არა როგორია დილით შენთვის ჩვეულებრივად იღვიძებ, განსაკუთრებულს არაფერს ელი და უცებ ბუმ!!რაღაც ხდება, რაღაც რაც გაფიქრებინებს რომ წამიერად იცვლები.არა შავი ბემვე კი არ მცვლის,ან წითელი ვარდები,არამედ ის ადამიანი, რომელიც მოულოდნელად ჩნდება შენს ცხოვრებაში და ოდნავ სხვა თემაზე ფიქრის საშუალებას გაძლევს, უფროსწორად გაძალებს იფიქრო.რამდენს მიგვიღია საჩუქარი თაყვანისმცემლისგან და რამდენს გაგვხარებია იმის მოსმენა, რომ არსებობს ადამიანი რომელიც ფიქრობს შენზე.არ თქვათ ის, რომ მახინჯი იქნება თუ ლამაზი გადანწყვეტი მნიშვნელობა აქვს.სინამდვილეში ყველა გოგო ერთნაირია,ყველას უხარია ოდნავი ყურადღებაც კი და ის, რომ ქვეყნად არსებობს ვიღაც, ვინც მასზე ფიქრობს და უბრალოდ ოცნებობს მასთან ყოფნაზე.სასიამოვნოა პატარა საჩუქარიც კი იმისთვის, რომ დღე მხიარულად და ხალისიანად დაიწყო.ეს ხომ რაღაც სხვა გრძნობაა, გრძნობა რომელიც რატომღაც ყველა სხვა შეგრძნებებთან ერთად, ყველას თავის იდიალს უსახავს და უბიძგებს გაიდიალებისაკენ!ახლა მე რას ვგრძნობ?მიხარია თუ არა?საჩუქრები მიმიღია,მაგრამ ახლა სხვა განცდა მაქვს. თითქოს ვიცი ვინცაა ჩემი უცნობი თაყვანისმცემელი, თითქოს ვგრძნობ მას, მაგრამ ვერ ვხვდები.ირგვლივ ყველაფერი ტრიალებს და უბრალოდ ვცდილობ არ დავიკარგო, ფიქრებს არ მივცე იმის უფლება ამიყოლიოს და გონება დამიბინდოს.ვინ არის ან რა უნდა?!ნეტავ ამას ჩემები როგორ გაიგებენ? როგორია დააჯერო რომ არ იცნობ ადამიანს, რონელიც ასეთ საჩუქარს გიკეთებს! ჯანდაბა თუნდაც სულ გამქრალა ეს მანქანა და ყვავილებიც,არ მაინტერესებს!იქნებ დამიჯერონ მე ხომ დიდიხანია მიცნობენ,მაგრამ მეშინია რომ ჩემში ეჭვი შეეპარებათ და ამის გამო გულს მატკენენ.დიტო მანქანასთან მივიდა და მის წინ ამაყად მდგარი შავი ბემვე შეათვალიერა შემდეგ ხელები მაღლა აწია წუნი რომ ვერაფერი უპოვა და საბას გადახედა.საბას არაფერი შეუმჩნევია, მე მიყურებდა და საშინლად მტკენდა გულს მისი მწველი და ირონიული გამოხედვა.ეს არი იყო ჩემი საბა, ჩემი ძმა,მეგობარი, ეს ვიღაც სხვა იყო,ვიღაც უცნობი, რომელსაც ყველანაირი ნდობა ქონდა ჩემდამი დაკარგული

-ჩვენ რატომ დაგვიმალე?!გაისმა საბას მკაცრი და საშინლად უხეში ხმა, რომელმაც უცებ გული მომიკლა

-ხო რატომ დაგვიმალე!აყვა დიტოც,რომელიც უცებ ლიკასთან მივიდა, სუსტ ხელზე ძლიერი ხელი მაგრად მოკიდა და მანქანას მოაშორა.მე წყნარად ვიყავი და ვფიქრობდი რა მეთქვა მიუხედავად იმისა, რომ მე არაფერ შუაში არ ვიყავი ამ ყველაფერთან გარდა იმისა, რომ ეს ყველაფერი მე მეკუთვნოდა


