...დილით ბექას ხმამ გააღვიძა და ეს არ იყო ალერსით ნათვქამი სიტყვები როგორიცაა“დილამშვიდობისა პრონცესა“ ან „გაიღვიძე ჩემო ლამაზო“,ვიღაცას საშინელი ზიზღით ელაპარკებოდა,წელს ზემოთ შიშველი ოთახშო ბოლთას სცემდა,ხელებს უმუსამრთოდ იქნევდა და ცდილობდა მშვიდად ეჩხუბა ვიღაცასთან,მაგრამ არ გამოდსიოდა,ტასომ თვალები ისევ დახუჭა,იცის,რომ მოსმენა კარგი არ არის მაგრამ რაღაც არ აძლევდა მოსმევენებას ,მერე ეს ნატაც მოკლედ,გადაწყვიტა მოესმინა...
-არ გაბედო ჩამოსვლა გასაგებია
-...
-გიყვარვარ?შენ ხო არ უბერავ გოგო, რა გიყვარვარ,მე გაგფრთხილე აქ ჩამოსული არ დაგინახო
-...
-არ მაინტერსებს,გაბრუნდი უკან
-...
-ნატა გაბრუნდი უკან_ამ სახელზე გულმა უფრი სწრაფად ფეთქვა დაუწყო,ყველაფერს მიხვდა,მხოლოდ აჩის მეგობარი არა...ყველაზე საშინელი კი ის იყო,რომ მისი შიშები მართლდებოდა და ეს ძლივს აშენებული ბედნიერებ თავზე ექცეოდა,თვავლებ დახუჭული უსმენდა ბექას ლაპარაკს და გული საშინლად სტკიოდა,არა იმიტომ,რომ ბექას არ ედნობოდა და ეშინოდა,რომ უღალატებდა,არა ეტკინა,იმიტომ რომ მოატყუა და დაუმალა სიმართლე,ანუ კიდევ უფრო მეტი რამ მოხდა...ხვდებოდა,რომ ეს რამოდენიმე დღის ამბავი არ იყო,ყველაფერს ხვდებოდა,მაგრამ რა ექნა?დაშორებოდა,დაევიწყებინა ეს სამი წელი,ვირაც ნატას გამოა,ვერ მოგართვით,ბექას ხომ არ უთქვამს,რომ მასაც უყვარდა,ანუ ეს უბრალოდ ცალმხრივი სიყვარულია და მეტი არაფერი...ვსო დაანებე ამაზე ფიქრს თავი ტასო და ადექი...ბექა ოთახში აღარ იყო,წყალი გადაივლო,ჩაიცვა და დაბლა ჩავიდა,ყველა ეზოში იყო და კარტს თამაშობდნენ...
-ეს ვინ მოსულაო(საბა)
-ვახ დილამშვიდობისა,გვიკადრე (დემე)
-კიიიი(ტასო)_სიცლით დაუჯდა გვერდით ნიას და თვალებით ანიშნა,რომ საქმე ჰქონდა
-ცივი ყავა არ გინდათ?(ნია)
-აუ კიიიიი(საბა)
-გავაკეთებთ მე და ტასო და მოვალთ(ნია)_სამზარეულოში შევიდნე და ნიამ ტასოს კითხვისნიშნებიანი თველბით შეხედა...
-ნატა ვინ არის?
-აჩის დედის დაქალის შვილი,რატო?
-მარტო ეგ არა,დილით ბექას ლაპარკი გავიგე,ნატას ეუბნებოდა რა გიყვარვარ უკან გაბრუნდიო
-ღადაობ?
-მეტყობა?იქნება ბექასაც უყვარს?ნია რა ვქნა?
-კაი ამის გამო ერთ ამბავს ნუ ატეხ,სამი წელია ერთად ხართ,არამგონია ბექას ვირაც ნატა უყვარდეს
-გუშინ ღამე ვკითხე ვინ არის ნატათქო და მიპასუხა აჩის მეგობარიაო,რატო დამიმალა სიმართლე,ხომ შეეძლო ეთქვა სიმართელ ხომ არ მოვკავდი ამის გამო?
-კარგი მომისმინე ახლა,დაწყნარდი,ვერ ნახე გუშინ ბიჭების სახე,როცა ეს ამაბვი გაიგეს,ყელა დაიგრუზა,ანუ არც ამათ ევასებათ ეგ გოგო და თავს ნუ აიტკიებ უაზრო აზრებით..
