხედები.
ასფალტზე აგდია გონწასული ჩემი სხეული.
-ადექი! ადექი!- ვყვირი ხმის ჩახევამდე,მაგრამ არავის ესმის.
მოვკვდი.
ჩემს თავზე ისევ გულისწასვლამდე მეცინება. ადრე სულ მეცინებოდა, პანაშვიდებზე მგლოვიარე ქალები ადგომას რომ თხოვდნენ მიცვალებულს. ეჰე! ახლა თვითონ ვთხოვ საკუთარ თავს და ვერაფერს ვერ ვშველი.
"ადექი ბიჭოო", "ადექიიი შენი მოყვარე მოვიდა ბიჭოო", "უი, რა კაცი დავკარგეთ..!"
ჩემი მეზობელი ნათელას მოთქმა მახსენდება და ტანზე ტაო მატრის. ვვვ,რა საშინელი ხმა აქ იმ ქალს.
ეს ვინაა ნეტა?!
ჩემს სულ-ამომძვრალ სხეულს ვიღაც ახოვანი კაცი უახლოვდება ლურჯ ფორმაშია გამოწყობილი. მოიცა ნიკა? არ შეეხო, არ შემეხო!
ვღრიალებ- მაგრამ ისევ არავის ესმის.
ცოლი წამართვი, სული წამართვი, ჩემი შვილი შენთანაა და სხეულს მაინც მოაშორე შენი ბინძური თითები. გულისრევის საზიზღარი შეგრძნება მაქვს.
ნიკა მაინც მიიწევს ჩემი მკვდარი და უკვე ლეშად ქცეული სისხლში ამოსვრილი სხეულისკენ და კისერზე საძილე არტერიას ამოწმებს. უცნაური უხდება მზერა, ყავისფერი თვალები უმუქდება და ჩამუხლული ფეხზე დგება. იქით-აქეთ სიარულს იწყებს და თავზე მონოტორულად ხელს ისმევს. ახლა ის ჩემზე დარდობს? ჰეი ნიკა! ეს მე ვარ შენი მოსისხლე მტერი!
ის ისევ სხეულს უყურებს და თვალები ემღვრევა. არ მითხრა რომ ტირილს აპირებ - არა, სიკვდილმა აშკარად თვალებში დამიბნელა და კარგად ვერ აღვიქვამ ალბათ.
ტელეფონს ჯიბიდან იღებს და ვიღაცას ურეკავს.
-ნანა... - ხმა დაუბოხდა. აი ჩემი ყოფილი ცოლიც ალბათ გაუხარდება. ნიკასთან ახლოს მივდივარ და ვუსმენ.
-ნიკა? რა ხდება?-ანერვიულდა.
-კოსტა აღარ არის... - სიჩუმე ჩამოწვა და უცებ ტალეფონიდან ნანას ხარხარი მესმის.
არ გამკვირებია,მაგრამ არ ველოდი თუ ასე გაუხარდებოდა. მერე ისევ ჩუმდება.
-რას.. რას ქვია აღარ არის?! - ხმაში ტირილის მაუწყებელი ბგერები შენიშნა და მისმა გაჩერებულმა გულმაც დაიწყო შეტოკება სიხარულით.
-გარდაიცვალა.
მეღიმება და ისევ თვალები მეხუჭება სასტიკად მეძინება.
გონს ქალის ნაზ ხმას და მხრებში ჩაფრენილ ხელებს მოვყავარ.
-კოსწია?
-მღვიძავს ხო, მღვიძავს. - წამით ვახელ თვალს და რეალობას ვუბრუნდები რომელსაც სამი სიტყვა საკმარისად ასახავს. "მე მკვდარი ვარ!"
-აბა? გაისეირნე წარსულში?-იღიმის ქალი.
-მეგონა აწმყოში ვიყავი მკვდარი. - ჩამეცინა.
-წარსულში მოკვდი, აწმყოში ამ წუთას მკვდარი ხარ და მომავალშიც მკვდარი იქნები. - მასაც გაეცინა.
-ყოჩაღ კარგად სვამ წარსულში, აწმყოში და მომავალ დროში ზმნას. დაჯექი ათიანი. - გამეცინა. მერე დავფიქრდი რა სასაცილოდ მქონდა საქმე. პირდაპირ ვამართლებ ანდაზას "სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს" - ო.
-ახლა სად მივდივართ?
-მე არა შენ! - თვალი ჩამიკრა.
-დამამშვიდე. - ისევ ჩამეცინა. საშინელი ზიზღი ვიგრძენი, ჩემი უბადრუკი სხეულის დანახვით. ისეთი ჟანგის მფატრავი სუნი ქონდა რომ კბილები მიკაწკაწებს.
-ჩემო პატარა მარიტა, როგორ გეტკინება გული... მაპატიე მა!
თავი ჩავხარე და ისე დაველოდე მომდევნო გაჩერებას.
"შენდეგი გაშერება," დანაშაული და სასჯელი"
ტუჩები ამითამაშდა, მოვიდა განსჯის დრო!მაზოხისტურად მსიამოვნებდა! იმის წარმოდგენა, როგორ დამწვავდნენ ცეცხლში ან დამანაწევრებდნენ.
-აი, უკვე ახლოს ვარ...-ბედნიერი ვიღიმი. - უუუ, რა საძაგელი და თან რა ტკბილი სუნია!-საზიზღარ სუნს ბოლომდე ვუშვებ ფილტვებში, ალვეოლების დახეთქვა მწყურია. ჯანდაბა! კაპლის სუნია?
ვიღაცა მეხება ვერ ვხედავ. სუნს ვიყნოსავ. ზეთისხილის ყავილი. მარიტა? აქ რა უნდა?
ქუთუთოებზე სინათლისგან გამოწვეულ წვას ვგრძნობ. თვალების მოჭუტვით ვცდილობ სინაცლეს გავექცე. ვიღაც ძალით მახელიებს თვალებს და თვალებში მანათებს.
-ყველაფერი კარგადაა. კლინიკური სიკდილი... - ბოლოს ეს მესმის და მეძინება.