-ჩვენ ვინ ვართ შენთვის!საბამ იმხელა ხმაზე დაიღრიალა უცენ გამოვფხზლდი და როცა მისი მკაცრი და სასტიკი ტონი გავიგონე,რომელიც მე მეკუთვნოდა ვეღარ გავუძელი და მალევე დაიწყეს ცრემლებმა ჩემი სისუსტის გამომჟღავნება და წინა პლანზე დაყენება

-თქვენ ჩემი ყველაფერი ხართ!ძლივს მოვახერხე ამ სიტყვების თქმა როცა საბას სახეს შევხედე

-აღარ მჯერა შენი !მოკლედ მომიჭრა საბამ და ნიკას გადახედა,რომელსაც მობილური ეჭირა და გამწარებული ჩასცქეროდა თითქოს აქ ახლა არაფერი ხდებოდა

-მე არაფერ შუაში ვარ რატომ არ გესმით?არვიცი ვინაა.უცებ სიტყვები თავისით მომადგა პირზე და მეც მათი გამონთავისუფლება დავიწყე. ყველაფერი ისე სწრაფად წარმოვთქვი,რომ შემდეგ მეც გამიკვირდა ჩემი ასეთი გამბედაობა

-გოგო ეს შენ უბრალო რამე ხომ არ გგონია ?ტიპი მანქანას გჩუქნის ან რა მანქანას ამის დ*****!და შენ არ იცი ვინაა?!საბამ ისევ იღრიალა,ამას ვეღარ გავუძელი და იქვე ეზოში მდებარე დასავენებელ სკამზე ჩამოვჯექი.უცებ ლიკა მოვიდა, ხელები მაგრად მომხვია და ჩამეხუტა.როგორ მჭირდებოდა ახლა მისი ჩახუტება და იმის შეგრძნება რომ ვიღაცამ გამიგო

-იქნებ უყვარს ამასაც მერე თქვენ რა, დაუშლით?ლიკამ ჩემი დაცვა სცადა, მაგრამ მგონი ამანაც ვერ გაიგო რომ მე არაფერ შუაში ვარ და არავინ მიყვარს

-ეს გააჩერე თორე შემომაკვდება!საბა დიტოს მიუბრუნდა და ლიკაზე ანიშნა


-გოგო შენ როცა გკითტხავთ ხმა მაშინ ამოიღე!დიტომ სიგარეტის ბოლო ღერი ამოიღი და ისევ დაიწყო უაზროდ ყურება

-დავაით რა! არ გესმით!(ლიკა)

-კიდევ ერთი სიტყვა და ვერც იმ თოკას ნახავ და ვერც მიბილურს ეღირსები !დიტო ისევ არ უყურებდა ლიკას,ალბად არ უნდოდა მისი განრისხებული სახე დაენახა.ლიკამ ხმა ვეღარ ამოიღო და ნიკას გადახედა რომელიც აშკარად აქ არ იყო

-ბიჭო იქნებ ყურადღება მოგვაქციო რას ჩასცქერიხარ მაგ დ**** ტელეფონს!საბა უცებ მივიდა ნიკასთან და წინ აესვეტა

-ხო რა პონტია !(დიტო)

-ბრატცი ყველაფერი გავარკვიე გავედით რა!ნიკამ კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა .ჩემთან მოვიდა და ყელში ხმაურიანად მაკოცა. ვიგრძენი მისი ძმური სითბი და ცოტა განთავისუფლდი.ტუჩები ყურთან მომიტანა და მითხრა

-ახლა სახლში ადი ცოტა დაისვენე,შემდეგ მასწავლებელთან წადი იმეცადინე და პირდაპირ სახლში ამოდი პატარა ქალბატონო!ნიკამ მშვიდად მითხრა მეც თავი დავუქნიე და სახლში ავედი.შინ მივედი, აბაზანა მივიღე და ცოტა გამოვფხიზლდი.სახლიდან გამოვდიოდი როცა სმს მომივიდა.დაფარული ნომერი იყო და უცებ გავხსენი

-უკვე ჩემი დაგარქვი და ახლავე გეტყვი მერე რამე გაუგებრობა რომ არ იყოს!დაივიწყე ყველა ვინც მოგწონს ან გიყვარს!იასნია უკვე გავარკვიე რომ არავინ გყავს და მე პირველი და უკანასკნელი ვიქნები შენთვის მაგრამ მაინც.სახლიდან ფეხი არ გაადგა 9 ის მერე. იცოდე არ გამაბრაზო და შემეწინააღმდეგო არ გირჩევ ჩემს გაბრაზებს გუდრაჭა! ჭკუ ით!