-მართალი ხარ,აღარ ვფირქობ ვსო,მიდი დროზე ყავა გავკეთოთ თორემ მოგვაკითხავენ ისინი_თქვა სიცილით და ყავის გაკეთებას შეუდგნენ,ორი საათი ყველა ბალახზე იყო გაწოწლილი და საბას ანგედოტებზე ჭიხვინებდნენ,ბოლოს ყველას მობეზდა, საბასაც მათ შორის,ამიტომ სანაპიროზე გასვლა გადაწყვიტეს,გოგონები მოემზადნენ და დემეს მანქანში ჩასკუპდნენ...სახლში 8 საათზე დაბრუნდნდნე,მთელი დღის განმავლობაში დილას თუ არ ჩავთვლით ბექასთვის თვალი არ მოუკრავს და საშინლად ნერვიულობდა,სანაპიროზეც თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა და ბექას ეძებდა,მაგრამ არსად იყო,ტელეფონზეც დაურეკა,მაგრამ არ ირებდა, ისიც კი წარმოიდგინა ,რომ ახლა ვიღაცასთან ერთად იყო და ერთობოდა,ამაზე კი უარესი პანიკა ეწყებოდა...წამში გადმოფრინდა მანქანიდან და სახლში რასაც ქვია შევარდა,სახლამდე ჯერ პატარა ბილიკი უნდა გაევლო,რომელიც დიდი ზომის ქვებით იყო გაკეთებული...თან ქვებს ითვლიდა თან ფიქრობდა ბექაზე და ნატაზე,ამაზე მწარედ ცაეცინა,ბექა და ნატა...ღმერთო ოღონს იქ მხოლოდ ბექა დამხვდეს და მეტი არაფერი მინდა,ძალიან გთზოვ ღმერთო...
...განა ცხოვრება დიდიხანს გვჩუქნის ბედნიერება,როცა მოესურვება მოკიდებ ხელს და წაგართმევს შენ კი ნამტირალევი რჩები უბედურებით ხელში,მაგრამ განა არსებობს მეტად დიდი ტკვილი ვიდრე გულის ტკივილია? არა და არც იარსებებს...კარები შეაღო შემოსავლელში არავინ იყო ამაზე გული დაუმშვიდდა და თავის ოთახისკენ წავიდა,საშინლად დაღლილი იყო და ახალ დაძინებაზე მეტი არაფერი უნდოდა...სახულერი ჩამოწია მიაწვა კარებს,ბოლომდე შეაღო და...და...მოკვდა, ყველაფერი მოკვდა იმ წამს,დედამიწამ ბრუნვა შეწყვიტა,შუა ივლისში თქეში წვიმა წამოვიდა და ჭექაქუხილიც წამოიყოლა,ირგვლივ ჩაბნელდა ყველაფერი მისი ცისფერი ლამაზი თვალები მხოლოდ ბექასა და ნატას შიშველ სილუეტს ხედავდა,სახეზე საზიზღარი და ამაზრზენი ღიმილი გამოესახა,იმ წამს იფიქრებდით,რომ ადამიანის მაგივრად,ეშმაკი იდგა,თვალები ჩაწითლებული,გაფითრებული და ეს საზიზღარი ღიმილი,ჯიქურად ჩააშტერდა თვალებში ბექას და ცდილობდა თვალებით ეთქვა ის ყველაფერი რასაც იმ წამს გრძნობდა,რადგან ლაპარაკის თავი საერთოდ არ ჰქონდა,როგორ უნდოდა იმ წამს სიკვდილამდე ეცემა ბექა და ისე გააკეთებდ ამას ,რომ წამითაც არ ინანებდა...
გაცრუებული იმედები
ულევი ზიზღი
სიბრაზე
სიცარიელე
მეტი არაფერი
...დაბრუნდა,ის დამპალი და საზიზღარი ანასტასია დაბრუნდა,რომელი წლების მაძლიზე ძალიან ღრმად იმალებოდა გულში რადგან სიყვარულს დაეკავა მთელი ადგილი,ახლა კი სიყვარული იყო კუთხეში მოკუნჭული და ის საზიზღარი ტასო უყურებდა მას დამცინავად და ბოროტულად,შემაძრწუნებლად გაიცინა და ტასოს უბიძგა...ნელი და დამაჯერებელი ნაბიჯით წავიდა ბექასკენ,რომელიც ცოტაც და ადგილზე დალევდა სულს,მიუახლოვდა,თვალებში ჩააშტერდა...ვერ გეტყვით იმ წამს ბექამ რა დინახა მის თვალებში,ადრე გიჟდებოდა მის თვალებზე რადგან ისინი ყოველთვის ციმციმებდნენ და სიყვარულს ასხივებდნენ,მაგრამ იმ წამს გაუსაძლისი იყო ამ თავლებში ჩახედვა,რადგან მხოლოდ ზიზღი და სიბოროტე ჩანდა,ერთმანეთზე გადახვეულები იდგნენ და ირონიულად უღიმოდნენ ბექას,წამის მეასედში კი საშინელი წვა იგრძნო ლოყაზე...ანასტასიამ რაც ძალა ჰქონდა ხელი მოიქნია და სილა გააწნა...ბექას ფიზიკურად საერთოდ არ უგრძვნია ეს ტკივილი,მაგრამ სულიერად ეს დანის ჩარტყმაზე მწარე იყო...სძულდა,თავის თავი ცხოველურ ინსტიქტებს რომ აყვა ახლა კი იმას იღებდა რაც დაიმსახურა....ნელა აწია თვალები და ტასოს განრისხებულ სახეს შეხედა...
