ყველაზე მეტად მეორე დღეს საბას პალატის კარის შეღება გამიჭირდა, არ მახსოს რამდენხანს ვიდექი ასე კარის სახელურს ჩაბღაუჭებული, მერე გამვლელების მზერა ვიგრძენი და მივხვდი რომ თუ არ შევიდოდი გიჟად ჩამთვლიდნენ, ფრთხილად შევაღე კარი და საწოლზე გაწოლილ ერთიანად დალურჯებულ საბას უაზროდ ჩავაშტერდი.
- ასწორებს არა?- ონავ წამოწია თავი ტაბიძემ და ირონიული ღიმილით იკითხა.
- რა?- დაბნეულმა ამოვილუღლუღე და საბას თვალი ავარიდე.
- მაგარი პონტია შენი გულისთვის რომ ტიპები ჩხუბობენ? თან კაი ტიპები?
- მე არ მინდოდა..
- !- იღრიალა საბამ, მე მოულოდნელობისგან შევხტი და გაბრაზებული მივაჩერდი საბას, მე რაში მადანაშაულებს ვერ გავიგე, მე გავუშვი გეგა მასთან სცემე თქო თუ მე მინდოდა რომ ასე ყოფილიყო?- ვაბშე რა გინდოდა მთავარია რომ აქ მოვხვდი შენს გამო, გაასწორა ვიღაც სი*** რომ დედა მომ****** ძაან მაგარია არა?
- საბა ნუ ყვირი..
- აუ ნია ვაბშე არ გამაჭედინო ეხლა გადი აქედან..
- მაგრამ მე რა შუ..
- თავში ხაარ! ერაძესნაირის გამო უარი მითხარი მაგით დავიწყოთ, გევასება არა ქუჩის ტიპები?
- საბა !
- რა საბა რა? ერაძე მარჩიე მე? ჩემზე კაი ტიპია ხო? რატო რო იკეთებს? რო ეწევა? ხალხს რომ სცემს? სანაპიროს ბანდა რომ ყავს ხელში ეგ გისწორდება თუ ის რომ ათასჯერაა ნამყოფი კამერაში, გასრკავენ მაგ შენ ერაძეს ან მოკლავენ.. მერეც დაგევასება მოჩხუბარი ტიპები? ტუტუცი გოგო ყოფილხარ ჩვეულებრივი ნია..
- მე და გეგა არ ვართ ერთად ზუსტად იმ მიზეზების გამო რაც ჩამოთვალე მაგრამ მე გეგა მიყვარს, მე მითხოვია მისთვის რომ ეცემე, არც ვიცოდი რას აპირებდა რადგან მასთან კონტაქტი არ მაქვს, მე არც შენთვის მითქვამს რომ მიყვარდი, ხომ გიხარი რომ მხოლოდ მეგობრები ვიქნებოდით რაში მადანაშაულებ ვერ ვიგებ..
- ხო და სულელი ხარ, ჩვეულებრივი უჭკუო, წადი ეხლა აქედან და აღარ დამენახო თორემ მართლა რაღაც ცუდი მოგვივა მე და შენ..
გამწარებულმა დავტოვე პალატა, მუშაობის ზენიტში ავიდა ჩემი ნერვული სისტემა, აკანკალებული ხელებით ავკრიფე გეგას ნომერი და პარალელურად ტაქსი გავაჩერე.
- ხო ნი- მოისმა ერაძეს ნამძინარევი ხმა.
მონატრება დავაიგნორე და მკაცრი, ძლივს შეკავებული ტირილიანი ხმით ვიკითხე:
- სად ხარ?
- ტირი?- მაინც მიხვდა გეგა.
- სად ხარ?- ნერვიულად ჩავყვირე და თავი რომ მომეთოკა მთელი ძალით მოვუჭირე ხელი ტელეფონს.
- სახლში
-10 წუთში ლაშას ბართან რომ პარკია იქ დამხვდი...
პასუხის გაცემა არ დავაცადე ისე გავთიშე, მძღოლს სისწრაფისკენ მოვუწოდე და საზურგეს მივეყუდე, ვეღარ შევძელი ცერემლების შეკავება, ხელები ავიფარე სახეზე და ნერვიულად დავიწყე სავარძელზე კოტაობა..
