მთელი დღე ვურეკავდი გეგას და არაფრით აიღო, ქართულისმასწავლებელმავ შეწუხებულმა შემომჩივლა ვერ პოულობსო მამამისიო გეგას, იცის ამ ქალმა ალბათ ჩემზე და გეგაზე, ანერვიულებულმა დავტოვე სახლი და ლაშას დავურეკე თქვა რომ არ იცის სადაა მაგრამ არაფერი მოხდება, რამე რომ იყოს მეცოდინებოდაო "დამამშვიდა" ტვინი ვიჭყლიტე სად შეიძლებოდა ყოფილოყო, ბოლო ვარიანტი ის სახლი აღმოჩნდა გუშინ რომ ვიყავით მე და გეგა, რატომაც არა გუშინვე თქვა რომ ეს სახლი მისთვის სიმშვიდესთან ასოცირდება და იქ ყოფნა უყვარს, ტაქსი გავაჩერა და 20 წუთში იქ ვიყავი, სწრაფად ავირბინე კიბეები და კარზე რამდენჯერმე დავაკაკუნე, არავინ გამიღო, მაგრამ სახლიდან მუსიკის ხმა გამოდიოდა, ისევ დავაკაკუნე კარებზე და პარალელურად მობილურზე რეკვა გავაგრძელე, ცოტახანში გაიღო კარები და თმააბურძგნული, წელზევით შიშველი, სახედასიებულ დალურჯებული გეგას დანახვაზე გამცრა, ინსტიქტურად შევხედე მის ოდნავ გალურჯებულ ვენას და ნემსის კვალის დანახვაზე შიგნით რაღაც ჩამწყდა, ცრემლიანი თვალებით შევხედე გეგას და მთელი ძალით ვეცადე ყელში გაჩხერილი საზიზღარი ბურთი გადამეგორებინა და ხმაურით გადავყლაპე ნერწყვი, ამან კი ყელი საშინლად დამწვა.
- მოდი- გაისამ გეგას უსიამოვნოდ შეცვლილი ხმა.
ოდნავ გაიწია ერაძე და გზა მომცა, ცოტახნის ყოყმანის შემდეგ შევედი საშინლად არეულ სახლში, ყველაგან ერთჯერადი პარკები ეყარა, კიდევ რაღაც საშინელი მცენარეები, ქაღალდები და სხვა ატასი სიბინძურე. ისევ გეგას ჩაშავებულ თვალებს შევხედე, აშკარაა რაღაც საზიზღრობა აქვს გაკეთებული, უაზროდაა მოშტერებუი ჩემზე.
- ეს რა არი გეგა?- ვკითხე მაგიდაზე დაყრილ საზიზღრობებზე.
- საშენო არაფერი- მომიახლოვდა ერაძე და მოხვევა სცადა.რამდენიმენაბიჯი გადავდგი უკან და თავი ძლივს შევიკავე დივანზე არ დავცემულიყავი, უცნაურად ჩაეღიმა ერაძეს, სწრაფად მომიახლოვდა და გულზე ამიკრა- ასეთი არ გიყვარვარ არა?
- გამიშვი გეგა..
- არა..- იყვირა და მთელი ძალით მომიჭირა ხელები.
-გეგა გონებაზე არ ხარ გამიშვი..
- მშვენიერ გონებაზე ვარ ..
- გამიშვი!- ვიყვირე მოთმინება დაკარგულმა.
- არა!- უფრო ხმამაღლა იღრიალა ერაძემ
- მტკივა ..
- მეც მტკივა რომ მინდა შენთან - უცნაური ხმით ამოიჩურჩულა და ჩემთან ერთად დაჯდა დივანზე, მასზე აკრული ყველაფრის მიუხედავად სიმშვიდეს ვგრძნობდი მანამ სანამ მაისურის ქვეშარ შეაცურა ხელები და ტუჩემისკენ არ დაიხარა.
- რას აკათებ?- სწრაფად წამოვხტი მაგრამ ერაძემ ხელი დამიკავა და დივანზე მთელი ძალით დამანარცხა, ორივე ხელი გულზე გადამიჯვარედინა და მეორე ხელით სახე დამიკავა, იმდენად უხეშად მიჭრდა თითებს სახეზე ძვლები ამტკივდა, შეშინებულმა ჩავხედე მის ამღვრეულ თვალებს და მივხდი რომ ამ წამს მას კონტროლი ჰქონდა დაკარგული უბრალოდ ვერ აზროვნებდა.