დასასრული...



******
ემოციები ყელში მქონდა მარყუჟივით წაჭერილი,უკვე ვეღარ ვიტევდი და გადავწყვიტე გამომეთავისუფლებინა.
მართლა ამოვისუნთქე და ჰაერიც უფრო მდიდარი გახდა ჟანგბადით.

მადლობა ყველას ვინც მოისურვებს და თვალს გადაავლებს. <3

გამიზიარეთ თქვენი ემოციები. მოგეწონათ თუ არა. ამ ფაქტმა არ შეგაფერხოათ. ყველას ვერასდროს,
ვერ მოეწონება - არაუშავს.
თუმცა მაინც მაქვს იმედი რომ...

მოკლედ თუ გრძლად გელით<3



№1 სტუმარი სტუმარი თიკო

პირველად წავიკითხე შენი ისტორია (იმედია შენობით ფორმაზე არ მიწყენ). პირველად და თან ასე ემოციურად. არ არის ზედაპირულად დაწერილი, არც ჩვეულებრივი. ამაში იმაზე მეტი დევს, ვიდრე ერთი შეხედვით და გადახედვით ,,მიხვედრილი" ან ,,სატირალი" სიტყვები. თუნდაც ის მწარე რეალობა, ან ის ფანტაზია, რითაც დღესდღეობით აღვიქვამთ სიკვდილს ან სიცოცხლეს... კარგი იყო-თქო რომ ვთქვა მეხამუშება, რადგან სევდიანი ისტორიები არ მიყვარს, თუნდაც ჩანახატები. სასაცილოა არა? სევდიანი ისტორიები არ მიყვარს, მიუხედავად იმისა, რომ რეალობაში ბევრად უფრო საშინელებები ხდება და გვხვდება. მაგრამ რასაც ყოველთვის, მაგრამ იშვიათად ვამბობ, იმას ვიტყვი ახლაც. ჩემამდე მოტანილი ემოციები იყო სასწაული! ხშირად ვერ ვკითხულობ ,,ასეთებს", რადგან ვერ ვწვდები აზრს ან ხშირად ჩემთვის მძიმეა ხოლმე იმ ემოციების ,,გადამუშავება" რასაც წაკითხულიდან ვიღებ. გააჩნია. ზოგჯერ კიდეც მეზარება. რადგან ხშირად ვერ ვძლებ ისტორიის, ან ზოგადად ნებისმიერი ნაწარმოების უკომენტაროდ დატოვებას. კომენტარის გაკეთება, კი მე ერთ-ერთ რთულ საქმედ მიმაჩნია. რადგან კომენტარს აკეთებ ბოლოს, როცა უკვე ყველაფერს იაზრებ და გინდა შენი საკუთარი აზრი ან პოზიცია გამოხატო ნაწარმოების მიმართ. ამ დროს ბევრ რამე იაზრებ ან თუნდაც არაფერს. მე კი არ მიყვარს გაუაზრებლად კომენტარის დატოვება. ამიტომაც ხშირი ყოფილა შემთხვევა, როცა ამ მიზეზით არ წამიკითხავს რაიმე. ცუდია, მაგრამ ასეა. მაგრამ მაინც, ახლაც არ ვიცი რამდენად ჩავწვდი ან მივხვდი ამ ჩანახატის აზრს. ან რამდენად სწორად ,,ვთქვი" ჩემი შთაბეჭდილებები. მეტს ვერაფერს ვიტყვი. წარმატებები!❤❤❤
P.S დიდი კომენტარის გამო ბოდიშს გიხდი.❤ ხშირად მემართება ასე, რომ თემიდან ვუხვევ.

 


№2  offline წევრი Margo Tokyo

სიმართლე გითხრა, ნიკი რომ მომხვდა თვალში, ამის გამო გავხსენი ეგრევე და წავიკითხე. ძალიან მაინტერესებდა, როგორი ნაწერი დამხვდებოდა და მინდა გითხრა, რომ სასიამოვნოდ გამაკვირვე. ჩემთვის ყოველი ნაწერი, რომელიც არა გამიზნულად, არამედ ემოციური შემოტევის დროს "რენდომად" იწერება, ბევრად დასაფასებელი, სხვანაირად საინტერესო და ემოციურია. ამ ისტორიაზეც ამის თქმა შემიძლია! უეცრად ამოხეთქა საკუთარ თავში შენივე თავმა და შედეგიც სახეზეა... <3 ზოგადად, ძალიან მიყვარს, როცა მწერალი ეხება სიკვდილის თემას, დროში მოგზაურობას, სიზმრებს, ქვეცნობიერს, ტვინს - ყველაფერ იმას, რისიც მხოლოდ წარმოდგენების დონეზე გვჯერა და პრაქტიკულად - ვერ, ამიტომ განსაკუთრებით მომეწონა.
ერთი პატარა შეცდომა მომხვდა თვალში; ვსვავ არა - ვსვამ.
მორჩა, სხვა პრეტენზია არ მაქვს :დ <3
კარგი ხარ!