ეს რომ ბიჭებს ვაჩვენო?არა არა არ მინდა პრობლემები არა !მაინც რამდენს ბედავს საიდან ამხელა ამბიციები?! ვიღაც გატრიფაჩებული ტიპია! ალაბთ ვინმე მორიგი ვგონივარ, მობეზრდება და როცა არაფერი გამოუვა შემეშვება, ბიჭების შეწუხება ნამდვილად აღარ მინდა.

*************

ბიჭები ბარში შევიდნენ და იქვე მჯდარ რეზის მიესალმნენ.რეზი ნიკას ყოფილი კლასელი იყო და ძმაკაცობდნენ, თუმცა ისე არა როგორ ეს სამი

-ბარო სასტავს!შემოსული ბიჭების დანახვისას რეზი სწრაფად წაოდგა და ბიჭებს მიესალმა

-ბარო ბრატ!ნიკამ რეზის ხელი გადახვია და მის გვერდით დაჯდა

-მოკლედ ყველაფერი იასნია გარკვეულია რა!დაიწყო რეზიმ

-ვინ არის?!(საბა)

-ვინ იქნება ტოო ის არის რა!რეზიმ საბას შეხედა და ლუდი მოსვა

-მაგის დ****!(დიტო)

-მოვკლავ ტოო!(ნიკა)

-რატომ ნატა?!საბამ ისეთი საწყალი ხმით თქვა თითქოს მისი და,მისი სიცოცხლე, რომელსაც სულ ტყუილად აწყენინა მსხვერპლი იყო, მსხვერპლი რომელიც დაიტანჯებოდა,მაგრამ არა საბა არ დაუშვებდა ამას. როგორ უნდა ახლა ნატასთან მივიდეს და ჩაეხუტოს,უთხრას როგორ უყვარს და სჭირდება. თავს საშინლად გრძნობს იმის გამო რაც უთხრა მას, ნეტა არ ეთქვა და უბრალოდ დაეჯერებინა მისთვის,ის ხომ მისი დამჯერი დაიკო იყო

-რა რატო ბიჭო თქვენ ის საქმე დაგავიწყდათ?!რეზიმ კითხვის ნიშნიანი თვალები მიაპყრო ბიჭებს

-არა გვახსოვს !უცებ მოუჭრა დიტომ

-ხოდა თქვენი სუსტი წერტილი მონახა და ეგაა!თქვენ თავებს შეხედათ რა დღეში ხართ!(რეზი)

-ეგ ახ***!(ნიკა)

-გავედით!უცებ წამოხტა საბა ბიჭებს ანიშნა გავედითო.ნიკა რეზის დაემშვიდობა და მანქანაში ჩაჰდა

-ახლა რა ვქნათ?!(დიტო)

-რა და დე*** მ***** მაგ ა**** მ** ***!(საბა)

-ნატალის დაურეკე და უთხარი ჩვენ ბარში მოვიდეს და ის ჩერჩეტიც წამოიყვანოს!(დიტო)

-მე დავურეკავ!საბამ მობილური ამოიღო და ნომერი აკრიბა

***************

დრო ისე სწაფად გავიდა ვერც შევამჩნიე.მობილურს რომ დავხედე ათი ხდებოდა.დღევანდელმა დღემ ბოლო მომიღო. დილის ინციდენტს დაემატა მეზობლების ჭორიკნიბა და კითხვები, ასევე უნარები, ინგლისური, ქართული და ისტორია, ამათმა ხომ სულ გამანადგურეს და მომთენთეს.ენერგია გამოცლილი, ნახევრად დადებილებული მივდიოდი გზაზე.სადარბაზოს კიბეები ძლივს ავირბინე და სახლის კარი შევაღე.დეიდა შინ იყო და მელოდა.უცებ მივედი და ხელები მოვხვიე,ვიგრძენი ის დედისებური სითბო,რომელიც ძალიან მჭირდებოდა და დეიდა მაძლევდა ამ საჩუქარს.ამ დროს ყველანაირი ნერვიულობა მეხსნებოდა და დეიდას მკლავებში მოქცეულს, თითქოს სიმშვიდე მომეპოვებინა