- მომბეზრდა რა ნია, პატარა ბავშვებივით ვეხუტებით ერთმანეთს- ჩაილაპარაკა გაღიზიანებულმა და ისევ ისე მხეცურად მაკოცა, შიშმა პიკს მიაღწია ნელნელა ყელიდან რომ დაბლა ჩაიტანა ტუჩემი და უფრო მაგრად გამიკავა ხელები აფართხალებული რომ არ გავქცეოდი.ვერაფრით გავიაზრე რას აკეთებდა, მხოლოდ ვცდილობდი გაეშვა, გეგა კი უფრო მიჭრდა ხელებს, ცუდად მხიდა მისი ტუჩემის შეგრძნება ჩემს კანზე, ვერაფრით ვიაზრებდი რომ ამას აკეთებდა ..
- გეგა გეხვეწები- ტირილით ამოვილაპარაკე და მთელი ძალით შევარხიე ტანი რომ გავეშვი მაგრამ არ განძრეულა უფრო მომიჭირა ხელები და მე გავიაზრე რომ საშინელი საფრთხის წინაშე ვიყავი, სეფრთხის რომელიც იმ ბიჭისგან მოდიოდა მთელი გულით რომ მიყვარდა, მაისურის მხრებზე გადაწევის შემდეგ მივხვდი რომ რაღაც სერიოზული უნდა გამეკეთებინა, შერჩენილი ძალები მოვიკრიბე და ვიყვირე- გთხოვ! გეგა რა გჭირს?
სწრაფად მომაშორა ტუჩები და თითქოს გონზე მოსულმა ჩამხედა თვალებში, ოდნავ შემიშვა ხელი და ისევ თვალებში ჩამაშტერდა, მთელი ძალით დავხუჭე თვალები, ვიგრძენი როგორ დამისველდა ცრემლისგან სახე, მხოლოდ რამდენიმე სიტყვის ამოჩურჩულება მოვახერხე რადგან ისევ ვიგრძენი მისი ტუჩები საფეთქელთან
- გეგა გეხვეწები, გთხოვ...
ვიგრძენი როგორ მომცილდა ერაძეს მძიმე სხეული შეშინებულმა გავახილეთვალები და როცა ფეხზე ამდგარი გეგა დავინახე მეც სწრაფად წამოვჯექი, ნერვიულად მოისრისა სახე გეგამ და ოთახში ბოლთისცემას მოჰყვა, აკანკალებული ავდექი ფეხზე და კარისკენ წავედი.
- ნია მოიცა- გეგას ხელმა გამაჩერა, მისი ხმა მეტკინა, იმდენად სხვა იყო მეტკინა.
სწრაფად გამოვგლიჯე ხელი და დაცარიელებული მზერა შევავლე ჩემთვის ყველაზე საყვარელ სახეს, მერე მისი სახლი დავტოვე..
ვერაფრით გავიაზრე ისე სწრაფად მოხდა ეს ყცელაფერი, ახლაც ვერ ვხვდები რა იყო ეს? არც მინდა მივხვდე რას აპირებდა ან რატომ არ გააკეთა ან საერთოდ რა მოხდა ვერაფრით ვხვდები ..
რამდენიმეწამში, სულ რამდენიმეწამში ..
გეგას საქციელი ერთი რამით აიხსნება კჯაიფში იყო, მაგრამ ჩემზე ძალადობას აპირებდა, ჩნდება კითხვა ვუყვარავრ კი გეგა ერაძეს? არავინ, არცერთი ბიჭი არ დაუშავებს თავის საყვარელ ადამიანს არაფერს და მითუმეტეს ასეთ რამეს !
გეგა რომ არ შეჩერებულიყო, რომ ვერ გაჩერებულიყო ხვდებითღ რა მოხდებოდა? და საერთოდ ვინმე ხვდებით რა ქნა?
მთლიანად დაცარიელებული და ტკივით გაჟღენთილი ავედი სახლში, დედას დანახვა არ მესიამოვნა მაგრამ ახლა არაფრის თავი არ მაქვს, მთლიანად დალურჯებული ხელები ჟაკეტში ჩამალე, დედას ცივად მივესალმე და ოთახში შევედი, საწოლზე დავემხე, მაგრად შემოვიხვიე პლედი და უაზრო ცარიელი თელებით მივაშტერდი ოთახის ერთ კუთხეს, წუთებისწინ მომხარმა კადრებმა გამირბინა თვალწინ, მერე უწყვეტ რგოლად გადაიქცა და ყველა ნაკვთი თავიდან ამტკივდა, სხეულის ყველა ორგანო, ყველა გრძნობა, ყველა უჯრედი ტკივილისგან აკივლდა და მე უბრალოდ ვაღიარე რომ აღარ შემეძლო..