 


№3  offline წევრი Life is beautiful

სტუმარი თიკო
პირველად წავიკითხე შენი ისტორია (იმედია შენობით ფორმაზე არ მიწყენ). პირველად და თან ასე ემოციურად. არ არის ზედაპირულად დაწერილი, არც ჩვეულებრივი. ამაში იმაზე მეტი დევს, ვიდრე ერთი შეხედვით და გადახედვით ,,მიხვედრილი" ან ,,სატირალი" სიტყვები. თუნდაც ის მწარე რეალობა, ან ის ფანტაზია, რითაც დღესდღეობით აღვიქვამთ სიკვდილს ან სიცოცხლეს... კარგი იყო-თქო რომ ვთქვა მეხამუშება, რადგან სევდიანი ისტორიები არ მიყვარს, თუნდაც ჩანახატები. სასაცილოა არა? სევდიანი ისტორიები არ მიყვარს, მიუხედავად იმისა, რომ რეალობაში ბევრად უფრო საშინელებები ხდება და გვხვდება. მაგრამ რასაც ყოველთვის, მაგრამ იშვიათად ვამბობ, იმას ვიტყვი ახლაც. ჩემამდე მოტანილი ემოციები იყო სასწაული! ხშირად ვერ ვკითხულობ ,,ასეთებს", რადგან ვერ ვწვდები აზრს ან ხშირად ჩემთვის მძიმეა ხოლმე იმ ემოციების ,,გადამუშავება" რასაც წაკითხულიდან ვიღებ. გააჩნია. ზოგჯერ კიდეც მეზარება. რადგან ხშირად ვერ ვძლებ ისტორიის, ან ზოგადად ნებისმიერი ნაწარმოების უკომენტაროდ დატოვებას. კომენტარის გაკეთება, კი მე ერთ-ერთ რთულ საქმედ მიმაჩნია. რადგან კომენტარს აკეთებ ბოლოს, როცა უკვე ყველაფერს იაზრებ და გინდა შენი საკუთარი აზრი ან პოზიცია გამოხატო ნაწარმოების მიმართ. ამ დროს ბევრ რამე იაზრებ ან თუნდაც არაფერს. მე კი არ მიყვარს გაუაზრებლად კომენტარის დატოვება. ამიტომაც ხშირი ყოფილა შემთხვევა, როცა ამ მიზეზით არ წამიკითხავს რაიმე. ცუდია, მაგრამ ასეა. მაგრამ მაინც, ახლაც არ ვიცი რამდენად ჩავწვდი ან მივხვდი ამ ჩანახატის აზრს. ან რამდენად სწორად ,,ვთქვი" ჩემი შთაბეჭდილებები. მეტს ვერაფერს ვიტყვი. წარმატებები!❤❤❤
P.S დიდი კომენტარის გამო ბოდიშს გიხდი.❤ ხშირად მემართება ასე, რომ თემიდან ვუხვევ.



შენ არ იცი, ახლა მე როგორ გამახარე, ამ
" დიდი კომენტარის" გამო..
ისეთი მოტანილი იყო ყოველივე, ჩემამდე და იმდენად გულრწფელი, რომ სიტყვები მართლა არ მყოფნის.
შენი (არ მაქვს პრობლემა, პირიქით უშუალობა მიყვარს) თითოეული სიტყვა გავიგონე, წავიკითხე და აღვიქვი.
მეც არ მჩვევია რამეს რომ წავიკითხავ, აქ უყურადღებოდ დავტოვო უბრალოდ, ეს პირადია არ შემიძლია ამაში თავს შევეწინააღმდეგო.
და მე, ძალიან მადლიერი ვარ შენი.
იმიტომ რომ როგორც თქვი: არ ჩაუარე ჩემს პატარა ჩანახატს გვერდი, რადგან ჩავდე ჩემი ნაწილი მასში. თუ გვერდს აუვლიან არც ამით დაშავდება რამე. მერე რა. ვიღაცას მოსწონს, ვიღაცას არა და ვიღაცას აფორიაქებს.
შენ ალბათ აფორიაქებულებში ხარ. :დდ
ძალიან დიდი მადლობა კვლავ.
ყველა სიტყვისთვის და ყველა სიმართლისთვის. ♥️
იმედი მაქვს რომ ისევ დაინტერესდები, ისევ გამიზიარებ შენს აზრებს, უბრალოდ შეხედულებებს. მაინც იყო კავშირი შენ კომენტარსადა ჩემს ისტორიაში♥️
მადლობა ძვირფასო♥️