-ნატალი ჩემო ლამაზო გოგო !ყველაფერი გავიგე და იცოდე მე შენს გვერდით ვარ და შენიც მჯერა!დეიდამ თავზე ხელი გადამისვა, სახიდან თმა ყურზე გადამიწია და ლოყაზე მაკოცა.რა ტკბილი და თბილია ეს ქალიx როგორ ეტყობა დედაჩემის და რომაა.როგორ გავს მას, ნეტავ ახლა დედაც აქ იყოს ჩემს გვერდით

-ვიცი დეიდა ამიტომ გაფასებ.დეიდას თვალებში შევხედე და მაგრად ჩავეხუტე.აწკრიალებული მობილური ავიღე და საბას ნომერი რომ დავინახე დავმშვიდდი

-კატო ჩვენ ბარში ჩამო პატარა!ჩემთვის სრულად საკმარისი იყო მისი ეს სიტყვები მაშინვე გული მომილბა და საბა იმაზე უფრო მეტად შევიყვარე ვიდრე აქამდე მიყვარდა.ქურთუკი მოვიცვი და გარეთ გავედი.დეიდას როცა ვუთხარი ბიჭებთან ვიქნებითტქო,მხოლიდ მაშინ მომცა წამოსვლის უფლება, ოღონდ ჯერ ბიჭებს დაურეკა.მართლაც გვიანი იყო ჩემი სახლიდან ჩვენს ბარამდე (ეს ბარი დიტოსია)10 წუთია სავალი.როცა მოსახვევში შევუხვუე სიბნელე იყო და გზის გასანათებლად ჩანთაში მობილურის ძებნა დავიწყე.ჯანდაბა მიბილური დამჩა !ერთი კარგად გამოვლანძღე ჩემი თავი და სიარული განვაგრძე.ნახევრად გავლილი მქონდა ეს სატანჯველი გზა როცა უკნიდან ვიღაცის ფეხის ხმა გავიგე!მიტრიალებას ვაპირებდი როცა ბოხი და მკაცრი ხმა შემომესმა, რიმელმაც ადგილზე გამაშეშა და გამყინა

-ხომ გითხარი 10 ის მერე არსად არ გახვიდეთქო?!2წუთი ვიდექი და უკან არ ვიხედებოდი შემდეგ ნაბიჯები სწრაფად გადავდგი წინ იმ იმედით,რომ გავიქცეოდი მაგრამ მაინც ვიგრძენი მისი ძლიერი მკლავების შეხება ჩემს სუსტ სხეულზე,რომელიც სულ კანკალებდა.უცებ თავისკენ შემატრიალა, მის ძლიერ სხეულს მთლიანად ავეკარი, ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და ლოყაზე მაკოცა.გაქცევა მინდოდა მაგრამ ვერ დავუსხლტდი, მინდოდა დამენახა,მაგრამ ვერ დავინახე. სიბნელეს მხოლიდ მისი მკაცრი სახე ვერ დაემალა, რომელიც ზემოდან დამცქეროდა.რაღაც ვიგრძენი,მაგრამ არვიცი რა, შიში თუ გრძნობა,რონელიც სასიამივნო იყო ყველაფერ უბედურებასთან ერთად.მთლიანად დავიკარგე და გავიტრუნე,მის მკლავებში მოქცეულმა თვალები დავხუჭე' თითქოს მინდოდა წასვლა, გაქრობა,მაგრამ მისი სიტყვები ჩემს ყურს მაინც მოწვდა და ისევ გადამაგდო უფსპრულში

-ჩემი ტკბილი კუდრაჭა გოგო ხარ!პატარა გოგო !არ მინდა შეგეხო, არ მინდა შენ მინდიდე, მაგრამ მინდიხარ !მინდიხარ და მორჩა!ნუ გეშინია ჩემი მე შენ არაფერს დაგიშავებ, პირიქით შენ მომიღებ ბოლოს!

პირველრიგში მინდა უღრმესი მადლობა გითხრათ ჩემს ტკიბ და უსაყვარლეს მეგობრებს, რომ კითხულიბთ.არვაპირებდი ამის დადებას, მაგრამ რავიცი დავდე მაინც. პატარაა მაგრამ არაუშავს, შემდეგი დიდი თავი იქნება.იმედია მოგეწონებათ :request: :love: