ალკოჰოლი...
ცრემლები...
და ორი გატეხილი გული...
...კუპიდონები სტიროდნენ მიჯნურებს,ეხვეწებოდნენ მათ გულებს დაეთმოთ სხვისთვის სიამაყე,მაგრამ არა,არა და არა...გგონიათ იმ დღეს დარჩა ნატასთან ერთად?რათქმაუნდა არა,შუა ღამეს წამოხტა, ნატა მიაგდო და თბილისის გზას დაადგა...ტასოს სახლის კრაებტან იდგა წიტელი ვარდებით ხელში და ემოციებით გაჟღენთილი ელოდა ზღურბლზე ტასოს გამოჩენას...
-ტასო მე...მაპატიე,არაკაცი ვარ,ბოლო დონის არაკაცი,ალბათ არ ვიმსახურებდი შენნაირ წმინადს გვერდით და საბოოლდ დაგკარგე,ვერ მოგთხოვ ჩემი საქციელი მაპატიო,რადგან არ ვიმსახურებ,თვითონ ვერ ვპატიეობ ტავს და არ მაქვს უფლება სენ მოგთხვო რაიმე,უბრალოდ მინდა,რომ მაპატიო...იცი, შენამდე არაფერი ვიყავი,ერთი თავში ავარდნილი იდიოტი და მეტი არაფერი,აი მაშინ როდესაც დაგინახე,როდესაც დავიანხე შენი ლამაზი წვრილი ზღვისფერი თვალებო მაშინ გამკრა რაღაცამ,მაგრამ არ მივეცი თავს უფლება შემყვარებოდი,ყოველრამე შენზე ფიქრში ვიძინებდი და ბოლო უგუნოდ შეგიყვარე,შენს იქიტ ყველა ქალი ფეხებზე იყო,არავინ მინდოდა,მხოლოდ სენ და სენი თბილი ხელების სეგრძნება მინდოდა მეტი არაფერი,მარამ ესეც დავკარგე,ერთ წამში ჩემივე ხელით დავანგრიე ეს წმინდა გრძნოვბად და სენი ლამაზი გული ტკივლისგან ავაკივლე,მაპატიე...მაპატიე ჩემი არაკაცობა,ვიცი ამის სემდეგ არ მექნება უფლება ყოველდრე შეგეხო და შევიგრძნი შენი ბაგების დამათრობელი გემო,ამიტმომ იცოდე ანასტასია არევაძე მიყვარდი,მიყვარხარ და მეყვარები სამუდამოდ,ჩემო პატარა პრინცესა_ტასოს ყბა აუკანკალდა,ბექა მივიდა შუბლზე ნაზად ეამბორა და ერთი ობოლი ცემლი ლოყაზე დაუტოვა ტასოს,შემდეგ გაბრუნდა და წავიდა,წავიდა და თან წაიღო ის სამი დაუვიწყარი წელი,რომელიც მათ აკავშირებდათ...იცით ეს რა იყო ღალატზე მტკივნეული იყო,გაუშვა ადამიანი,რომელიც უყვარდა,აღემრთებდა და აგიჯებდა,ისიც კარგად იცოდა,რომ ამას არ აპატიებდა,მაგრამ მაინც იყო რაღაც შეგრძნება...მხოლოდ მაშინ მოეგო გონს,როდესაც ქარმა დაუბერა და შიშველ ფეხებზე ხორკლმა დააყარა,გაოგნებული წითელი ვარდებით ხელში სახლში შევიდა და ლოგინზე ნელა ჩამოჯდა...რრმად ჩაისუნთქა და ცრემლებმა ნიარვარივით იწყეს დენა,ამ სითხეში ყო ადამინის მტელი ტკივლი ასახული,ტიროდა და ცდილობდა ტკივილი რომელიც მასში მოუსვენრად ბობოქრობდა ამით ცოტათი მაინც ჩაეხშო...“ეჰ საცოდავო,ბეჩავო ქალაქო,შენზე მოსიარულეთ სიყვარული უსწავლიათ და უხარიათ,ნუ მაცინებთ ხალხო,განა იცით თქვენ,დიახ თქვენ რა არის სიყვარული,მეც მაგარი ვარ რათქმაუნდა არა ,საიდან გეცოდინებათ,შეიგნეთ ხალხო სიყვარულს ბანალური და აწ უკვე გულისამრევი სიტყვები არა სჭირდება,მას მხოლოდ გაფრთხილება და ....ეჰ მაინც ვერ გაიგებთ და სიცოცხლის ბოლომდე ვნებას აყოლილები ივლით“...რაღა დავამტო,სათქმელი გამომელია,ჩემო მკითხველო...