Margo Tokyo
სიმართლე გითხრა, ნიკი რომ მომხვდა თვალში, ამის გამო გავხსენი ეგრევე და წავიკითხე. ძალიან მაინტერესებდა, როგორი ნაწერი დამხვდებოდა და მინდა გითხრა, რომ სასიამოვნოდ გამაკვირვე. ჩემთვის ყოველი ნაწერი, რომელიც არა გამიზნულად, არამედ ემოციური შემოტევის დროს "რენდომად" იწერება, ბევრად დასაფასებელი, სხვანაირად საინტერესო და ემოციურია. ამ ისტორიაზეც ამის თქმა შემიძლია! უეცრად ამოხეთქა საკუთარ თავში შენივე თავმა და შედეგიც სახეზეა... <3 ზოგადად, ძალიან მიყვარს, როცა მწერალი ეხება სიკვდილის თემას, დროში მოგზაურობას, სიზმრებს, ქვეცნობიერს, ტვინს - ყველაფერ იმას, რისიც მხოლოდ წარმოდგენების დონეზე გვჯერა და პრაქტიკულად - ვერ, ამიტომ განსაკუთრებით მომეწონა.
ერთი პატარა შეცდომა მომხვდა თვალში; ვსვავ არა - ვსვამ.
მორჩა, სხვა პრეტენზია არ მაქვს :დ <3
კარგი ხარ!



პირველი ძალიან ძალიან დიდი მადლობა შენი ემოციების გაზიარებისთვის.. ♥️
ეს ჩანახატი ალბათ ათ წუთში დავწერე ისე რომ არც გადამიხედია. მინდოდა უფრო მგრძნობიარე ყოფილიყო რასაც იმ წუთში ვგრძნობდი და ამიტომ რედაქტირების გარეშე პირდაპირ დავდე.
ერთადერთი რასაც დიდი დრო დავუთმე ეს ფოტოა. მინდოდა შინაარსი და სურათი ერთმანეთს დამთხვეოდა და ბევრი აზრიც მქონდა.. მაგრამ ბოლოს ამ სურათზე შევაშერე არჩევანი. ხო და რისი თქმა მინდოდა ამით. დიდი მადლობა შენიშვნისთვის. მართლა ისე მესიამოვნა მე თვითონაც მიკვირს. საქმე იმაშია რომ დავდე მერე გადავამოწმე და ეს მეც შევამჩნიე რომ ვსვამ დავწერე ამისთვის ბოდიში. ამიერიდან რედაქტირებას აუცილებლად გავივუკეთებ.. ♥️
მაგრამ როგორც თავში ვთქვი არ მინდოდა პირვანდელი სახე დაკარგვოდა. ეს ჩანახატი პირველი სიტყვებითაა დაწერილი..

და ისევ დიდი მადლობა..
♥️

 


№4 სტუმარი ფიონა

მკვდარი ხააარ?
გამისკდა გული...
არ დავუძაბივარ ხო იცი ჩემი ამბავი ყველაფერში ვხედავ პოზიტივს.
მაგრამ შენი იუმორის ალაგ- ალაგ
ამოყვინთვაზე ვაფანატებ. "საზიზღარ სუნს ბოლომდე ვუშვებ ფილტვებში, ალვეოლების დახეთქვა მწყურია. ჯანდაბა! კაპლის სუნია?" აქ თუ არ გავფშეკდი ფეხებს არ მეგონა. აქიდან მართლა დავიჭირე შენი ჭინკა.. :დდ
აი მის იუ გოგო. ძალიან. ♥️

ხო არ დამავიწყდეს... "აჩმა" ნუ "აჩბა" ლინგვისტას მეძახის... შენი ორეულია.. :დ..
სიყვარულით ფეფიკო♥️

 


№5  offline წევრი Life is beautiful

ფიონა
მკვდარი ხააარ?
გამისკდა გული...
არ დავუძაბივარ ხო იცი ჩემი ამბავი ყველაფერში ვხედავ პოზიტივს.
მაგრამ შენი იუმორის ალაგ- ალაგ
ამოყვინთვაზე ვაფანატებ. "საზიზღარ სუნს ბოლომდე ვუშვებ ფილტვებში, ალვეოლების დახეთქვა მწყურია. ჯანდაბა! კაპლის სუნია?" აქ თუ არ გავფშეკდი ფეხებს არ მეგონა. აქიდან მართლა დავიჭირე შენი ჭინკა.. :დდ
აი მის იუ გოგო. ძალიან. ♥️

ხო არ დამავიწყდეს... "აჩმა" ნუ "აჩბა" ლინგვისტას მეძახის... შენი ორეულია.. :დ..
სიყვარულით ფეფიკო♥️




რა უცნაური ხარ ჩემო გადარეულო...
ასეთ დღეში ვარ კაცი, ჯოჯოხეთში მიმყავს ცხვარივით დასაკლავად და შენ კაპლზე "ფშეკ ფეხებს".. :დდ
და ჭინკები თუ მყავდა არ ვიცოდი.. დიდი მადლობა რომ განმანათლე. შენი ყოვლმჭვრეტელობით. <3
და მე როდის გიძახდი ლინგვისტს?
(წარბი ავწიე ცნობისთვის)
:დდ
სიყვარულით მე.. ♥️

 


№6  offline წევრი Life is beautiful

Nuki-rocks
ძალიან მალე ჩავიკითხე,სიკვდილზე ისე დავეჩვიე ხუმრობებს,თავიდან მშვიდად მივიღე,დატირებები ხომ მინახავს საკუთარი თვალით,ეგეც გამახსენდა, გამეცინა... მერე მარიტაო,ცოლიო.. სევდა მოვიდა.უცნაური(კარგი გაგებით) და საინტერესოა.
წარმატებები❤❤.