-დებილი ვარ შენზე,რომ დავხარჯე ეს სამი წელი,ძალიან ვნანობ,მაგრამ რა ვქნათ დროს ვერ დავბრუნებ უკან...ოთახიდან გადი და ეს ბო**ც გაიყოლე...
-ტასო მე...
-გაეთრიე_დედმაიწა შეზანზარდე მის ყვირილზე,განაჩენივით გაისმა მისი ხმა,რომელშიც ზიზღის მეტი არაფერი იგრძნობოდა...ზეწარ აფარებული გავიდა გარეთ,კარებთან ჩაიკეცა და თავი კედელს მიადო...
-ვერ გაიგე რა ვთქვი?(ტასო)
-საცოდავი ხარ,გეგონა უყვარდი და ცოლად მოგიყვანდა ხო,აჰაჰაჰჰა ნუ მაცინებ ის სულ ჩემი იყო არის და იქნება...ყელში წვდა ნატას და კედელზე მიანარცხა
-ახლა კარგად მომისმინე,ფეხებზე ვუყვარდი თუ არა უკვე ეგ აღარ მაინტერსებს,მაგრამ ჩემი მისმართით კიდევ რაიმეს იტყვი და ძვლებს სათითაოდ დაგიმტვრევ,გასაგებია...ახლა კი გაეთრიე ამ ოთახიდან...ცხვირ აბზუებული გავიდა ოთახიდან და ტასო მარტო დატოვა...
ისევ
ისევ
და
ისევ
ეს საშინელი სიცარიელის გრძნობა,ალბათ გიკვირთ ასე მალე როგორ დაცარიელდა მისი გული...მარტივად...როგორია როდესაც გტოვებს ადამიანი,რომელიც სამი წელი უსაზღვროდ გიყვარდა,ადამიანი რომლითაც სუნთქავდი...დამიჯერეთ თქვენც იგივეს იგრძნობდით,ფანჯრის რაფაზე ჩამოჯდა და ცრემელბი გამოუშვა...დასტიროდა,თავის ცხოვრებას,სიყვარულს და ასე ახლოს მყოფ ბედნიერებას,როგორ მოუნდა იმ წამს დედასთან ლაპარაკი,მის მუხლებში ტირლი,შემდგე მისი ნამცხვრის ჭამა,და იავნანას ჰანგებით ტკბილად დაძინება,მაგრამ ....არა ...ესეც წაართვა ღმერთმა და ამ წამს სრულიად მარტო იყო...წამიც არ გაჩერდებოდა ბათუმში, მამის მძღოლს დაურეკა და უთხრა რომ ხვალ დილი 6 სათზე აქ ყოფილიყო,ტანსაცმელები ჩაალაგა და დაწვა,არ აინტერსებდა ბექა სად იყო,როგორ იყო და საერთოდაც არ აინტერესებდა ბექა,თვალები დახუჭა,მაგრამ ახლაც არ მოუთმინა გულმა და ერთი ორი ობოლი ცრემლიც გამოუშვა...მთელი ღამე კოშმარები ესზიმრებოდა,ერთი სული ჰქონდა გათენებულიყო,რომ აქაურობას გაცლოდა...დილით ცემოდნის ბორბლების გამაყრუებელი ჭრიალი ისმოდა,ნელა ჩაჰქონდა ცანთა კიბეებზე...ხმაზე ყველა გარეთ გამოვიდა და გაოცებულები უყურებდნენ ტასოს ქმედებებს...
-ტასო სად მიდიხარ?(საბა)
-სახლში
-რა?რა სახლში ნუ ღადაობ(დემე)
-გოგო რას ჩალიჩობ ამოდი დროზე(აჩი)
-ტასო მოიცა სად მიდიხარ და რატომ(ნია)
-სახლში ვერ გაიგე,თუ ყრუ ხარ_დაუყვირა ნიას და წავიდა უკან მოუხედავად...