ეს ყველაფერი ბოლოს მიღებს, ბოლოს მიღებს ერაძეს არაადამიანობა, მისი სიცხოველე მანადგურებს, ის რომ მიყვარს, ის რომ მისი სიშორე მტკივა, ყველაფერი რაც მას უკავშირდება ნმელნელა მკლავს..
სწრაფად გადავუხადე ტაქსის მძღოლს ფული და პარკში აჩქარებული ნაბიჯებით შევედი, წყალში მოვისროლე გზაში დალაგებული გეგმა რომ დავწყნარებულიყავი და ასე დავლაპარაკებოდი გეგას, სისხლმა ტვინში ამასხა ხეზე მიყრდნობილი რომ დავინახე როგორ მშვიდად ეწეოდა სიგარეტს, თითქოს გუშინ მან კი არა მე გავისუმრე ადამიანი საავადმყოფოში, კიდევ ერთხელ მეტკინა მისი არაადამიანობა..
- რა მოხდა?- იკითხა სერიოზული სახით და გასწორდა.
- ცხოველი ხარ! არაადამიანი, ნამდვილი მხეცი გესმის? არაკაცი ხარ გეგა სადისტი.. გული არ გაგაჩნია ? არაფერი არ გაგაჩნია? ასეთი მხეცი როგორ ხარ, ასეთი უგრძნობი ვერ გიტან გესმის?- მთელი ძალით დავარტყი ორივე მუშტი მკერდზე ერაძეს, მინდოდა რომ ტკენოდა ისე როგორც მე მტკივა, გაეგო რა საშინელებაა, ვიცოდი ჩემი დარტყმულით ა,ას ვერ იგრძნობდა მაგრამ მაინც ვცადე- მხეცი ხარ ! ნამდვილი ცხოველი გეგა .. არაკაცი- გეგას ძლიერმა ხელებმა ისე ამაკრა მასზე რომ ვეღარ გავინძერი, მაგრად ჩავებღაუჭე მის მაისურს და მთლიანად წყობიდან გამოსული ხმამაღლა ავტირდი..
ისტერიკა არ მჩვევია მაგრამ ტკივილი გაიძულებს რაიმე ისეთის გაკეთებას რომ ის გარეთ გამოვიდეს, არ იცი შესაძლებელია თუ არა ეს მაგრამ მაინც აკეთებ იმიტომ რომ სულ მცირე შანსიც კი შენთვის ყველაფერია, იმიტომ რომ შენს სხეულში დარჩენილი ეს ტკივილი აუტანელია, გაუსაძლისია, შიგნიდან განადგურებს და ძალას გაცლის, ნელნელა გკლავს და ყველაფერს გართმევს, იმდენად ძლიერია რომ ყველა ორგანო, ყველა უჯრედი გტკივა...
- მეზიზღები - ამოვიჩურჩულე დაღლილმა და დარჩენილი ძალით კიდევ უფრო მეტად მოვუჭირე მის მაისურს ხელები- ვერ გიტან გესმის?
- ჩშშ!- თმაზე ხელი ჩამომისვა გეგამ და უფრო მიმიხუტა.
ხმა აღარ ამომიღია იმიტომ რომ ძალა აღარ მქონდა. ნერვიულობის შემდგომი სპაზმები დამეწყო და ყელი საშინლად ამტკივდა. ცოტახანს ვიდექით ასე მერე გეგამ ამიყვანა ხელში და ჩემთან ერთად დაჯდა ბალახზე, მთელი ძალით მომხვია ხელები და ლოყა შუბლზე მომადო, არაფერი გამიკეთებია მხოლოდ თავი ჩამოვდე მის მხარზე და გავჩერდი, რამე რომ მეთქვა ან გამეკეთებინა ეს ბოლო ინებოდა ვიცოდი იმიტომ რომ არ შემეძლო მეთვა მისთვის რაიმე სიტყვა გარდა ერთისა "კარგად" მე კი ამის ძალა არ მქონდა..
შუადღის სიცხემ მომიყვანა გონზე მშვიდად ავდექი ფეხზე და დაცარიელებული სახით მივაშტერდი უკვე ამდგარ ერაძეს.. ძალაგამოცლილმა ჩურჩულით შევძელი საუბრის დაწყება.