შენც ხო?
ხუმრობაც და სევდაც ზუსტად ასეთია ჩემთვის სიკვდილი. თან არაფერი თან ყველაფერი. თან მეცინება თან მეტირება.
მეცინება მის ამაოებაზე და მეტირება მის ყოვლისშემძლეობაზე.
მიხარია თუ ორივე დაინახე.
ვეცადე ირეარულიდან რეალურშიც გადმოვსულიყავი და ის ირეარულიც რეალური გამეხადა..
მადლობა ნუკი ასეთი სიტყვებისთვის ღიმილი მომგვარა.. ♥️
და შენც ასევე, წარმატებები❤️

 


№7  offline ადმინი ელ პინი

გულისრევაა. საჭმლის კი არა, სიტყვების. მგონი, ვინც წაიკითხა, ჯეკპოტი მოიგო და წესით, უნდა უხაროდეს. როგორც მინიმუმ, ადამიანობის წვრილი ხაზი აუთრთოლდეს. იმიტომ, რომ აქ კომიკური ტირილია და კუთხეში მდგარი სიკვდილი ხელს გვიქნევს - მეც, ზემოთ მყოფებსაც და ქვემოთ მყოფებს - უკვე დაუქნია. დანარჩენზე არ ჩავწვრილმანდები, ვერ გავაფუჭებ და არ ღირს. აქაურობას მწვანე ფერი ჰქონდა, სუნი - ტკბილ-მყრალი. მადლობა.

 


№8  offline წევრი Life is beautiful

ელ პინი
გულისრევაა. საჭმლის კი არა, სიტყვების. მგონი, ვინც წაიკითხა, ჯეკპოტი მოიგო და წესით, უნდა უხაროდეს. როგორც მინიმუმ, ადამიანობის წვრილი ხაზი აუთრთოლდეს. იმიტომ, რომ აქ კომიკური ტირილია და კუთხეში მდგარი სიკვდილი ხელს გვიქნევს - მეც, ზემოთ მყოფებსაც და ქვემოთ მყოფებს - უკვე დაუქნია. დანარჩენზე არ ჩავწვრილმანდები, ვერ გავაფუჭებ და არ ღირს. აქაურობას მწვანე ფერი ჰქონდა, სუნი - ტკბილ-მყრალი. მადლობა.



❤️ მართლა გულისრევა იყო ჩემთვის, ცოტა - მომეშვა კიდეც.
ჯეკპოტი, შეიძლება ყველამ მოიგოს, გააჩნია, რამდენად დიდია თანხის ოდენობა.
და თუ ღირებულად მიიჩნიეთ, ეს სიტყვები, რომელიც ფაქტიურად აფექტში დავწერე - ძალიან დიდი მადლობა.
სიკვდილი ზოგჯერ ისე ახლოა, მის გაღიმებულ ლამდსაც კი ვხედავ.

მადლობა რომ აზრები გამიზიარე, თან ისეთი, აი გულთან რომ მიდის პირველი,
მერე გეღიმება და დახურულ ფილტვებს ჰაერით ბერავ. ♥️

 


№9  offline მოდერი თამარი აჩბა

სათაური, რომ წავიკითხე ცოტა შევკრთი.

თუმცა, შენი ნიკი უკვე "რაღაცის" მაუწყებელი იყო ჩემთვის და რაც მაუწყა ბოლო ბგერამდე გამართლდა.


სიკვდილი- თემა, რომელიიც თვისთავად მოიაზრებს დასასრულს შენ უბრალოდ განაგრძე...
მოიტანა ის რაც უნდა მოსულიყო, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში სულისშემხუთავი... სილაღე, სიკვდილში...

სრულიად შენეული იყო და იცი შენ "შენეულში" რასაც ვგულისხმობ !

ტყუილად კიარ გიძახი კარამელს ! ♥️♥️

მინდა, შენი პერსონაჟივით შევხვდე დასასრულს !
კომედია, ტრაგედიაში ...
♥️♥️♥️

 


№10  offline წევრი Life is beautiful

თამარი აჩბა
სათაური, რომ წავიკითხე ცოტა შევკრთი.

თუმცა, შენი ნიკი უკვე "რაღაცის" მაუწყებელი იყო ჩემთვის და რაც მაუწყა ბოლო ბგერამდე გამართლდა.


სიკვდილი- თემა, რომელიიც თვისთავად მოიაზრებს დასასრულს შენ უბრალოდ განაგრძე...
მოიტანა ის რაც უნდა მოსულიყო, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში სულისშემხუთავი... სილაღე, სიკვდილში...

სრულიად შენეული იყო და იცი შენ "შენეულში" რასაც ვგულისხმობ !

