რამოდენიმე დღეა რაც უაზროდ ვფიქრობ ჩემს ქმედებებზე და წარმოვიდგინე თუ რა იქნებოდა, რომ ადამიანებს საკუთარი ქმედებების დაფასება შეგვეძლოს.
ხშირად მესმის სიტყვები- ადამიანი როცა საკუთარი თავით უკმაყოფილოა ეს კარგია, რადგან საკუთარი თავით უკმაყოფილება იმდენად უკლავს შინაგან რწმენას, რომ მუდმივად შრომობს, დიდი ხნის განმავლობაში მეც ამ აზრის ტყვეობაში ვიყავი, რაც დრო გადის კი ვხვდები, რომ ბედნიერია ის კაცი, რომელიც თავის ყოველ ნაბიჯს თავდაჯერებულად და კმაყოფილად დგამს და სახლში მისული არ ფიქრობს საკუთარ შეცდომებზე.
სხვების მხრიდან ჩვენს შესახებ წამოყენებული მოლოდინები ხშირად გვაბნევს, ამიტომ ვაძალებთ საკუთარ თავს რომ სხვისი მოლოდინები გავამართლოდ, სწორედ აქიდან ვიწყებთ ადამიანები არასწორი ხიდით სიარულს, რადგან ჩვენ არც სხვისი მოლოდიენბის გასამართლებლად უნდა ვიცხოვროთ და არც საკუთარ თავს უნდა წავუყენოდ უაზრო მოლოდინები.
ამას იმისთვის ვწერ მკითხველო, რომ მინდა იცოდე მოეშვი, ზოგჯერ დინებასაც უნდა გაყვე მთავარია ახლა და აქ იყო კმაყოფილი.