-ყველაზე და ყველაფერზე მეტდ მიყვარხარ, ყველაფერი ხარ ჩემთვის, - გეგას სევდიან. თბილ ღიმილზე ისევ მომადგა ცრემლები,და რამდენიმეწუთით გაჩერება მომიწია, მაგრამ თავლის მოშორება არც მიფიქრია იმიტომ რომ მისი თვალები უნდა დამემახსოვრებინა, თვალები და სახე, ყველა ნაკვთი რომელიც მიყვარს- მძულს ყველა დღე შენსგარეშე, ყველა წამი, ვიცი რომ უშენოდ მოვკვდები მაგრამ ჩვენ ვერ ვიქნებით ერთად იმიტომ რომ შენ სვამ, შენ ეწევი, წამალს იკეთებ, ხალხს უგულოდ ცემ, არ გაგაჩნია არანაირი გრძნობა..
- მე მიყვარხარ, ეს არაა გრძნობა?
- არ გიყარვარ რომ გიყვარდე შეიჩვლებოდი..
- მიყვარხარ უბრალოდ პირობებს ვერ ვიტან..
- მე კი ასეთ ადამიანებთან არ შემიძლია ყოფნა, შეიცვალე გეგა თორემ დამკარგავ, ალბათ უფრო მე დაგკარგავ თუმცა რა აზრი აქვს.. გააკეთე ეს ჩემთვის თუ მართლა გიყვარვარ..
- პირობებს ვერ ვიტან- გაიმეორა ერაძემ.
- მე უპირებოდ შემიყვარდი და აი რა მივიღე, თუ გიყვარვარ ასე ვერ მატკენ, შენ ყოველწამს მანადგურებ და მერე ამბობ რომ გიყვარვარ, სიყვარული ისწავლე გეგა და მერე მოდი ჩემთან..- მის პასუხს დაველოდე რომ რამე ეთქვა, ყველაზე მეტად მიბდოდა მომესმინა რომ მპირდებოდა, შეიცვლებოდა ან ეცდებოდა მაინც, არ წავსულიყავი მისგან და ყველაფერს გააკეთებდა, ჩემთან ერთად შეძლებდა შეცვლას, ჩემთვის და ჩვენი სიყვარულისთვის მაგრამ არაფერი უთქვამს, ჩუმად მაკვირდებოდა ეს სიჩუმე კი მკლავდა, სიმწრით ჩამეღიმა როცა მივხვდი შეუძლებელი იყო ამ სიტყვების მოსმენა- მომენატრებიი- დავიჩურჩულე დაბალხმაზე და ოდნავ შევეხე გეგას ტუჩებს, ორი წუთით, მხოლოდ ორი წუთით დავაკვირდი მის სახეს და პარკი დავტოვე..
იცით რა არის ყველაზე მტკივნეული? როდესაც ის ადამიანი გიშვებს რომელიც უბრალოდ შენი ცხოვრებაა, როდესაც ყოველწამს ელოდები რომ დაგეწევა, დაგიჭერს და ჩაგეხუტება ის კი ამას არ აკეთებს..
საბოლოოდ კი განადგურებული მიდიხარ სიცარიელეში და გაქრობას ნატრობ..
........................................
- ფუ შენი დედა მო*******- იღრიალა აკომ და ქაღალდისფერი, გონებადაკარგულ ძმაკაცს სილა მთელი ძალით გაარტყა- გონზე მოდი ბიჭო!~ გეგა! აზრზე მოდი თორემ დაგბრიდავ შენსძმობას გეფიცები!
გეგა!- ისევ იყვირა და უფრო მაგრად გაარტყა ,მაგრამ რეაქცია ნოლი. აკანკალებულმა ამოიღო ტელეფონი და ლაშას დაურეკა.
- იპოვე ?- სწრაფად ჩასძახა ლაშამ.
- ვიპოვე..
- როგორაა?
- უგონოდაა ბიჭო სულ გაუკეთებია!
- ვერ მოგყავს გონზე?
- არა ვაბშე გათიშულია..
- დაურეკე სასწრაფოს ირაკლისტან ერთად მოვალ- სწრაფად ჩაილაპარაკა ლაშამ და ტელეფონი გათიშა.
............................................................
- როგორაა?- სწრაფი ნაბიჯებით მიუახლოვდა ელე მოსაცდელში ხელებში თავჩარგულ ლაშას და შეშინებულმა კითხა.
- ეხლა კარგადაა, ნიამ გაიგო?
- არა
-არც უთხრა
- კაი..
- ჩამეხუტე რა..
ფეხზე წამოდგა ლაშა და მთელი ძალით ჩაიკრა გულში მისი წრიპა.