*********************************************************
- ავადმყოფია ხვდები რას აკეთებდა ხვდები რა ქნა? - ანერვიულებული დააბიჯებდა ელე ლაშას სახლში და ყვიროდა.- ნია განადგურებულია, ძლივს მომიყვა რაც მოხდა ლაშა არაკაცია ეგ შენი ძმაკაცი!
- კაიფში იყო- ძლივს გასაგონად დაიჩურჩულა ლაშამ.
- კაიფში იყო? ვაბშე მე მაგისი კაიფი, ახლოს არ გაეკაროს ნიას თორემ ჩემი ხელით დავთხრი თვალებს, ლაშა გეფიცები ..
- ელე ნუ ყვირი და დაჯექი- ხმა გაამკაცრა ლაშამ.
- გააფრთხილე რომ ნიას არ გაეკაროს..
- მე მივხედავ დაწყნარდი შენ!
- შენ ხვდები მაინხც რაზე ვლაპარაჯკობ?
- ზუსტად ვიცი ელე არაფერს იზავდა..
- რა? შეგახსენო რას აკეთებდა?
- მაგრამ გაჩერდა..
- მთავარია რომ სცადა, ნიას რომ არ ყოფნოდა ძალა შენი ძმაკაცი საკუთარ შეყვარებულზე იძალადებდა, არაკაცია გესმის? არაკაცი..
- საკმარისია ლეე ყვირილი!- მკაცრი ტონით გააფრთხილა შეყვარებული და კარში მდგარ ერაძეს გახედა.
ზიზღნარევი მზერა შეავლო ელემ გეგას, მერე ლაშას გადახედა, სწრაფად დაწვდა ტელეფონს და ჩანთას და კარისკენ წავიდა გასვლისას მაინც უთხრა თავისი სათქმელი კედელთან აყუდებულ ერაძეს და ანერვიულებულმა დატოვა სახლი.
- რა ქენი შე***?- გაბრაზებულმა გახედა ლაშამ.
- მაგრა დამერხა...- ამოილაპარაკა ანერვიულებულმა და დივანზე დაეხეთქა.
- ეგ როგორ გააკეთე ბიჭო შენ შ*** ხო არ გაქვს?
- აუ გადაკეტილი მქონდა ვაბშე ვერ ვაზროვნებდი.
- რა მოწიე..
- გავიკეთე.
- რა?
- გიგლას მოტანილი..
- ეგ მეც გავიკეთე გუშინ მარა არ გადამკეტვია..
- ბევრი მომივიდა..
- ბიჭო მაგდენი როგორ რომ კატოზე ცადე ძალა გეხმარა..
- არ ვიცი შეჩე** ვერ ვაზროვებდი თქო ხო ვთქვი უკვე არა?- იყვირა გეგამ.
- რა გაღრიალებს, ვერ აზროვნებდი და დაივიწყე ეგ გოგო, შანსი არაა ახლოს გაგეკაროს კიდე..
- შანსი არაა!
- გაუშვი გეგა, შეეშვი.
- შენ გაუშვედბი ელეს?
- მე ელე მიყვარს!
- ჩემზე მეტად ვერავის ვერავინ ეყვარება!
- ეგრე მაგრად თუ გიყვარს რა დაგემართა ..
- აზრზე არ ვარ, რა ჯანდაბაა მოათრია იმ ** ნეტა ?
-რაც არუნდა იყოს ეგ გოგო დაკარგე!
- ნწ , ჩემია და როგორ უნდა დავკარგო- ნერვიულად გაეღიმა ერაძეს..
.............................................................
ტკივილი კიბოა რომელსაც ხანგრძლივი დროის განმავლობაში ებრძვი, ზოგჯერ ბრძოლა ამართლებს და კიბო ქრება მაგრამ რჩება მეტასტაზები რომელის შენშია და რომელიც შეიძლება ნებისმიერ დროს გამოჩნდეს და ისევ თავიდან მოიცვას მთელი ორგანიზმი..



რავიცი ჩაქოლვის იდეა ძალაშია !