ტყუილად კიარ გიძახი კარამელს ! ♥️♥️

მინდა, შენი პერსონაჟივით შევხვდე დასასრულს !
კომედია, ტრაგედიაში ...
♥️♥️♥️




ტკბილო❤️❤️
მადლობა რომ ისევ აქ ხარ ისევ ჩემთან..
მიხარია თუ უკვე მცნობ ხელწერით. :დდ
და თუ ბოლო ბგერამდე ასრულდა რაც იფიქრე კმაყოფილიც ვიქნები. ♥️

მართალია სიკვდილი დასასრულია, მაგრამ არა ყველაფრის!
მაგალითად თუ იცი ვლადიმირ მაიაკოვსკის სიყვარული ტატიანა იაკოვლევასთან აუცილებლად დარწმუნდები ამ სიტყვებში.
მაიაკოვსკს უყვარდა ტატიანა მისგან თანხმობას ვერ იღებდა. ამ ამბავმა არ შეაფერხა. ერთ-ერთ ყვავილების ფირმას გადაუხადა ფული. ის სულ ყვავილებს სჩუქნიდა, როგორც მახსოვს თეთრ ვარდებს. მერე მაიაკოვსკიმ თავი მოიკლა თუმცა მისი თაიგულები კვლავ იგზავნებოდა ერთი და იგივე მისამართზე. მისი სიკვდილის შემდეგაც. ❤️
სიკვდილმა ვერაფერი დააკლო მის სიყვარულს.
ვიცი რასაც გულისხმობ და ეგ უფრო მახარებს. ❤️ მადლობა თამრი.



და ხო მეც მინდა ასეთი დასასრული თავისი ახალი დასაწყისით. ♥️
მე ვიცი სიკვდილს სიცილიტ შევხვდები. ბოროტი სიცილით..
ჩემი ტკბილი გოგო ხარ შენ♥️❤️

 


№11  offline მოდერი თამარი აჩბა

Life is beautiful
თამარი აჩბა
სათაური, რომ წავიკითხე ცოტა შევკრთი.

თუმცა, შენი ნიკი უკვე "რაღაცის" მაუწყებელი იყო ჩემთვის და რაც მაუწყა ბოლო ბგერამდე გამართლდა.


სიკვდილი- თემა, რომელიიც თვისთავად მოიაზრებს დასასრულს შენ უბრალოდ განაგრძე...
მოიტანა ის რაც უნდა მოსულიყო, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში სულისშემხუთავი... სილაღე, სიკვდილში...

სრულიად შენეული იყო და იცი შენ "შენეულში" რასაც ვგულისხმობ !

ტყუილად კიარ გიძახი კარამელს ! ♥️♥️

მინდა, შენი პერსონაჟივით შევხვდე დასასრულს !
კომედია, ტრაგედიაში ...
♥️♥️♥️




ტკბილო❤️❤️
მადლობა რომ ისევ აქ ხარ ისევ ჩემთან..
მიხარია თუ უკვე მცნობ ხელწერით. :დდ
და თუ ბოლო ბგერამდე ასრულდა რაც იფიქრე კმაყოფილიც ვიქნები. ♥️

მართალია სიკვდილი დასასრულია, მაგრამ არა ყველაფრის!
მაგალითად თუ იცი ვლადიმირ მაიაკოვსკის სიყვარული ტატიანა იაკოვლევასთან აუცილებლად დარწმუნდები ამ სიტყვებში.
მაიაკოვსკს უყვარდა ტატიანა მისგან თანხმობას ვერ იღებდა. ამ ამბავმა არ შეაფერხა. ერთ-ერთ ყვავილების ფირმას გადაუხადა ფული. ის სულ ყვავილებს სჩუქნიდა, როგორც მახსოვს თეთრ ვარდებს. მერე მაიაკოვსკიმ თავი მოიკლა თუმცა მისი თაიგულები კვლავ იგზავნებოდა ერთი და იგივე მისამართზე. მისი სიკვდილის შემდეგაც. ❤️
სიკვდილმა ვერაფერი დააკლო მის სიყვარულს.
ვიცი რასაც გულისხმობ და ეგ უფრო მახარებს. ❤️ მადლობა თამრი.



და ხო მეც მინდა ასეთი დასასრული თავისი ახალი დასაწყისით. ♥️
მე ვიცი სიკვდილს სიცილიტ შევხვდები. ბოროტი სიცილით..
ჩემი ტკბილი გოგო ხარ შენ♥️❤️

კი. ვიცი, ეგ ლეგენდად ქცეული სიყვარულის ისტორია.

გამიხარდება, სიკვდილს წინ საერთოდ გაღიმებას თუ მოვასწრებ :):)


კარამელო ♥️♥️

 


№12  offline წევრი კამე

უცნაური ამბავია. ამაზეა ნათქვამი ცოცხალ_მკვდარი ადამიანიაო. შემეცოდა
როცა იფიქრა რომ ჩემი სიკვდილი სხვებს გაეხარდებაო. მაგრამ შეცდა !
იმედი არ ქონდა გადარჩენის და სიკვდილს მოელოდა . ადამიანმა ხომ იმედით უნდა იცოცხლოს, რა აზრის აქვს იმნაირ ცხოვრებას იმედი და ვიღაც თუ არ ქყავს გვერდში.

 


№13 სტუმარი ნაკა

ზალიან უცნაური ამბავია, მაგრამ საინტეროსო .
ასევე სევდიანიც არის ასევე, სასაცილოც . მოკლედ ზალიან კარგი ტექსტია ♥️ლავიუ ბეიბ♥️

 


№14  offline წევრი Life is beautiful

ნაკა
ზალიან უცნაური ამბავია, მაგრამ საინტეროსო .
ასევე სევდიანიც არის ასევე, სასაცილოც . მოკლედ ზალიან კარგი ტექსტია ♥️ლავიუ ბეიბ♥️




❤️ მადლობა.. ♥️
მიხარია თუ დაინტერესდით... ♥️
იმედია შემდეგებიც მოგეწონებათ♥️

კამე
უცნაური ამბავია. ამაზეა ნათქვამი ცოცხალ_მკვდარი ადამიანიაო. შემეცოდა
როცა იფიქრა რომ ჩემი სიკვდილი სხვებს გაეხარდებაო. მაგრამ შეცდა !
იმედი არ ქონდა გადარჩენის და სიკვდილს მოელოდა . ადამიანმა ხომ იმედით უნდა იცოცხლოს, რა აზრის აქვს იმნაირ ცხოვრებას იმედი და ვიღაც თუ არ ქყავს გვერდში.




აუ დიდი მადლობა კამელია♥️♥️♥️
ძალიან მიხარია რომ ისევ აქ ხარ ისევ ჩემთან.. ♥️

 


№15 სტუმარი სტუმარი ალუბალი

მაგარია♥️ყოჩაღ ზალიან ნიჭიერი ადამიანი ხარ

 


№16  offline წევრი Life is beautiful

სტუმარი ალუბალი
მაგარია♥️ყოჩაღ ზალიან ნიჭიერი ადამიანი ხარ



ვაიმეე... გიცანი მემგონი.. :დდ
მიყვარს ალუბალი♥️♥️
და თუ ის ხარ ვინ♥️ც მე მგონია შენც ძალიან ნიჭიერი :დ

 


№17 სტუმარი Beautiful girl

ნიჭიერება ხარ მოკლედ რა ♥️მიყვარხარ

 


№18 სტუმარი სტუმარი მარწყვი

ვერანაირი ემოცია ვერ გამოიწვია ამ ტექსტმა ჩემმში ნუუ ჩემთვის უინტერესოაა????????

 


№19  offline წევრი Life is beautiful

Beautiful girl
ნიჭიერება ხარ მოკლედ რა ♥️მიყვარხარ




მადლობა რომ წაიკიათხეთ ♥️
არ გიცნობს მაგრამ მადლობა თუ გიყვარვართ♥️

სტუმარი მარწყვი
ვერანაირი ემოცია ვერ გამოიწვია ამ ტექსტმა ჩემმში ნუუ ჩემთვის უინტერესოაა????????





მიხარია თუ წაიკიატხეთ და ცადეთ მაინც რომ გეგრძნოთ. თუ არ მოგეწონათ ეს ჩემი ბრალი არაა. ყველას სხვაგვარი გემოვნება აქვს და ყველა ადამიანი თავისებურად აღიქვამს ყველაფერს.
მიხარია რომ თქვენი აზრი დააფიქსირეთ.
მაგრამ შეგიძლიათ მითხრათ კონკრეტულად რა და რას ითხოვთ?
თუ უბრალოდ ბოტმა მომაკითხა პესიმისტური განწყობით?!
...
მადლობა ყურადღებისთვის და იმედი მაქვს ოდესმე მაინც მომიწონებთ ნაწერს თუ წაიკითხავთ საერთოდ.
...
და საერთოდ სს ჩანახატი არ მგონია საერთოდ ვინმესნმოსწონებოდა, მეც კი არ მომწონს. თუ რამის გრძნობა გინდა ამ შენთხვევაში უგრძნობსაც იგრძნობთ..
მაგრამ ამისთვის საჭიროა ინდეფერენტულობა ცოტა ხნით გვერდით გადადოთ.
იმედი მაქვს არ ხართ ინდეფერენტული რადგან ეგ ავადმყოფობაა. დამერწმუნეთ..
იდევ ერთხელ მადლობა არასასიამოვნო მაგრამ მაინც გაზიარებისთვის. ♥️

თამარი აჩბა
Life is beautiful
თამარი აჩბა
სათაური, რომ წავიკითხე ცოტა შევკრთი.

თუმცა, შენი ნიკი უკვე "რაღაცის" მაუწყებელი იყო ჩემთვის და რაც მაუწყა ბოლო ბგერამდე გამართლდა.


სიკვდილი- თემა, რომელიიც თვისთავად მოიაზრებს დასასრულს შენ უბრალოდ განაგრძე...
მოიტანა ის რაც უნდა მოსულიყო, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში სულისშემხუთავი... სილაღე, სიკვდილში...

სრულიად შენეული იყო და იცი შენ "შენეულში" რასაც ვგულისხმობ !

ტყუილად კიარ გიძახი კარამელს ! ♥️♥️

მინდა, შენი პერსონაჟივით შევხვდე დასასრულს !
კომედია, ტრაგედიაში ...
♥️♥️♥️




ტკბილო❤️❤️
მადლობა რომ ისევ აქ ხარ ისევ ჩემთან..
მიხარია თუ უკვე მცნობ ხელწერით. :დდ
და თუ ბოლო ბგერამდე ასრულდა რაც იფიქრე კმაყოფილიც ვიქნები. ♥️

მართალია სიკვდილი დასასრულია, მაგრამ არა ყველაფრის!
მაგალითად თუ იცი ვლადიმირ მაიაკოვსკის სიყვარული ტატიანა იაკოვლევასთან აუცილებლად დარწმუნდები ამ სიტყვებში.
მაიაკოვსკს უყვარდა ტატიანა მისგან თანხმობას ვერ იღებდა. ამ ამბავმა არ შეაფერხა. ერთ-ერთ ყვავილების ფირმას გადაუხადა ფული. ის სულ ყვავილებს სჩუქნიდა, როგორც მახსოვს თეთრ ვარდებს. მერე მაიაკოვსკიმ თავი მოიკლა თუმცა მისი თაიგულები კვლავ იგზავნებოდა ერთი და იგივე მისამართზე. მისი სიკვდილის შემდეგაც. ❤️
სიკვდილმა ვერაფერი დააკლო მის სიყვარულს.
ვიცი რასაც გულისხმობ და ეგ უფრო მახარებს. ❤️ მადლობა თამრი.