...მთვარის შუქი ნაცრისფერ ფარდებას ლამაზად ელამუნებოდა,ქარმა სუსტად დაუბერა,მაგრამ ისეთი წუილი იყო გული შეგიწუხდებოდათ,ნელა ადგა,ფანჯარასტან მივიდა და ცივი ჰაერი ჩაისუნთქა საშინლად ესიამოვნა,გულზე მოეშვა და მისცა თავს ნება დედამიწას სულ ცოტა ხნით მოსწყდომოდა,გადაესვა ღრმა ფიქრებში...ბექა...ჰმ...რა გითხრატთ ბექაზე,მართალია ბიჭებთან სეკამტება მოუვიდა,მაგრამ ასე ამდენ წლიან ძმობა ვერ დამთავრებდნენ,როგორც კი გაიგეს,რომ ჩამოვიდა მაშინვე მასტან ავიდნენ...
-გაუშვი?(დემე)
-კი
-სამუდამოდ?(საბა)
-სამუდამოდ
-რატომ?(აჩი)
-რატომ?ალბათ იმიტომ,რომ მე არ ვარ ისე ვინც მას სჭირდება,მე ის მიყვარს და სულ მეყვარება,მაგრამ ვერ მივცემ ტავს უფლებას ეგოისტურად მოვიქცე და მხოლოდ ჩემს თავზე ვიფირქო და მას წავართვა ბედნიერება,ესაა და ეს...
-დავლიო(დემე,საბა,აჩი)
-დავლიოთ!
იმ დღის შემდეგ ყველაფერი სეიცვალა,ბექა გერმანიაში წავიდა და იქ გააგრძელა სწავლა,დემემ ნიას სთხოვა ხელი,საბ და აჩი ისევ კლუბებში დაძვრებიან და ყოველდრე ახალახალ გოგოებთან ერტად,ნია და ტასო ერიგდენე და ისევ ისე,არა უფრო მეტად უყვართ ერთამნეთი,აი ესე ნელა და მშვიდად მიდოდა ცხოვრება,ტასო და ნია ინსტიტუტში,ბიჭები სამსახურებში,მეტი არაფერი...რომ არა საბედისწერო რამე,აი ის ღამე,მოსვენება,რომ დაუკარგა ტასოს,არ ვიცი ალბათ,სამუდამოდ...
უკვე დეკმბერი იყო,და საშინლად ყინავდა,ტასოს რამე მოუწია სახლში დაბრუნება,ამიტომ ნელა მიუყვებოდ თოვლით გადაპენტილ ნაცნობ ქუჩას,ზურგსუკან ნაბიჯები ესმოდა,მაგრამ ყირადღება არ მიუქცევია,ისევ ბექაზე ფიქრობდა,როგორ იყო?რას აკეთებდა?ფიქრობდა კი ანასტასიაზე?მსაგვსი კითხვებით თავი გამოჭედილი ჰქონდა უმცროს არევაძეს,მასინ გამოერკვა როდესაც ნაბიჯეეეები სხმა ძალიან ახლოს გაიგო,სემდეგ ხელები კისერზე და ბოლოს ჩახლეჩლი ბარიტონი
-სადმე გეჩქარება?(პირველი)
-ხელი გამიშვი
-რატო არ მოგეწონეთ?(მეორე)
-ნუ ფართხალებ არ გატკენთ...ძალიან(პირველი)_ირონიულიდა საშინლად გამაღიზიანებელი ხმა,ფართხალი არ ერქვა ამას წიხლებს გამწარებული იქნევდა,რომ როგორმე მათი ბინძური ხელები მოეშორებინა,ერთსე სემთხვევით ამოარტყა ფეხი,დაინახა გამწარებულიმ,როგორ ჩაიკეცა და სემდეგ ლოყაზე საშინელი წვა იგრძნო,თავი ვერა სეიკავა და ძირს დავარდა
-შენ პატარა ძუ*ნა_დაცემისგან ტავი ძალია მწარედ დაარტყა,თვალები ელულებდა,ცდილობდა არ დაეხუცა,მაგრამ ტკვილმა ტავის ქნა და ბოლოს მხოლოდ ლურჯი თვალები ახოსვ,რომლებიც ლამპიონზე მაინც ძალიან ლამაზად ანათებდნე და მას შესცქეროდნენ...
-რა უქენი ბიჭო?(მეორე)
-ღირსი იყო(პირველი)
-თქვენ შ*გ ხომ არ გაქვათ რა უქნეით მხოლოდ უნდა შეგეშინებონათ ბიჭო(მესამე)
-რა ვქნათ ბიჭო?(მესამე)
-აქ ვერ დავტოვებთ(მეოთხე)
-აბა სად წავიყვანოთ(პირველი)
-იტოგში,სახლის კარებტან დავტოოვთ და რა ნახავენ(მეორე)
-კაი მიდი აიყვანე(მესამე)
-მე რატო?(პირველი)
-შენს გამოა ასე და იმიტომ მიდი დროზე (მესამე)_ხელში აიყვანა მანქაში ჩასვეს და ადგილს წამებში მოსწყდნენ...

______________________________
გავაგრძელო?