და ხო მეც მინდა ასეთი დასასრული თავისი ახალი დასაწყისით. ♥️
მე ვიცი სიკვდილს სიცილიტ შევხვდები. ბოროტი სიცილით..
ჩემი ტკბილი გოგო ხარ შენ♥️❤️

კი. ვიცი, ეგ ლეგენდად ქცეული სიყვარულის ისტორია.

გამიხარდება, სიკვდილს წინ საერთოდ გაღიმებას თუ მოვასწრებ :):)


კარამელო ♥️♥️




ეგეც რომ სანატრელი გაგიხდება ადამიანს ერთი ამ ცხოვრების...
აუცილებლად შეძლებ გაცინებას თუ არა გაღიმებას მაინც.. გჯეროდეს და თუ ვერ ასრულდა ჩვენი ჭირიც წაუღია.

 


№20  offline წევრი Chocolate from White Hell

გიფიქრია ოდესმე, რას ბაასობენ ანგელოზები სიყვარულზე? მე კი და ამაზე ოდესმე გავშლი უფრო ფართოდ აზრებს, მაგრამ როდესაც ამას გავაკეთებ, მინდა შენც გქონდეს პასუხი. რა შუაშია ახლა ეს, იკითხავ...ამ ჩანახატში, სადაც სევდა, გულისა და სულის წამღები ტკივილი იყო, ძალიან ოსტატურად ერეოდა იისფერ ზღვაში სიყვარული...იქნებ, სულაც მე მომეჩვენა ასე?
არ ვიცი, თუმცა, რაც არის, ეს არის.

ვულკანმა, იმაზე ძლიერად ამოხეთქა და წალეკა სამოთხის ჯებირები, ვიდრე შეიძლებოდა.
კიდევ გავმეორდები, ემოციების ის ზღვა ხარ, რომელიც არ შრება და ყოველ ჯერზე, ახალ-ახალ წვეთებით ივსება.

არ ვიცი, არ მინდა სიტყვების კორიანტელით გადავტვირთო შენი ქმნილება.
შენ, ისედაც იცი, თუ როგორ ძალიან მომწონს და ვეტრფი შენს ტვინში არსებულ, საგულდაგულოდ ნაქსოვ და ნაკოწიწებს მარგალიტებს.

ცოტა კი დამაგვიანდა გამობრწყინება, მაგრამ სჯობს გვიანო,,,)))
❤️❤️❤️
ახლა, მეორეზე გადმოვინაცვლებ:დდ

 


№21  offline წევრი Life is beautiful

Chocolate from White Hell
გიფიქრია ოდესმე, რას ბაასობენ ანგელოზები სიყვარულზე? მე კი და ამაზე ოდესმე გავშლი უფრო ფართოდ აზრებს, მაგრამ როდესაც ამას გავაკეთებ, მინდა შენც გქონდეს პასუხი. რა შუაშია ახლა ეს, იკითხავ...ამ ჩანახატში, სადაც სევდა, გულისა და სულის წამღები ტკივილი იყო, ძალიან ოსტატურად ერეოდა იისფერ ზღვაში სიყვარული...იქნებ, სულაც მე მომეჩვენა ასე?
არ ვიცი, თუმცა, რაც არის, ეს არის.

ვულკანმა, იმაზე ძლიერად ამოხეთქა და წალეკა სამოთხის ჯებირები, ვიდრე შეიძლებოდა.
კიდევ გავმეორდები, ემოციების ის ზღვა ხარ, რომელიც არ შრება და ყოველ ჯერზე, ახალ-ახალ წვეთებით ივსება.

არ ვიცი, არ მინდა სიტყვების კორიანტელით გადავტვირთო შენი ქმნილება.
შენ, ისედაც იცი, თუ როგორ ძალიან მომწონს და ვეტრფი შენს ტვინში არსებულ, საგულდაგულოდ ნაქსოვ და ნაკოწიწებს მარგალიტებს.



ცოტა კი დამაგვიანდა გამობრწყინება, მაგრამ სჯობს გვიანო,,,)))
❤️❤️❤️
ახლა, მეორეზე გადმოვინაცვლებ:დდ




...... ვიდრე არასდროს..!
ეგრეა გეთანხმები..
მე სულ მიხარია შენი გამობრწყინება.. ♥️
შენი თბილი და სათუთი დამოკიდებულება ჩემს "ქმნილებებთან" :)
და რას გეტყვი ანგელოზების ბაასზე იცი?
"უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე, არც უკვდავება არ არსებობს უსიყვარულოდ! " ვთქვი ჩემი პასუხი?
დაველოდები როცა შენ გაშლი ამ თემას და მეც მოვალ ალბათ ჩემი მოწიწებული აზრებით. ♥️

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent